การพรรณนาภาษามาก: ถิ่นย่อยโม่และจามในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน
Main Article Content
Abstract
“มาก” และ “อายจาม” เป็นชื่อภาษาของกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน เนื่องจากมีจำนวนประชากรน้อย เพื่อความเหมาะสมในการจัดการปกครอง รัฐบาลจีนจัดให้เป็นสมาชิกของชนกลุ่มน้อยชาวปู้อี เดิมทีเข้าใจกันว่าเป็นภาษาที่แตกต่างกันสองภาษา แต่ปัจจุบันนักภาษาศาสตร์จีนเห็นว่าภาษาทั้งสองนี้เป็นภาษาเดียวกัน หรือเป็นภาษาถิ่นของกันและกัน และด้วยเหตุที่ภาษามากมีจำนวนผู้พูดมากกว่าจึงใช้ชื่อภาษามากเป็นตัวแทน และจัดไว้เป็นสมาชิกในตระกูลภาษาจีน-ทิเบต สาขาภาษาจ้วง-ต้ง แขนงภาษาต้ง-สุ่ย จากการสำรวจพบว่า วงวิชาการภาษาศาสตร์ของไทยยังไม่มีคำพรรณนาภาษามากและภาษาอายจาม ที่ผ่านมานักวิชาการชาวไทยมีโอกาสศึกษาข้อมูลจากผลงานของนักภาษาศาสตร์ชาวตะวันตกและจากนักภาษาศาสตร์ชาวไทยบางส่วน แต่ยังขาดแคลนข้อมูลจากนักภาษาศาสตร์ชาวจีน บทความนี้จึงมุ่งนำเสนอข้อมูลทางภาษาศาสตร์ของภาษา “มาก” ในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน โดยการสังเคราะห์ข้อมูลจากผลงานของนักวิชาการชาวจีนเป็นหลัก เพื่อให้เป็นข้อมูลสำหรับนักวิชาการชาวไทยได้ศึกษาค้นคว้าเพิ่มเติม มีประเด็นสำคัญสองเรื่อง คือ 1. ข้อมูลสังเขปเกี่ยวกับกลุ่มชาติพันธุ์ และ 2. การพรรณนาทางภาษาศาสตร์ ซึ่งประกอบด้วย (1) การจัดแบ่งตระกูลภาษา (2) ระบบเสียง (3) ระบบคำ (4) ระบบไวยากรณ์ และ (5) ภาษาถิ่น
Downloads
Download data is not yet available.
Article Details
Section
Articles
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์