การพัฒนากลยุทธ์การบริหารการศึกษาที่เสริมสร้างสมรรถนะของนักเรียน ในยุควิถีชีวิตใหม่ โรงเรียนการศึกษาสงเคราะห์ สังกัดสำนักบริหารงาน การศึกษาพิเศษในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
คำสำคัญ:
กลยุทธ์การบริหารการศึกษา, สมรรถนะของนักเรียนในยุควิถีชีวิตใหม่, โรงเรียนการศึกษาสงเคราะห์บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาองค์ประกอบของการบริหารการศึกษาที่เสริมสร้างสมรรถนะของนักเรียนในยุควิถีชีวิตใหม่ 2) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ และความต้องการจำเป็นของการบริหารการศึกษาที่เสริมสร้างสมรรถนะของนักเรียนในยุควิถีชีวิตใหม่ 3) เพื่อสร้างกลยุทธ์และคู่มือการใช้กลยุทธ์ และ 4) เพื่อประเมินกลยุทธ์และคู่มือการใช้กลยุทธ์การบริหารการศึกษาที่เสริมสร้างสมรรถนะของนักเรียนในยุควิถีชีวิตใหม่ รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยแบบผสานวิธี พื้นที่วิจัย คือโรงเรียนการศึกษาสงเคราะห์ สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กลุ่มตัวอย่าง ผู้อำนวยการ รองผู้อำนวยการ และครู จำนวน 300 คน ใช้วิธีคัดเลือกแบบเจาะจง ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ ผู้ทรงคุณวุฒิในการสัมภาษณ์ ผู้ทรงคุณวุฒิในการสนทนากลุ่ม ผู้ทรงคุณวุฒิในการประชาพิจารณ์ และผู้เชี่ยวชาญในประเมินคุฯภาพกลยุทธ์ โดยใช้วิธีคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมี 5 ชนิด คือ 1) แบบสอบถาม 2) แบบสัมภาษณ์เชิงโครงสร้าง 3) แบบบันทึกการสนทนากลุ่ม 4) แบบประชาพิจารณ์ 5) แบบประเมิน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสถิติเพื่อหาความต้องการจำเป็นคือ (PNIModified ผลการวิจัยพบว่า
- องค์ประกอบของการบริหารการศึกษาที่เสริมสร้างสมรรถนะของนักเรียนในยุควิถีชีวิตใหม่ มี 5 องค์ประกอบ ได้แก่ กลยุทธ์การวางแผนการบริหารงานวิชาการในยุควิถีชีวิตใหม่ กลยุทธ์การจัดการองค์กรในยุควิถีชีวิตใหม่ กลยุทธ์การเพิ่มขีดความสามารถในการประสานงาน กลยุทธ์การเสริมสร้างภาวะผู้นำทางวิชาการ และการบริหารองค์กร และ กลยุทธ์การเร่งรัดการเสริมสร้างวัฒนธรรมองค์กร
- สภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ และความต้องการจำเป็นในการพัฒนากลยุทธ์การบริหารการศึกษาที่เสริมสร้างสมรรถนะของนักเรียนในยุควิถีชีวิตใหม่ พบว่า กลยุทธ์ที่มีความต้องการจำเป็นในการพัฒนามากที่สุด คือ การวางแผนการบริหารงานวิชาการในยุควิถีชีวิตใหม่ รองลงมาคือ การเพิ่มขีดความสามารถในการประสานงาน ด้านการเสริมสร้างภาวะผู้นำทางวิชาการ การบริหารองค์กร การจัดการองค์กรในยุควิถีชีวิตใหม่ และการเร่งรัดการเสริมสร้างวัฒนธรรมองค์กร ตามลำดับ
- กลยุทธ์การบริหารการศึกษาที่เสริมสร้างสมรรถนะของนักเรียนในยุควิถีชีวิตใหม่ ประกอบด้วย วิสัยทัศน์ พันธกิจ เป้าประสงค์ กลยุทธ์ มาตรการ โครงการ และ ตัวชี้วัด
- การประเมินกลยุทธ์และคู่มือการใช้กลยุทธ์ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
องค์ความรู้/ข้อค้นพบจากงานวิจัยนี้ คือ กลยุทธ์การบริหารการศึกษาที่เสริมสร้างสมรรถนะของนักเรียนในยุควิถีชีวิตใหม่ โรงเรียนการศึกษาสงเคราะห์ ที่มีความจำเป็นมากที่สุด คือ กลยุทธ์ด้านการวางแผนการบริหารงานวิชาการในยุควิถีชีวิตใหม่ สามารถนำไปประยุกต์ใช้กับสถานศึกษาทุกสังกัด
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ.(2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2564). สถาบันส่งเสริมความปลอดภัย อาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงาน (องค์การมหาชน). ค้นเมื่อ 14 กันยายน 2564 , จาก https://www.tosh.or.th/covid-19/index.php/new-normal.
กิติพงค์ พร้อมวงค์ (2566).การประชุมสัมมนา Igniting Life Learning journe : จุดประกายเส้นทางการเรียนรู้. ค้นเมื่อ 16 สิงหาคม 2567, จาก https://www.nxpo.or.th/th/16341/
ดนัย จันทร์เจ้าฉาย. (2564). ไปต่อไม่รอแล้วนะ : ผู้จัดการออนไลน์. ค้นเมื่อ 19 มีนาคม 2564, จาก https://mgronline.com/celebonline/detail/9640000026444
ธีรศักดิ์ อุปไมยอธิชัย และ สุชาติ บางวิเศษ. (2563). การบริหารและการจัดการศึกษาสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ประเวศ ทั่งจันทร์แดง (2559). กลยุทธ์การจัดการศึกษาสงเคราะห์เพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตนักเรียนของโรงเรียนศึกษาสงเคราะห์ สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
ประเวศน์ มหารัตน์สกุล (2560). กลยุทธ์การวางแผนและการจัดการ. กรุงเทพฯ: ส.เอเชียเพรส (2989).
พชรวิทย์ จันทร์ศิริสิร. (2560). นโยบายและการวางแผนกลยุทธ์สำหรับสถานศึกษายุคใหม่. มหาสารคาม: อภิชาต.
ภวนันท์ชัย สวัสดิ์สละ.(2563).การพัฒนากลยุทธ์การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษามัธยมศึกษา เขต 26 (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ภูริวรรษ คำอ้ายกาวิน.(2557). การนำเสนอกลยุทธ์การจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตที่จำเป็นสำหรับเด็กด้อยโอกาสในการเสริมสร้างการยอมรับเป็นสมาชิกของสังคม (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน).(2562). คู่มือการจัดสอบทางการศึกษาระดับชาติ ขั้นพื้นฐาน (O-NET) ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6, ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. กรุงเทพฯ: สถาบันทดสอบ.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2557). คู่มือการกำหนดสมรรถนะในราชการพลเรือน: คู่มือ สมรรถนะหลัก. นนทบุรี: ประชุมช่าง.
สุรางค์ วิสุทธิสระ. (2556). อนาคตภาพการจัดการศึกษาสงเคราะห์ของประเทศไทย ในทศวรรษหน้า (พ.ศ.2556-2565) (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
ศิริพงษ์ กลั่นไพฑูรย์. (2564). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). กรอบสมรรถนะด้านดิจิทัล สำหรับพลเมืองไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). สภาวะการศึกษาไทย 2561/2562 การปฏิรูปการศึกษา ในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.(2564). กรอบสมรรถนะหลักของผู้เรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน.กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ. (2563). คู่มือสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ สำนักงานคณะกรรมการ การศึกษาขั้นพื้นฐาน. กลุ่มพัฒนาระบบบริหารการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการและ ผู้ด้อยยโอกาส. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
Bryson, J.M. (1995). Strategic Planning for Public and Nonprofit Organization: A Guide to Strengthening Organization Achievement. San Francisco: Jossey-Bass Publishers.
Certo, S.C., Peter, J.P. (2011). Strategic Management. USA: McGraw – Hill.
Kotler, P. & Keller, K.L. (2012). Marketing Management. London: Pearson Education.
Robbins, S. P. and Coulter, M. (1996). Management. 5th ed. New Jersey: Prentice-Hall.
Rothwell, W.J. & Kazanas, H.C. (2011). Mastering the instructional design process: A systematic approach. New York: John Wiley & Sons.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
