การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการตามหลักพุทธธรรมของ คณะเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล
คำสำคัญ:
การพัฒนา, การบริหารงานวิชาการ, หลักพุทธธรรมบทคัดย่อ
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาการบริหารงานวิชาการตามหลักพุทธธรรมของคณะเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล 2) พัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการตามหลักพุทธธรรมของคณะเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล 3) เสนอรูปแบบการบริหารงานวิชาการตามหลักพุทธธรรมของคณะเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี โดยมีระเบียบวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการศึกษาเอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึก ผู้บริหาร จำนวน 5 คน การสนทนากลุ่ม ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 9 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบศึกษาเอกสาร แบบสัมภาษณ์ และระเบียบวิจัยเชิงปริมาณ โดยมีประชากรที่ศึกษา คือ บุคลากร ในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล จำนวน 164 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยเอกสารการวิเคราะห์เนื้อหา และการวิเคราะห์ทางสถิติ คือ หาค่าร้อยละ ค่าความถี่ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพปัญหาการบริหารงานวิชาการตามหลักพุทธธรรมของคณะเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์ มีความจำเป็นในการพัฒนา มี 6 ด้าน (1) ด้านการนิเทศและพัฒนาอาจารย์ (2) ด้านส่งเสริมและควบคุมงานวิชาการ (3) ด้านการจัดการเรียนการสอน (4) ด้านหลักสูตร (5) ด้านการบริการวิชาการ และ (6) ด้านการวัดและประเมินผล 2) การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการตามหลักพุทธธรรมของคณะเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์ ประกอบด้วย5 ส่วน คือ (1) หลักการ (2) วัตถุประสงค์ (3) กระบวนการบริหารงานวิชาการตามหลักพุทธธรรม ประกอบด้วย 1. ภารกิจการบริหารงานวิชาการ 2. หลักพุทธธรรมในการบริหารงานวิชาการ 3. ขั้นตอนการบริหารงานวิชาการ 4. โครงการพัฒนาบุคลากรทางการบริหารงานวิชาการ (4) การนำรูปแบบไปใช้ และ (5) เงื่อนไขแห่งความสำเร็จ 3) การเสนอรูปแบบการบริหารงานวิชาการตามหลักพุทธธรรม ผลของรูปแบบทั้ง 4 ด้าน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ในระดับมากที่สุด ได้แก่ ด้านความเป็นประโยชน์ และด้านความถูกต้อง และในระดับมาก ได้แก่ ด้านความเหมาะสม และด้านความเป็นไปได้ ตามลำดับ
References
พระวิเชียร สีหาบุตร. (2557). เรื่องการพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการ ของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยในสังคมอนาคต. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฏีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พิเชษฐ์ โพธิ์ภักดิ์. (2553) การพัฒนารูปแบบการบริหารโรงเรียนนิติบุคคล สังกัดสานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิจารณ์ พานิช. (2551). การจัดการความรู้ ฉบับนักปฏิบัติ. สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม (สคส.). กรุงเทพมหานคร: สุขภาพใจ.
สมาน อัศวภูมิ. (2547). ที คิว เอ็ม การบริหารทั่วทั้งองค์กรในองค์การทางการศึกษา. สถาบันราชภัฏอุบลราชธานี.
สำนักความสัมพันธ์ต่างประเทศ. (2558). ไทยและความพร้อม เข้าสู่ประชาคมอาเซียน. ค้นเมื่อ 20 มกราคม 2563, จาก https://www.bic.moe.go.th/images/stories/ThaiReadiness.pdf
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติพ.ศ.2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่3) พ.ศ.2553. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
Kotter, J. P. (1999). John P. Kotter on What Leader Really Do. Boston: Harvard Business School Press.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว