Approaches for Sustainable Integrated Tourism Development in Phitsanulok Province, Thailand.
Keywords:
Development approach, Tourism, Sustainable IntegratedAbstract
This research aims to 1) study tourism resources of Phitsanulok Province, Thailand 2) analyze strengths, weaknesses, opportunities and obstacles in sustainable tourism development in Phitsanulok Province, Thailand; 3) create a guideline for sustainable integrated tourism development of Phitsanulok Province. Phitsanulok Province, Thailand, the researcher used a qualitative research method. Research tools It is an interview by interviewing form. And there are sample groups from the government, private sector, public sector and tourists In which the samples used this time The research results showed that 1) the outstanding tourism resources of Phitsanulok Province. Natural resources Cultural resource Expo resources Activity resources And service resources 2) Analysis of the internal and external environment of Phitsanulok Province, the strength is the potential in various tourism resources. Both natural, historical and cultural attractions are ideally situated as a transport hub of the Lower North. Having a network With all regions of Indochina, the weakness is the lack of public relations. In some agricultural areas, there is repeated flooding every year. Opportunities are linked to tourism with nearby provinces. And secondary city tourism is favored, the barrier is that local businesses are threatened by foreign capital. Rules and regulations are not conducive to development. Organizational Conflict Problems 3) The researcher wishes to propose a guideline for sustainable integrated tourism development in Phitsanulok Province, Thailand, which is the result of the TOWS Matrix synthesis.
References
กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558). สถิตินักท่องเที่ยวภายในประเทศปี 2558 จำแนกตามภูมิภาคและจังหวัด. สืบค้นเมื่อ 25 ตุลาคม 2563,จาก https://mots.go.th/more_news_new. php?cid=492
กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). สถิตินักท่องเที่ยวภายในประเทศปี 2558 จำแนกตามภูมิภาคและจังหวัด. สืบค้นเมื่อ 25 ตุลาคม 2563,จาก http://tourism2.tourism.go.th/home/
details/11/221/25767
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). เเผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติฉบับที่ 2 (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
นาฏสุดา เซมนะสิริ. (2555). การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สาขาส่งเสริมและธุรกิจเกษตร คณะเกษตรและชีวภาพ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์.
พยอม ธรรมบุตร. (2546). แบบการตรวจสอบการศึกษาชุมชน. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พยอม ธรรมบุตร. (2546). แบบการตรวจสอบทรัพยากรท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พยอม ธรรมบุตร. (2549). เอกสารประกอบการเรียนการสอนหลักการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2556). ปฏิบัติธรรมให้ถูกทาง/พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมลคีทอง.
ภูษิต อินต๊ะ. (2559). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน กรณีศึกษา ตำบล
กื้ดช้าง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ (ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมือง มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
รุ่งรดิศ เมืองลือ และพยอม ธรรมบุตร. (2560). แผนยุทธศาสตร์เพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวแบบบูรณาการอย่างยั่งยืน ในจังหวัดชลบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 11(2), 162-181.
สำนักคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
เอกชัย บุญยาทิษฐาน. (2553). คู่มือวิเคราะห์ SWOT อย่างมืออาชีพ (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
