ศึกษาแรงจูงใจของพระภิกษุสามเณรในการเรียนพระปริยัติธรรม แผนกบาลี เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

          การวิจัยเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อศึกษาการเรียนการสอนพระปริยัติธรรม แผนกบาลีของพระภิกษุสามเณร เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร 2) เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นพระภิกษุสามเณรที่มีต่อแรงจูงใจสำหรับพระภิกษุสามเณรในการเรียนพระปริยัติธรรม แผนกบาลี เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร เป็นการวิจัยเป็นแบบผสานวิธี (Mixed Methods) วิจัยเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพ  โดยใช้กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการเป็นพระภิกษุ สามเณร ในสำนักเรียนพระปริยัติธรรมแผนกบาล จำนวน 210 รูป ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลแบบสอบถามความคิดเห็นและแบบสัมภาษณ์เจ้าสำนักเรียนพระปริยัติธรรม แผนกบาลี จำนวน 5 รูป เพื่อเป็นข้อมูลสนับสนุนงานวิจัยเชิงปริมาณ และใช้สถิติวิเคราะห์หาค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) และทดสอบสมมุติฐานวิจัยตามปัจจัยส่วนบุคคลแบบ (One Way ANOVA)

           ผลการวิจัยพบว่า 1) พระภิกษุ สามเณรมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการเรียนการสอนพระปริยัติธรรม แผนกบาลีของพระภิกษุสามเณร เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร มีต่อแรงจูงใจของพระภิกษุสามเณรในการเรียนพระปริยัติธรรม แผนกบาลี โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก ได้แก่ ความต้องการความปลอดภัยต่อการศึกษา ความต้องการประสบความสำเร็จจากการศึกษา ความต้องการทางสังคมมีต่อการศึกษา การได้รับการยกย่องจากการศึกษา และความต้องด้านร่างกายกับการศึกษาเรียงตามลำดับความสำคัญของแรงจูงในการเรียนบาลี 2) ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นพระภิกษุสามเณรที่มีต่อต่อแรงจูงใจในการเรียนพระปริยัติธรรม แผนกบาลี เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร ภาพรวม เพื่อหาค่า F-test จำแนกตามสถานภาพ อายุ พรรษา วุฒิการศึกษาสายสามัญ และบาลี พบว่า พระภิกษุสามเณรมีความคิดเห็นต่อแรงจูงใจในการเรียนพระปริยัติธรรม แผนกบาลี ไม่แตกต่างกัน ไม่สอดคล้องกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ว่าพระภิกษุ สามเณรมีสถานภาพ อายุ พรรษา วุฒิการศึกษาสายสามัญ และบาลี ต่างกัน มีความคิดเห็นต่อแรงจูงใจของพระภิกษุสามเณรในการเรียนพระปริยัติธรรม แผนกบาลี เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร ที่แตกต่างกัน