中国小说《红高粱家族》中熟语的泰译研究 The Study of Proverbs Translation in Chinese Novel “Red Sorghum” Thai Translated Version
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
本文旨在研究中国小说《红高粱家族》中熟语的泰译研究。《红高粱家族》一书由莫言撰写，并于2012年中国作家莫言获得文学诺贝尔文学奖，《红高粱家族》也是他的主要代表作品之一。这本中国小说由Pratuangporn Wiratpokee翻译成泰文，泰文名为 “Tamnanrak Thungsiphloeng” 。本文根据彼得·纽马克（Peter Newmark）和桑恰维·塞布亚（Sanchawi Saibua）提出的翻译方法将小说中的熟语材料进行收集，采用比较的研究方法对研究结果展开描述性分析。研究发现，故事中熟语泰译采用最多的方法分别为意译法、直译法、省略译法, 以及使用泰语成语代替汉语成语的归化译法，其中故事里出现的熟语泰译采用的翻译方法主要是意译法。因此，意译法被认为是一种有助于传达意思的翻译风格，因为翻译出来的语言更优美自然，并且使第二语言的写作表达更为正确。该翻译功能还对研究原文模型十分有益，能够加深读者对中泰熟语表层结构和深层结构的了解。
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
参考
กนกพร นุ่มทอง. (2554). ตำราการแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สถาบันขงจื๊อ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
กนกพร นุ่มทอง และศิริวรรณ ลิขิตเจริญธรรม. (2562). หลักและข้อควรระวังในการแปลจีน-ไทย ไทย-จีน. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 12(2), 105-151.
ดวงตา สุพล. (2545). ทฤษฎีและกลวิธีการแปล. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธัญญารัตน์ มะลาศรี. (2019) .เปรียบเทียบทัศนคติที่เกี่ยวกับความรักและการแต่งงาน กรณีศึกษาสำนวนสุภาษิตไทย-จีน. วารสารวิจัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น (ฉบับบัณฑิตศึกษา) สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(2), 135-144.
เธียรชัย เอี่ยมวรเมธ. (2557). พจนานุกรมจีน-ไทย ฉบับใหม่. กรุงเทพมหานคร: บริษัท รวมสาส์น (1977) จำกัด.
บุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2556). การศึกษาเปรียบเทียบการแปลสํานวนในเฟงเสินเหยี่ยนอี้กับหองสินฉบับพากย์ไทยสมัยรัชกาลที่สองและสํานวนแปลของวิวัฒน ประชาเรืองวิทย. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 6(6), 182-216.
ประเทืองพร วิรัชโภคี. (แปล). (2557). ตำนานรักทุ่งสีเพลิง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เอโนเวล.
ลลิดา วิษณุวงศ์. (2566). การศึกษารากเหง้าแห่งชีวิตสัญลักษณ์ที่ปรากฏในนวนิยายจีนเรื่อง “ตำนานรักทุ่งสีเพลิง”. Lawarath Social E-Journal, 5(1), 68-92.
วัลยา วิวัฒน์ศร. (2557). การแปลวรรณกรรม. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศุภชัย แจ้งใจ. (2011). ลักษณะสำคัญของสำนวนจีน. วารสารวิเทศศึกษา มหาวิทยลัยสงขลานครินทร์, 1(2), 47-60.
สัญฉวี สายบัว. (2550). หลักการแปล. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุพรรณี ปิ่นมณี. (2555). แปลผิด แปลถูก: คัมภีร์การแปลยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุริยา รัตนกุล. (2540). รวมบทความเกี่ยวกับภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร: สหธรรมิก.
สมพร มันตะสูตร แพ่งพิพัฒน์. (2540). การเขียนเพื่อนการสื่อสาร. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
เสาวภาคย์ วรลัคนากุล. (2551). สุภาษิตจีน. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
หยังปี้ลี่ว์（杨碧绿）และวิรัช วงศ์ภินันท์วัฒนา. (2561). การศึกษากลวิธีการแปลสำนวนจากภาษาจีนเป็นภาษาไทยจากหนังสือชุดความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับประเทศจีน. เอกสารการประชุมวิชาการนานาชาติด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ครั้งที่ 14 วันที่ 22-23 พฤศจิกายน 2561, 144-156.
อาริสา หาวรดิษ. (2564). ลักษณะสุภาษิตที่ปรากฏคำาว่า “เรียน” ในสุภาษิตจีน. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 14(1), 23-42.
Catford, J.C. (1965). A Linguistic Theory of Translation: An Essay in Applied Linguistics.Oxford: Oxford University Press.
Munday, Jeremy. (2009). Translation Studies. London and New York: Routledge.
Newmark, Peter. (1981). Approaches to Translation. Oxford: Pergamon Press.
Newmark, Peter. (1988). A Textbook of Translation. New York: Prentice Hall.
He Wenqin 何文琴. (n.d.). 《浅谈〈红高粱〉的叙事魅力》. 读•闻•观: 西安.
Moyan莫言. (2003).《红高粱家族》. 北京：当代世界出版社.
Shangwu Yinshuguan商务印书官 (The Commercial Press). (2009). 《成语大词典》. 北京：商务印书馆国际有限公司.
Shi Youwei史有为. (1997).《成语用法大词典》. 大连：大连出版社.
Wang Xiaoman王小曼 . (2015).《中国现当代文学》. 北京：北京大学出版社.
Zhongguo Shehuikexueyuan Yuyanyanjiusuo Cidinabian中国社会科学院语言研究所词典 编. (2005).《现代汉语词典》第五版. 北京：商务印书馆.
