การศึกษาหมวดท้ายพยางค์และหมวดท้ายพยางค์ซ้ำในหนังสือ “สื่อจี้สั่วอิ่น” ของซือหม่าเจิน A Study of the Rhyme and the Chong niu yun of the “Shi Ji Suo Yin” by Sima Zhen
Main Article Content
บทคัดย่อ
หมวดท้ายพยางค์ในหนังสือ “สื่อจี้สั่วอิ่น” ของซือหม่าเจินมีอักษรบางส่วนที่ยังใช้ตัวอย่างสับสนกันอยู่บ้าง สามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ส่วนดังนี้ 1) หมวดท้ายพยางค์วางสลับกัน 2) กลุ่มท้ายพยางค์ระดับเดียวกันวางสลับที่กัน แต่ว่าการวางที่สลับระหว่างหมวดท้ายพยางค์เกิดขึ้นน้อย ตัวอย่างส่วนใหญ่จะปรากฏในลักษณะสลับเป็นชุด แต่ยังไม่ถึงขั้นเป็นตัวอย่างที่สามารถกล่าวไว้ว่าเป็นการรวมกลุ่มท้ายพยางค์เป็นกลุ่มเดียวกัน การรวมกลุ่มพยางค์ที่เกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์ มีเพียงกลุ่มท้ายพยางค์ 2 กลุ่มเท่านั้นคือ 怪 และ夬 เท่านั้น สำหรับหมวดส่วนท้ายพยางค์ที่เกิดในกลุ่มพยัญชนะต้นกลุ่ม 唇、牙、喉ถือว่าทุกตัวอย่างถูกต้อง สามารถแบ่งเป็นกลุ่ม A และ B โดยเห็นความแตกต่างได้อย่างชัดเจน สำหรับกลุ่มอักษรที่ทำหน้าที่กำกับส่วนท้ายพยางค์ที่เกิดจากฐานกรณ์ส่วนของลิ้นและฟันนั้น กลับมีบางส่วนที่เริ่มใช้สลับกันแล้ว
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
董同龢.(1948). 广韵重纽释析,历史语言研究所集刊, 第十三册.
黄笑山著. (1995).《切韵》和中唐五代音位系统. 文津出版社印行.
[宋]欧阳修等著. (1975). 新唐书. 中华书局.
[汉]司马迁撰. (1963). 史记. 中华书局.
邵荣芬. (2008). 切韵研究. 中华书局.
邵荣芬. (2009). 邵荣芬语言学论文. 商务印书馆.
王曦. (2006). 《玄应音义》音注新探. 南京大学博士毕业论文.
吴风航. (2021). 史记正义重纽韵考. 中国学研究期刊,2021年第一期。
游尚功. (1998). 司马贞《史记索隐》声类. 贵州大学学报,1998年第1期
.
周法高. (1948). 广韵重纽的研究. 历史语言研究所集刊,第十三册.