การพัฒนาเครื่องมือสำรวจทัศนคติของนิสิตต่อความสามารถเดินได้ของมหาวิทยาลัย: กรณีศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

บทคัดย่อ

ในปัจจุบันความสามารถเดินได้ของมหาวิทยาลัย (Campus Walkability) เป็นที่ยอมรับว่ามีส่วนสำคัญที่จะช่วยเพิ่มประสบการณ์ในการเดินภายในมหาวิทยาลัยและเป็นพื้นฐานการออกแบบมหาวิทยาลัยที่ยั่งยืน รวมถึงส่งผลต่อพฤติกรรมและการรับรู้สภาพแวดล้อมมหาวิทยาลัยของนิสิตด้วย ความสามารถเดินได้ของมหาวิทยาลัยประกอบด้วยคุณสมบัติหลากหลายประการ เช่น การเชื่อมต่อ (Connectivity) การเข้าถึง (Accessibility) ความปลอดภัย (Safety) ความสะดวกสบาย (Comfort) และสุนทรียภาพ (Aesthetics) เป็นต้น แต่อย่างไรก็ตามในประเทศไทยยังขาดเครื่องมือในการสำรวจทัศนคติของนิสิตต่อความสามารถเดินได้ของมหาวิทยาลัย ดังนั้นบทความวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอการพัฒนาเครื่องมือสำรวจทัศนคติของนิสิตต่อความสามารถเดินได้ของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เนื่องจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 เครื่องมือนี้จึงได้รับการพัฒนาให้มีรูปแบบเป็นแบบสอบถามออนไลน์สำหรับใช้เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างที่เป็นนิสิตชั้นปีที่ 3 ถึงชั้นปีที่ 5 คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ในการเดินภายในมหาวิทยาลัย การกำหนดคำถามมีพื้นฐานมาจากแนวคิด ทฤษฎี และงานวิจัยต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับความสามารถเดินได้ของมหาวิทยาลัยและพฤติกรรมการเดินและการรับรู้สภาพแวดล้อมของนิสิต รวมถึงบริบทของพื้นที่ศึกษา ทั้งนี้ แบบสอบถามนี้ได้ผ่านการพิจารณาจริยธรรมการวิจัยในคนแล้ว ดังนั้นจึงมุ่งหวังว่าจะมีประสิทธิภาพในการเก็บข้อมูลที่จะนำไปสู่การพัฒนาแนวทางการออกแบบภูมิสถาปัตยกรรมเพื่อเพิ่มคุณสมบัติของสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการเดินในมหาวิทยาลัยได้ต่อไป