การดำรงและการเปลี่ยนแปลงของภูมิทัศน์พื้นถิ่นล้านนา: กรณีศึกษา ชุมชนเกษตรกรรมในแอ่งที่ราบเมืองคอง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่

Main Article Content

Aumpika Amloy
Supakul Ruangwitthayanusorn
Warong Wonglangka
Pandin Ounchanum
Aranya Siriphon
Rawiwan Oranratmanee

บทคัดย่อ

            บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะของภูมิทัศน์พื้นถิ่นล้านนาชุมชนเกษตรกรรมในแอ่งที่ราบเมืองคอง เพื่อค้นหาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการคงอยู่และการเปลี่ยนแปลงของภูมิทัศน์พื้นถิ่น และเสนอข้อเสนอแนะเพื่อสนับสนุนการอนุรักษ์และการจัดการภูมิทัศน์พื้นถิ่น เป็นงานวิจัยภาคสนาม ใช้แบบสำรวจนิเวศและภูมิทัศน์ชุมชนและแบบสัมภาษณ์แบบไม่มีโครงสร้างเป็นเครื่องมือในการรวบรวมข้อมูล กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ชุมชนเกษตรกรรม จำนวน 4 ชุมชน เรือนกรณีศึกษา จำนวน 8 หลัง และกลุ่มผู้ให้ข้อมูล จำนวน 20 คน ผู้วิจัยใช้การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงกายภาพและข้อมูลจากการสัมภาษณ์ โดยนำเสนอข้อมูลผ่านการบรรยาย แผนที่ และภาพประกอบ ผลการศึกษาพบว่าภูมิทัศน์พื้นถิ่นของชุมชนเกษตรกรรมที่ตั้งถิ่นฐานในพื้นที่แห่งนี้ มีลักษณะผสมผสานระหว่างภูมิทัศน์พื้นถิ่นแบบดั้งเดิมกับภูมิทัศน์ตามสมัยนิยม โดยปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการคงอยู่ของภูมิทัศน์พื้นถิ่น ได้แก่ การมีส่วนร่วมของชุมชนและความภาคภูมิใจทางวัฒนธรรม การถ่ายทอดองค์ความรู้ท้องถิ่น การใช้แนวทางปฏิบัติทางการเกษตรแบบยั่งยืน การอนุรักษ์และฟื้นฟูมรดกทางวัฒนธรรมของชุมชน การสนับสนุนนโยบายและแผนการส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม และการท่องเที่ยวโดยชุมชน ส่วนปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงของภูมิทัศน์พื้นถิ่น ได้แก่ การพัฒนาเมืองและโครงสร้างพื้นฐานของชุมชน ความทันสมัยและความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคม การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมและอิทธิพลของโลก ความท้าทายด้านสิ่งแวดล้อมและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ นโยบายและกฎระเบียบที่เกี่ยวข้อง และการเปลี่ยนแปลงของประชากรและการย้ายถิ่น ส่วนข้อเสนอแนะเพื่อสนับสนุนการอนุรักษ์และการจัดการภูมิทัศน์พื้นถิ่นล้านนา ได้แก่ การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชนการศึกษาและการสร้างจิตสำนึกในการอนุรักษ์และการจัดการภูมิทัศน์พื้นถิ่นล้านนา การเสริมสร้างศักยภาพให้กับชุมชนท้องถิ่น การส่งเสริมความร่วมมือระหว่างผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย การพัฒนานโยบายและแนวทางการปฏิบัติ การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน การส่งเสริมการวิจัยอย่างต่อเนื่องและการติดตามภูมิทัศน์พื้นถิ่นล้านนา และการสนับสนุนการจัดทำฐานข้อมูลและเอกสารเกี่ยวกับภูมิทัศน์พื้นถิ่นล้านนา

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
Amloy, A., Ruangwitthayanusorn, S., Wonglangka, W., Ounchanum, P., Siriphon, A., & Oranratmanee, R. (2023). การดำรงและการเปลี่ยนแปลงของภูมิทัศน์พื้นถิ่นล้านนา: กรณีศึกษา ชุมชนเกษตรกรรมในแอ่งที่ราบเมืองคอง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการภูมิสถาปัตยกรรมและการวางผัง, 5(1), 1–24. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/LAJ/article/view/268225
ประเภทบทความ
Articles

เอกสารอ้างอิง

เกรียงไกร เกิดศิริ. (2557). องค์รวมภูมิทัศน์วัฒนธรรมชุมชนและสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นเรือนที่อยู่อาศัยในลุ่มน้ำทะเลสาบ

สงขลา. วารสารหน้าจั่ว ว่าด้วยประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมและสถาปัตยกรรมไทย, 11(2014), 177-213.

ทรงภพ เมฆพรรณโอภาส อำภา บัวระภา และ ธีดา นามไห. (2563). การออกแบบพื้นที่่เกษตรกรรมเพื่อความยั่งยืน อำเภอ

วาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม. วารสารสถาปัตยกรรม การออกแบบและการก่อสร้าง คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ผังเมือง

และนฤมิตศิลป์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 2(2), 41-51.

เทิดศักดิ์ เตชะกิจขจร เสฎฐวุฒิ บําารุงกุล และ ปิยะธิดา สายขุน. (2563). การบริหารจัดการการท่องเที่ยวในเขตอนุรักษ์มรดก

ทางวัฒนธรรม (สถาปัตยกรรม) เมืองเก่าลำพูน แพร่ น่าน. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์, 37(2), 38-63.

ธันยา พรหมบุรมย์. (2564). รายงานฉบับสมบูรณ์การทดลองจัดโปรแกรมเส้นทางท่องเที่ยว ตำบลเมืองคอง อำเภอเชียงดาว

จังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

นวณัฐ โอศิริ. (2545). ภูมิทัศน์พื้นถิ่น ภูมิปัญญาเพื่อการประหยัดพลังงานและการพัฒนาอย่างยั่งยืน กรณีศึกษา หมู่บ้านตาล

เหนือ อำเภอฮอด จังหวัดเชียงใหม่. ในการประชุมสาระศาสตร์: การประชุมวิชาการประจำปี สถาปัตยกรรมและศาสตร์

ครั้งที่ 6 ฉบับการวางแผนภาคและผังเมือง ภูมิสถาปัตยกรรม 1. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

มาริสา หิรัญตียะกุล และ นพดล ตั้งสกุล. (2565). การศึกษาอัตลักษณ์ถิ่นที่ในสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้าง. วารสารวิจัยและสาระ

สถาปัตยกรรม/การผังเมือง, 19(1), 99-114.

มาลินี เกลี้ยงล่ำ. (2564). การบริหารการพัฒนาชุมชนเกษตรกรรมสมัยใหม่บนฐานสังคมล้านนาไทย. วารสาร มจร.หริภุญชัย

ปริทรรศน์, 5(2), 59-70.

วัชรพงษ์ ชุมดวง. (2561). การบูรณาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ด้วยต้นทุนทางมรดกวัฒนธรรมและกระบวนการมีส่วนร่วม

ของชุมชน: กรณีศึกษา ชุมชนเมืองเก่าสุโขทัย. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 17(3), 30-39.

วิมลรัตน์ อิสระธรรมนูญ. (2560). การจัดการภูมิทัศน์วัฒนธรรมในฐานะเครื่องมือในการสร้างความยั่งยืนและความยืดหยุ่นต่อ

การเปลี่ยนแปลงของชุมชน. วารสารหน้าจั่ว ว่าด้วยสถาปัตยกรรม การออกแบบ และสภาพแวดล้อม, 32(2017),

E03-E28.

วีระ อินพันทัง. (2559). สิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างพื้นถิ่น: การดำรงและการเปลี่ยนแปลง. วารสารหน้าจั่ว ว่าด้วยสถาปัตยกรรม

การออกแบบ และสภาพแวดล้อม, 30(2016), A126-A142.

ศนิ ลิ้มทองสกุล. (2549). ภูมิทัศน์พื้นถิ่นของหมู่บ้านชนบทในชุมชนชาวมุสลิมในประเทศไทยและประเทศมาเลเซีย. วารสาร

วิจัยและสาระสถาปัตยกรรม / การผังเมือง, 4(2), 141-154.

สรัสวดี อ๋องสกุล. (2561). ประวัติศาสตร์ล้านนา. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์อมรินทร์.

สินีนาถ ศุกลรัตนเมธี. (2558). องค์ประกอบในการออกแบบสภาพแวดล้อมที่ช่วย ส่งเสริมความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของชุมชน.

วารสารหน้าจั่ว ว่าด้วยสถาปัตยกรรม การออกแบบ และสภาพแวดล้อม, 29(2015), 475-488.

อัมพิกา อำลอย ศุภกุล เรืองวิทยานุสรณ์ วรงค์ วงศ์ลังกา แผ่นดิน อุนจะนำ อรัญญา ศิริผล และระวิวรรณ โอฬารรัตน์มณี.

(2565). การศึกษาภูมิทัศน์พื้นถิ่นล้านนาในบริบทชุมชนของนักวิชาการไทยในประเทศไทย ช่วง พ.ศ. 2545-2564.

วารสารวิชาการภูมิสถาปัตยกรรม, 4(1), 62-81.

อำภา บัวระภา. (2562). รูปแบบและปัจจัยการคงอยู่ของภูมิทัศน์พิื้นถิ่น “บ้านเรือนและที่อยู่อาศัย” แขวงคำม่วนสาธารณรัฐ

ประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารสถาปัตยกรรมศาสตร์ ผังเมืองและนฤมิตศิลป์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 1(1),

-22.

อุทิศ ทาหอม พิชิต วันดี และ สำราญ ธุระตา. (2558). ทุนทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนบ้านตามาเพื่อสร้าง

การมีส่วนร่วมในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของชุมชน. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม, 11(2),

-59.