Promoting Innovation in Teaching for Heads of Departments in Schools Under Chachoengsao Primary Educational Service Area Office 1
Keywords:
Promoting Innovation in Teaching, Departments in Schools, Chachoengsao Primary Educational Service AreaAbstract
This research aimed to study 1) the level of leadership, new routine, technology readiness, strategies, and innovations, and 2) factors that have direct and indirect influences on teaching innovation. The research is quantitative. The sample consisted of 375 subjects who were the heads of the learning group of schools under the Chachoengsao Primary Educational Service Area Office 1. The sampling method was multistage sampling five sections. Content analysis, mean and standard deviation, structural equation modeling analysis
The study's results revealed that: 1) leadership, new routine, technology readiness, strategies, and innovations in overall aspects were at a high level. 2) factors influencing include: (1) Leadership, a new way of life. Technology and strategy management affect teaching innovation. When leadership increases, it results in more teaching innovation. (2) A new way of life does not affect teaching innovation. (3) Technology management affects teaching innovation as new ways of life increase. (4) Strategy affects teaching innovation as strategy increases. As a result, teaching innovation has increased, too.
References
กิดานันท์ มลิทอง. (2543). เทคโนโลยีการศึกษาและนวัตกรรม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: อรุณ.
กีรติ ยศยิ่งยง. (2552). องค์กรแห่งนวัตกรรม: แนวคิดและกระบวนการ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฎฐ์ชุดา วิจิตรจามรี (2554). การสื่อสารในองค์การ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ทนงศักดิ์ แสงสว่างวัฒนะ ณิชนันทน์ ศิริไสยาสน์และโชติ บดีรัฐ. (2563). "New Normal" วิถีชีวิตใหม่และการปรับตัวของคนไทยหลังโควิด-19: การงาน การเรียน และธุรกิจ. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 4(3), 371-386.
ทิศนา แขมมณี. (2557). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เทื้อน ทองแก้ว. (2563). การออกแบบการศึกษาในชีวิตวิถีใหม่ (Design- Based New Normal): ผลกระทบจากการแพร่ระบาด COVID-19. คุรุสภาวิทยาจารย์, 1(2), 1-10.
วรพจน์ นิลจู. (2554). ภาวะผู้นำ The excellence leadership. กรุงเทพฯ: คอมแพคท์พริ้น.
วราภรณ์ สิงห์กวาง. (2561). รูปแบบการบริหารทีมงานของหัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้ในโรงเรียนมัธยมศึกษา (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พินันทา ฉัตรวัฒนา และพัลลภ พิริยะสุรวงศ์. (2563). รูปแบบการสอนอัจฉริยะเชิงสร้างสรรค์บนเว็บเพื่อพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 8(2), 87-101.
พสุ เดชะรินทร์. (2552). การกำหนดตัวชี้วัดระดับบุคคล Individual Scorecard. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.
สุคนธ์ สินธพานนท์. (2553). นวัตกรรมการเรียนการสอนเพื่อพัฒนาคุณภาพของเยาวชน. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
สงบ อินทรมณี. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 16(1), 353-360.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาฉะเชิงเทรา เขต 1. (2564). กลุ่มหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้น พื้นฐาน. ค้นเมื่อ 14 พฤษภาคม 2563 จาก http://www.ccs1.go.th/ita
สำนักงานข้าราชการพลเรือน. (ก.พ.). (2560). ทักษะด้านดิจิทัลของข้าราชการและบุคลากรภาครัฐเพื่อการปรับเปลี่ยนภาครัฐเป็นรัฐบาลดิจิทัล. ค้นเมื่อ 1 ธันวาคม 2563, จาก https://www.ocsc.go.th/sites/default/ files/attachment/circular/w6-2561-attachment_0.pdf
สมาน อัศวภูมิ. (2558). ภาวะผู้นำและการบริหารการศึกษาสมัยใหม่. วารสารบริหารการศึกษาบัวบัณฑิต, 15(2),5-21.
สุพักตร์ พิบูลย์. (2549). ชุดเสริมทักษะการประเมินโครงการ. นนทบุรี: จตุพรดีไซด์.
โสพิศ ไชยประคอง. (2556). ทักษะการบริหารของผู้บริหารโรงเรียนในศูนย์พัฒนาคุณภาพการศึกษา ตำบลเมืองนะอำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สิริภักตร์ ศิริโท รัตติญา ละเต็บซัน และวิวัฒน์ กิตติพงศ์โกศล. (2560). ความเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถาบัน อุดมศึกษาในประเทศไทย. วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยีมหานคร, 14(1), 159-177.
อดิศร ก้อนคำ. (2563). กลยุทธ์การบริหารเทคโนโลยีสารสนเทศอย่างมีประสิทธิผลสำหรับโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
Berry, B., Byrd, A. & Weider, A. (2013). Teacherpreneurs: innovative teachers who lead but don’t leave. San Francisco: Josey-Bass.
Ding, L., Velicer, W., & Harlow, L. (1995). Effect of estimation methods, number of indicators per factor and improper solutions on structural equation modeling fit indices. Structural Equation Modeling, 2(2),119-143.
Hair, J., et al. (2010). Multivariate data analysis (7th ed.). Upper saddleRiver, New Jersey: Pearson Education International.
Westland, J. C. (2010). Lower Bounds on Sample Size in Structural Equation Modeling. Electronic commerce research and applications, 9(6), 476-487.
Yates, J.D. (2005). Women in Leadership Positions in Tennessee Public Schools: A Qualitative Study of Female Directors of Schools (Doctoral Dissertation). East Tennessee State University.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 The Journal of Development Administration Research
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
