The Success of Prevention and Protection of Tourists performed by 7th Tourist Police Station in Hua Hin Municipality
Keywords:
the success, prevention, protectionAbstract
This research is aimed to (1) study the success of prevention and protection of tourists performed by 7th Tourist Police Station in Hua Hin Municipality and (2) compare the success of prevention and protection of tourists performed by 7th Tourist Police Station in Hua Hin Municipality by classifying into personal characteristics of questionnaire respondents of tourists in Hua Hin Municipality. The researcher has distributed some questionnaires to Thai tourists who have traveled to wander in Hua Hin Municipality in the responsible area of 7th Tourist Police Station numbering 400 persons by using the questionnaires to be the tool of research. The Statistic used for the research is the frequency, percentage, means, standard deviation, T-test and F-test. The result of research is found that: (1) The tourists give the overall success of prevention and protection of tourists performed by 7th Tourist Police Station in Hua Hin Municipality in the moderate level. When taking into consideration in each field, it is found that the tourists give the success of prevention and protection of tourists performed by 7th Tourist Police Station in Hua Hin Municipality in the moderate level in 4 fields as follows: (1) The field of working plan, (2) The field of plan evaluation, (3) The field of implementation and (4) The field of improvement, respectively. (2) There is statistically significant difference from the point of view of tourists toward the success of prevention and protection of tourists performed by 7th Tourist Police Station in Hua Hin Municipality when classifying into age, profession and monthly average income and also in the field of gender and level of education, there is statistically no significant difference.
References
กองบังคับการตำรวจท่องเที่ยว. (ม.ป.ป.). (2554). แผนกลยุทธ์การรักษาความปลอดภัยและให้บริการแก่นักท่องเที่ยว 4 ปี พ.ศ.2551-2554. กรุงเทพฯ: กองบังคับการตำรวจท่องเที่ยว.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2557). สถิติท่องเที่ยว ปี 2551-2555. ค้นเมื่อ สิงหาคม 2557 จาก www.mots.go.th/ewt_news.php?nid=5661
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2545). การใช้ SPSS for windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กัลยา สมมาตย์. (2541). ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อการตัดสินใจเลือกท่องเที่ยวชายทะเล ในเขตจังหวัดเพชรบุรี. ปริญญานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธีระวิทย์ พรายแย้ม. (2545). การศึกษาพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวต่างประเทศในการมาท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาเศรษฐศาสตร์) มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ประสิทธิ ตันมี. (2550). การพัฒนางานวิชาการโดยใช้วงจร PDCA ของโรงเรียนบ้านวังรวก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเพชรบูรณ์ เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์
พรสวรรค์ ศิริวัฒน์. (2552). การพัฒนาครูด้านการจัดการเรียนรู้ที่เน้นกระบวนการคิดโดยใช้ หลักการบริหารวงจร PDCA โรงเรียนบ้านโชคนาสาม อำเภอปราสาท สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์ เขต 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.
ยุภาพร จังทร์คง. (2556). ความสำเร็จของการนำนโยบายการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในเขตทหารไปสู่การปฏิบัติ กรณีศึกษา: กองบิน 5 จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยนานาชาติ แสตมฟอร์ด.
รสสุคนธ์ จุยคำวงค์. (2545). การพัฒนาการประชาสัมพันธ์เพื่อการท่องเที่ยวของสวนสัตว์เชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว) มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เลิศณรงค์ พูนเกิดมะเริง. (2546). การศึกษากระบวนการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารโรงเรียนในโครงการโรงเรียนปฏิรูปการเรียนรู้เพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียน สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา สถาบันราชภัฏนครราชสีมา.
วรรณา วงษ์วานิช. (2539). ภูมิศาสตร์การท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: ภาควิชาภูมิศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ
วิณุรา ทองแก้ว. (2555). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของการนำนโยบายไปปฏิบัติ กรณีศึกษาองทุกหลักประกันคุณภาพองค์การบริหารส่วนตำบลวิสัยใต้. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
วินัย หริ่มเทศ. (2550). การศึกษาสภาพและปัญหาการดำเนินงานประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา ตามวงจร PDCA สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิจิตร เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
วิลาวัลย์ ประสานจิตร. (2552). แนวทางการบริหารงานอนามัยโรงเรียนตามระบบ PDCA ในโรงเรียนการศึกษาพิเศษ สังกัดสำนักงานบริหารการศึกษาพิเศษ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการศึกษาพิเศษ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
วันทิกา หิรัญเทศ. (2556). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่างชาติต่อการให้บริการของตำรวจท่องเที่ยวถนนข้าวสาร กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์ วิทยาลัยราชพฤกษ์.
เศกสรรค์ ยงวณิชย์. (2536). เอกสารประกอบการสอนวิชา ภูมิศาสตร์การท่องเที่ยว. ขอนแก่น: ภาควิชาสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุภาพร มากแจ้ง. (2534). หลักมัคคุเทศก์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเตียนสโตร์.
Cheema, Shabbir and Dennis A. Rondinell. (1983). Implementing Decentralization Programmes in Asia: Local Capacity for Rural Developments. Nagoya : United Nations Centre for Regional Developments.
Ishikawa. K. (2009). What is total quality control ?. Translated by D.J. Lu. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice–Hall.
Ingram, Helen M. and Dean Mann. (1980). Policy Failure: An Issue Deserving Analysis, in Why Policies Succeed or Fall. Beverly Hills, California: Sage Publication.
Kerr, Donna H. (1976). The logic of Policy and successful policies. Policy Sciences. Vol.7, pp. 351–363.
McClelland, D. C (1953). The Achievement Motive. New York: Appleton-Century Crofts.
Van Horn, Carl E. and Donald S. Van Meter. (1975). The Policy Implementation Process: A Conceptual Framework. Administration and Society, (Feb), p. 440, 445-487.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
