汉语中的结果补语、趋向补语和表示类似意义的 泰语系列谓词性结构的比较分析 A Comparative Analysis of the Semantic Features of Resultative and Directional Verb Complement Construction in Chinese and Similar Serial Verb Construction in Thai
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
汉语和泰语具有同样的语言现象，两者在谓词连用时不用连词，而且第二个谓词表示第一个谓词的结果和趋向，汉语叫做“动结式”和“动趋式”，泰语则叫表示结果系列谓词性结构(Resultative SVC)和表示趋向系列谓词性结构(Directional SVC)。由于两种语言对同样的语言现象给不同的地位；汉语形成“中心语—补语”的格式，泰语则是“谓词—谓词”的格式。本文章对两种语言的结构的异同进行分析。
本文的研究结果认为结果补语可以表示三类意义：表示名词的状态、表示动词的状态和表示时间的状态。表示名词的状态意义可以跟表示结果的典型泰语系列谓词性结构对应，但是表示动词的状态意义和表示时间的状态意义可以跟非典型系列谓词性结构对应。趋向补语可以表示三类意义：趋向意义、结果意义和状态意义。趋向意义可以跟泰语典型趋向系列谓词性结构对应，结果意义可以跟泰语趋向非典型系列谓词性结构对应。如果把状态意义和泰语系列谓词性结构对应的话，差别在于泰语里面没有具体的趋向意义。
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
参考
Alexandray Aikhenvald, &R. M. W. Dixon. (2006). Serial Verb Constructions A Cross-Linguistic Typology. Oxford University Press.
Cholthicha Sudmuk. (2005). The Syntax and Semantics of Serial verb Constructions in Thai [doctoral dissertation]. University of Texas.
Kiyoko Takahashi. (2009). Basic Serial verb Constructions in Thai. Journal of the Southeast Asian Linguistics Society, 215-229.
Paul R. Kroeger. (2004). Analyzing Syntax A Lexical-Functional Approach. Cambridge University Press.
William J. Frawley. (2003). International Encyclopedia of Linguistics. Oxford University Press.
กิ่งกาญจน์ เทพกาญจนา. (2553). หน่วยสร้างกริยาเรียงต้นแบบในภาษาไทย. ในอมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์ (บรรณาธิการ), หน่วยสร้างที่มีข้อขัดแย้งในไวยากรณ์ไทย (พิมพ์ครั้งที่ 2, น. 66-173). โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีรวัฒน์ ธีรพจนี. (2563). การศึกษาวิเคราะห์คุณลักษณะของหน่วยสร้างกริยา-ผลเพื่อการสอนภาษาจีนในฐานะภาษาต่างประเทศ. วารสารภาษาและภาษาศาสตร์, 38(1), 54-71.
ยาใจ ชูวิชา. (2536). ความเป็นประโยคของหน่วยสร้างกริยาเรียงในภาษาไทย [ปริญญานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554. ศิริวัฒนาอินเตอร์พริ้นท์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2560). พจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์ (ภาษาศาสตร์ทั่วไป). เอบิซ อินเตอร์กรุ๊ป
วิจินตน์ ภาณุพงศ์. (2532). โครงสร้างของภาษาไทย: ระบบไวยากรณ์ (พิมพ์ครั้งที่ 10). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อัญชลี สิงห์น้อย วงศ์วัฒนา. (2555). ชุดกริยาในภาษาไทย: กริยาเรียงหรืออื่นใด?. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 31(2), 35-66.
Beijing Daxue Zhongwen Xi Xiandai Hanyu Jiaoyanshi 北京大学中文系现代汉语教研室. (1993). Xiandai Hanyu《现代汉语》. Shangwu Yinshuguan 商务印书馆.
Ding, S.丁声树. (1961). Xiandai Hanyu yufa jianghua《现代汉语语法讲话》. Shangwu Yinshuguan商务印书馆.
Huang, B, & Liao, X. 黄伯荣, & 廖序东. (1991). Xiandai Hanyu《现代汉语》. Higher Education Press高等教育出版社.
Liu, Y., Pan, W., & Gu, W. 刘月华, 潘文娱& 故韡. (2001). Shiyong Xiandai Hanyu Yufa《实用现代汉语语法》. ShangwuYinshuguan商务印书馆.
Zhu, D. 朱德熙. (1982). Yufa Jiangyi《语法讲义》. Shangwu Yinshuguan商务印书馆.
