การดำเนินงานตามนโยบายปฏิรูปการศึกษา: กรณีศึกษาการเรียนรู้เชิงรุกของสถานศึกษาในเขตจังหวัดปทุมธานี
คำสำคัญ:
การดำเนินงาน, นโยบายปฏิรูปการศึกษา, การเรียนรู้เชิงรุก, สถานศึกษาบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) ศึกษาการดำเนินงานตามนโยบายปฏิรูปการศึกษา กรณีการเรียนรู้เชิงรุกของสถานศึกษาในเขตจังหวัดปทุมธานี 2) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการปฏิบัติตามนโยบายปฏิรูปการศึกษา : การเรียนรู้เชิงรุกของสถานศึกษาในเขตจังหวัดปทุมธานี และ 3) เสนอแนวทางการดำเนินงานตามนโยบายปฏิรูปการศึกษา กรณีการเรียนรู้เชิงรุกให้กับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลประกอบด้วย บุคลากรทางการศึกษาได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา คุณครู และผู้เรียน รวม 24 คน แล้วนำข้อมูลมาวิเคราะห์ตามองค์ประกอบเพื่อสรุปผลการศึกษาตามวัตถุประสงค์ที่กำหนดและประกอบการนำเสนอข้อค้นพบจากการวิจัยโดยวิธีการพรรณนา
ผลการศึกษาพบว่า
1) การดำเนินงานตามนโยบายปฏิรูปการศึกษากรณีการเรียนรู้เชิงรุกในภาพรวมมีผลการปฏิบัติงานสอดคล้องกับหลักการตามที่กำหนดในนโยบาย ปัญหาและอุปสรรคที่พบสำคัญคือ ทรัพยากรประกอบการดำเนินงาน โดยเฉพาะอุปกรณ์ เครื่องมือเทคโนโลยีที่ใช้สนับสนุนการดำเนินกิจกรรมตามสาระสำคัญของการเรียนรู้เชิงรุก 2) ปัจจัยแห่งความสำเร็จที่สำคัญคือการมีส่วนร่วมจากหน่วยงานต่างๆ ทั้งภายในและภายนอกสถานศึกษา อาทิ การมีส่วนร่วมในระดับบุคคลได้แก่ คุณครู นักเรียน ผู้ปกครอง รวมถึงผู้นำชุมชน ในการร่วมดำเนินกิจกรรมทางการศึกษาในรูปแบบต่างๆ อาทิ ด้านการเกษตร ด้านสิ่งแวดล้อม 3) แนวทางการดำเนินงานเพื่อให้นโยบายการเรียนรู้เชิงรุกได้บรรลุเป้าหมายได้อย่างมีคุณค่าที่สำคัญคือ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรร่วมกันเสริมสร้างความรู้ ความเข้าใจในแนวทางการดำเนินงานตามวัตถุประสงค์การเรียนรู้เชิงรุกให้กับผู้เกี่ยวข้องก่อนเป็นอันดับแรก แล้วร่วมสนับสนุนทรัพยากรที่จำเป็นต่อการดำเนินงานตามเป้าหมายการเรียนรู้เชิงรุก ให้สอดคล้องกับความต้องการ พร้อมกำหนดเกณฑ์หรือแนวทางการประเมินผลที่ชัดเจน มีการประชาสัมพันธ์ให้รับทราบอย่างชัดเจนและทั่วถึง อันจะทำให้การดำเนินงานตามนโยบายปฏิรูปการศึกษา กรณีการเรียนรู้เชิงรุกบรรลุเป้าหมายได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ (2555). แนวทางการจัดการเรียนการสอนในโรงเรียนมาตรฐานสากล ฉบับปรับปรุง. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย, กรุงเทพฯ.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). แนวทางการดำเนินงานโรงเรียนมาตรฐานสากล ปรับปรุง พ.ศ.2561. กรุงเทพฯ : สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2560). แนวโน้มการศึกษาไทยในครึ่งทศวรรษหน้า. ค้นเมื่อ 28 มีนาคม 2565 จาก http://blog.eduzones.com.
ธีระ รุญเจริญ. (2545). สภาพและปัญหาการบริหารและการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานของสถานศึกษาในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
พรเพ็ญ เพชรสุขศิริ. (2549). การประเมินการดำเนินงานป้องกันและปราบปรามอาชญากรรมพิเศษ. นนทบุรี : สำนักงานกิจการยุติธรรม.
รวิกานต์ ทวีนันท์ ญาณิศา บุญจิตร และ บรรจง เจริญสุข (2565). การประเมินโครงการการพัฒนากระบวนการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning เพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพในโครงการ TSQP-2 โรงเรียนบ้านทุ่งคา“บุณยขจรประชาอาสา” สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาภูเก็ต. สืบค้น 7 เมษายน 2560, จาก https://202.29.18.34/bitstream/ 123456789/906/1/adm_is65_rawikan.pdf
รุ่ง แก้วแดง. (2545). ปฏิวัติการศึกษาไทย. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.
วิทยากร เชียงกูร. (2559). รายงานสภาวะการศึกษาไทย ปี 2557/2558 : จะปฏิรูปการศึกษาไทยให้ทันโลกในศตวรรษที่ 21 ได้อย่างไร. กรุงเทพฯ : สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และพัฒนาคุณภาพเยาวชน. (2557). การยกระดับคุณภาพครูไทยใน ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และพัฒนาคุณภาพ เยาวชน
Brame, C. (2016). Active learning. Vanderbilt University Center for Teaching. Retrieved from https://cft.vanderbilt.edu/active-learning/.
Cambridge Assessment International Education. (2019). Active Learning. Retrieved from www.cambridgeinternational.org/Images/271174-active-learning.pdf
Cambridge Assessment International Education. (2019). Getting Start with Active Learning. Retrieved from https://www.cambridge-community.org.uk/professional-development/gswal/index.html.
Goldstein, I. L. (1993). Training in organizations: Need assessment development and evaluation (3rd ed.). Pacific Grove, CA: Brooks/ Cole.
Kilmer, V. (1999). The essence of total quality management. New York: Prentice hall.
McNamara, D. (2002). Classroom pedagogy and primary practice. London and New York: Routledge.
Thorburn, M. (2020). Personal well-being and curriculum planning: a critical comparative review of theory, policy and practice coherence. Educ. Rev. 72, 785–799. doi: 10.1080/00131911.2018.1552660
Yenyuak, C. (2015). Emotional Quotient of Management Major Students, Faculty of Business Administration, Rangsit University. Journal of Business Administration the Association of Private Higher Education Institutions of Thailand, 4(2), 89-98.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
