พัฒนาการของแนวคิด “เหอ（和）” (ความกลมกลืน) ในประเทศจีน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
แนวคิด“เหอ（和）” หรือความกลมกลืน สืบทอดต่อกันมาอย่างช้านานในประเทศจีน หากแต่แฝงหลักคิดที่ว่าด้วย “เทียนเหรินเหออี” หรือ ความเป็นหนึ่งเดียวกันระหว่างฟ้ากับมนุษย์ “เหอ” ถือเป็นแนวคิดสำคัญในวัฒนธรรมดั้งเดิมของจีน ชาวจีนต่างตระหนักในแนวคิดดังกล่าวมาตั้งแต่ก่อนยุคราชวงศ์ฉิน ราชวงศ์ฮั่น (ฮั่นตะวันตกและฮั่นตะวันออก) ราชวงศ์ถัง ราชวงศ์ซ่ง ราชวงศ์หยวน ราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง แนวคิดเรื่อง “เหอ” ในแต่ละยุคสมัยต่างสอดแทรกเนื้อหาและสื่อความหมายที่แตกต่างกัน ผู้เขียนจึงได้ศึกษาค้นคว้า รวบรวมข้อมูลเชิงประวัติศาสตร์ และนำเสนอเนื้อหาอันเกี่ยวกับพัฒนาการและความหลากหลายทางด้านความหมายของแนวคิด “เหอ”
Article Details
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
ปกรณ์ ลิมปนุสรณ์. (2524). ปรัชญาเกี่ยวกับมนุษย์ของจูซี (วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษร
ศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก:
http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/17241. [วันที่เข้าถึง 10 ตุลาคม
2562]
