Management Network of Thai Monks Abroad
Keywords:
administration, network, Thai monks abroadAbstract
The objectives of this research are 1) to study the network management conditions of Thai monks abroad and 2) to manage the networks of Thai monks abroad. It is mixed-methods research with the qualitative research methodology consisting of 1) document study 2) interviewing 10 key informants, analyze the data with content analysis and quantitative research, namely distributing questionnaires for 74 Abbot Administrations by specifying the sample sizes using the finished tables of Krejcie & Morgan (1970, pp. 607-610). Data analysis with basic statistics such as mean and standard deviation the results of the research showed that
- Network management conditions of Thai monks abroad Network management of Thai monks abroad Overall is at a high level. Having considered each aspect, it was found that the administration with the highest ranking, followed by education, propagation Respectively, the public welfare
- Network management of Thai monks abroad Management according to the roles and responsibilities that have been defined completely in all respects. However, problems were encountered in each area of work. In an overview. 1. Principle of participation development to be strong Both between internal and external members of the organization Security development For the Thai clergy to live sustainably 2. The goal of creating a unity of the Thai clergy Do not discriminate against sects or lines, adhere to the principles as a common goal of working together Study 3) Network for education and welfare 4) Broadcasting network 5) Utility network and 6) Public welfare network
References
กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ. (2539). การปกครองคณะสงฆ์ไทย. กรุงเทพฯ. โรงพิมพ์มหาจุฬาลง-กรณราชวิทยาลัย.
การเผยแผ่และการนับถือศาสนาในทวีปยุโรป. ค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2562, จาก https://www.bloggang.com/.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2545). การจัดการเครือข่าย: กลยุทธ์สำคัญสู่ความสำเร็จของการปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ส.เอเชียเพลส.
คณึงนิตย์ จันทบุตร. (2545). ความสำเร็จในการปฏิบัติภารกิจวัด ศึกษาเฉพาะกรณี วัดป่านานาชาติบ้านมุ่งหวาย อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. กรุงเทพมหานคร: พริกหวาน กราฟฟิค.
ถนัด เดชทรัพย์. (2550). การบริหารจัดการองค์การบริหารส่วนตำบลไทยชนะศึก อำเภอ ทุ่งเสลี่ยม จังหวัดสุโขทัย ตามหลักธรรมาภิบาล. วิทยานิพนธ์ รป.ม. อุตรดิตถ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
ประยูร อัครบวร. ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และกมลทิพย์ ศรีหาเศษ. (2553). การสร้างเครือข่ายและการมีส่วนร่วม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระมหาโพธิวงศาจารย์. (2558). มุมมองการพัฒนาวัดไทยในสหภาพยุโรปในปัจจุบันและอนาคต. วารสารสหภาพพระธรรมทูตไทยในทวีปยุโรป (ส.ธ.ย.). ฉบับที่ 2 (กันยายน): 40-49.
พระสมหมาย อตฺถสิทฺโธ, (2559). รูปแบบการนำหลักอปริหานิยธรรมไปใช้ในการบริหารของผู้บริหารสังกัดองค์การปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รายชื่อวัดไทยในต่างประเทศ.ค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2562, จาก http://www.utse.eu/uploads/ 2/5/8/6/25865598/.
สมประสงค์ ปิวไธสง. (2554). การพัฒนาการบริหารนโยบายสุขภาพของชุมชน : กรณีศึกษาหมู่บ้านจัดการสุขภาพอำเภอเมืองชลบุรี. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. รัฐประศาสนศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
สมศักดิ์ คงเที่ยง. (2546). หลักและทฤษฎีการบริหารการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เสรี พงศ์พิศ. (2548).วัฒนธรรมองค์การของโลกยุคใหม่ เครือข่าย ยุทธวิธีเพื่อประชาคมเข้มข้น ชุมชนเข้มแข็ง. กรุงเทพมหานคร: สถาบันส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน.
แสงสูรย์, (2558). พระธรรมทูตไทยกับการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในทวีปยุโรปยุคปัจจุบัน. วารสารสหภาพพระธรรมทูตไทยในทวีปยุโรป (ส.ธ.ย.). ฉบับที่ 2 (กันยายน): 58-66.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30 (3): 607-610.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
