ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการจัดการความรู้และประสิทธิภาพส่วนบุคคลของธุรกิจก่อสร้างในประเทศไทย

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุของการจัดการความรู้ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพส่วนบุคคลของธุรกิจก่อสร้างในประเทศไทย 2) เพื่อศึกษาอิทธิพลของปัจจัยเชิงสาเหตุของการจัดการความรู้ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพส่วนบุคคลของธุรกิจก่อสร้างในประเทศไทย และ 3) เพื่อสร้างแบบจำลองของปัจจัยเชิงสาเหตุของการจัดการความรู้ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพส่วนบุคคลของธุรกิจก่อสร้างในประเทศไทย การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ประชากร คือ บุคลากรของธุรกิจก่อสร้างในประเทศไทย โดยใช้เทคนิคสถิติโมเดลสมการโครงสร้างกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างตั้งแต่ 15 ถึง 20 เท่าของจำนวนตัวแปรสังเกตได้ (Hair et al., 2006) ได้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 420 คน ที่ได้การสุ่มแบบหลายขั้นตอนและการสัมภาษณ์เชิงลึก 5 คน จากการสุ่มแบบเจาะจงจากผู้เชี่ยวชาญของธุรกิจก่อสร้าง เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามและการสัมภาษณ์เชิงลึก การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และสถิติโมเดลสมการโครงสร้าง

ผลการวิจัยพบว่า 1) ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงมีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อการจัดการความรู้มีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทางเท่ากับ 0.55, 2) ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงมีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อต่อประสิทธิภาพส่วนบุคคลมีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทางเท่ากับ 0.28, 3) วัฒนธรรมองค์การแบบมุ่งสำเร็จมีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อการจัดการความรู้ค่าสัมประสิทธิ์เส้นทางเท่ากับ 0.23, 4) วัฒนธรรมองค์การแบบมุ่งสำเร็จมีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อประสิทธิภาพส่วนบุคคลมีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทางเท่ากับ 0.17, 5) เทคโนโลยีสารสนเทศมีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อการจัดการความรู้มีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทางเท่ากับ 0.15, 6) เทคโนโลยีสารสนเทศมีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อประสิทธิภาพส่วนบุคคลมีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทางเท่ากับ 0.32, และ 7) การจัดการความรู้มีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อประสิทธิภาพส่วนบุคคลโดยมีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทางเท่ากับ 0.13 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลของโมเดลสมการโครงสร้างมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยพิจารณาค่า Chi-Square =256.579, df =144, Relative Chi-Square (c²/df)=1.782, p-value=0.000, RMEA=0.043, GFI = 0.947, CFI=0.991, AGFI=0.915 ซึ่งผ่านตามเกณฑ์ที่กำหนดสามารถนำไปพัฒนาเป็นแบบจำลองได้