การเมืองในขบวนการผลักดันนโยบายการสมรสเท่าเทียม พ.ศ. 2554-2567
คำสำคัญ:
การเมือง, กระบวนการผลักดัน, นโยบาย, การสมรสเท่าเทียมบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาบริบททาง เศรษฐกิจ สังคม การเมือง ประเทศไทยที่ส่งผลต่อการเคลื่อนไหวผลักดัน ของกลุ่มหลากหลายทางเพศ 2) เพื่อศึกษาเงื่อนไขกระบวนการผลักดันนโยบายสมรสเท่าเทียมของกลุ่มหลากหลายทางเพศ และ 3) เพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์การเมืองในการกำหนดนโยบายสมรสเท่าเทียมของประเทศไทย พ.ศ. 2554 – 2567 ใช้การวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ทรงคุณวุฒิที่เกี่ยวข้อง จำนวน 11 คน ใช้วิธีการคัดเลือกแบบเจาะจง และใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) บริบททางเศรษฐกิจ สังคม และการเมืองของประเทศไทยแบ่งเป็น 4 ช่วง ได้แก่(1) ช่วงรัฐบาลนางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร (พ.ศ. 2554-2557) บริบทการเมืองเปิดกว้างและเศรษฐกิจเติบโต ส่งผลให้เกิดการผลักดันร่างพระราชบัญญัติคู่ชีวิต (2) ช่วงรัฐบาลพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา (พ.ศ. 2557-2562) การเมืองถูกควบคุมเข้มงวด แต่ช่วงปลายเริ่มมีการยอมรับสิทธิและเสนอร่างพระราชบัญญัติคู่ชีวิต (3) ช่วงที่พลเอกประยุทธ์ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีอีกครั้ง (พ.ศ. 2562-2566) บรรยากาศการเมืองเปิดกว้าง มีการเสนอร่างกฎหมายสมรสเท่าเทียมและคู่ชีวิตอีกครั้ง (4) ช่วงรัฐบาลนายเศรษฐา ทวีสิน (พ.ศ. 2566-2567) เศรษฐกิจฟื้นตัวหลังโควิด-19 และมีการเลือกตั้ง ส่งผลให้ร่างพระราชบัญญัติสมรสเท่าเทียมผ่านสภาเป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2567 2) เงื่อนไขกระบวนการผลักดันนโยบายพบว่า (1) การรวมกลุ่มของกลุ่มหลากหลายทางเพศและองค์กรภาคประชาสังคมเป็นปัจจัยสำคัญในการผลักดันนโยบาย (2) การเคลื่อนไหวทางสังคมผ่านกิจกรรมชุมนุมและโซเชียลมีเดียช่วยสร้างความตระหนักและสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงกฎหมาย (3) ปัจจัยโครงสร้างทางกฎหมายทั้งที่สนับสนุนและจำกัดการเคลื่อนไหวมีผลต่อความสำเร็จในการเรียกร้องสิทธิ 4) ความสัมพันธ์ทางการเมืองพบว่า (1) ช่วงปี 2554-2557 บริบทการเมืองเปิดกว้าง รัฐบาลพยายามผลักดันนโยบายความเท่าเทียม (2) หลังรัฐประหารปี 2557 บรรยากาศการเมืองเปลี่ยนเป็นควบคุมและจำกัดเสรีภาพ (3) บริบทเศรษฐกิจเติบโตดีในช่วงก่อนรัฐประหารและชะลอตัวหลังรัฐประหาร (4) สังคมเริ่มเปิดรับความหลากหลายทางเพศมากขึ้นก่อนรัฐประหาร แต่การเคลื่อนไหวถูกจำกัดหลังรัฐประหาร (5) ระหว่างปี 2562-2566 ยังคงมีการผลักดันกฎหมายสมรสเท่าเทียมโดยใช้กลยุทธ์การรณรงค์ผ่านโซเชียลมีเดียและความร่วมมือกับองค์กรสิทธิมนุษยชน จนกฎหมายผ่านสภาในปี 2567
สรุปได้ว่า การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและบริบททางเศรษฐกิจสังคมมีผลอย่างมากต่อการเคลื่อนไหวและผลักดันนโยบายสมรสเท่าเทียมในประเทศไทย
เอกสารอ้างอิง
ชุตินันท์ ปราณีราษฎร์. (2559). การเมืองการกำหนดการเพิ่มโทษประหารผู้กระทำผิดฐานข่มขืนและฆ่าศึกษากรณี: กลุ่มผลักดันหรือตัวแสดงต่าง ๆ ที่มีในกระบวนการกำหนดนโยบาย (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2545). ขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมรูปแบบใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 2 กรุงเทพฯ: วิภาษา.
ทัศนีย์ สุขสมบูรณ์. (2563). การรับรองและคุ้มครองสิทธิในการใช้คู่ชีวิตร่วมกันของบุคคลเพศเดียวกัน. สำนักวิชาการ สำนักเลขาธิการวุฒิสภา, 10(5), 1-23.
ธีรชา สุขรุ่ง. (2562). การเคลื่อนไหวของขบวนการ นิสิต นักศึกษา: กรณีศึกษากลุ่มลูกชาวบ้าน (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
นุชนาท จิรวิภาส. (2564). การเมืองของการต่อสู้นโยบายกัญชาเสรีในประเทศไทยตั้งแต่ปี พ.ศ. 2560-2563. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ประภาส ปิ่นตบแต่ง. (2552). กรอบการวิเคราะห์การเมืองแบบทฤษฎีขบวนการทางสังคม. เชียงใหม่: มูลนิธิไฮน์ริค เบิลล์ สำนักงานภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้.
พระราชบัญญัติบทบัญญัติบรรพ 5 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ พ.ศ. 2519. (2519, 14 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 93 ตอนที่ 129 ฉบับพิเศษ. หน้า 14
มนูญ วงษ์มะเชาะห์. (2564). ทำความรู้จักกับ LGBTQI ตัวย่อที่มีความหมาย และประเด็นที่น่าสนใจในความ ก้าวหน้าของกลุ่ม LGBTQI ในปี 2020. ค้นเมื่อ 2 มีนาคม 2567, จาก https://www.amnesty.or.th/ latest/blog/860/
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2558). สถาบันและกระบวนการทางการเมือง. เอกสารโสตทัศน์ชุดวิชา 80202. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
มัทนา โกสุมภ์. (2549). กระบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมของการเมืองภาคประชาชนในกรณีสวนสัตว์กลาง คืนจังหวัดเชียงใหม่.(วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ยศกร วรรณวิจิตร. (2555). บทบาทของประชาสังคมในการร่วมผลักดันมาตรการใช้สิทธิตามสิทธิบัตรยาโดยรัฐ (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สำนักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ. (2552). หลักการยอกยาการ์ตา: ว่าด้วยการใช้กฎหมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศในประเด็นวิถีทางเพศและอัตลักษณ์ทางเพศ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ไอเดีย สแควร์.
สุประวีณ์ อาสนศักดิ์. (2565). SDG Insights/กลไกกฎหมายไปสู่สมรสเท่าเทียม: ถอดบทเรียนจากคำวินิจฉัยรัฐธรรมนูญต่างประเทศ. ค้นเมื่อ 2 มีนาคม 2567, จาก https://www.sdgmove.com/2022/ 01/08/sdg-insights-constitutional-court-ruling-legal-mechanisms-to-recognize-marriage-equality/
Amnesty International Thailand. (2567). ค้นเมื่อ 30 กันยายน 2567, จาก www.amnesty.or.th/our-work/lgbt/
ILAW. (2567). สมรสเท่าเทียม: เปิดกฎหมายแพ่งแก้ไขใหม่ บุคคล-บุคคล สมรสได้ ไม่จำกัดแค่ชาย-หญิง. ค้นเมื่อ 30 กันยายน 2567, จาก www.ilaw.or.th/articles/43563
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
