พฤติกรรมการใช้งานสวนสาธารณะระดับชุมชน หลังการระบาดของโควิด-19 กรณีศึกษา อุทยานเบญจสิริ

Main Article Content

ชนกนันท์ ปิ่นตบแต่ง

บทคัดย่อ

สวนสาธารณะมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมสุขภาพกายและจิตของประชาชน โดยเฉพาะในเขตเมืองที่มีประชากรหนาแน่น เช่น กรุงเทพมหานคร ซึ่งเป็นเมืองที่ต้องเผชิญกับปัญหามลพิษ ความแออัด และวิถีชีวิตที่เร่งรีบ ส่งผลให้สวนสาธารณะเป็นสถานที่สำคัญในการช่วยลดความเครียดและปรับปรุงคุณภาพชีวิตของประชาชน อย่างไรก็ตาม สถานการณ์การระบาดของโควิด-19 ได้เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมและวิถีชีวิตของผู้คนอย่างมาก การใช้งานพื้นที่สาธารณะ รวมถึงสวนสาธารณะต้องปรับตัวเพื่อสอดรับกับวิถีชีวิตใหม่ (New Normal) การศึกษานี้มุ่งเน้นไปที่การศึกษาพฤติกรรมการใช้งานสวนสาธารณะระดับชุมชนหลังการระบาดของโควิด-19 และเสนอแนวทางการออกแบบสวนสาธารณะที่ตอบสนองต่อความต้องการและพฤติกรรมการใช้งาน โดยเลือกอุทยานเบญจสิริในกรุงเทพมหานครเป็นกรณีศึกษา ในส่วนของวิธีการวิจัยนี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพและปริมาณร่วมกัน ประกอบด้วยการสำรวจพื้นที่ การสังเกตพฤติกรรมผู้ใช้งาน และการสัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่างที่มีความหลากหลายในด้านอายุ อาชีพ และวัตถุประสงค์การใช้งาน ผลการวิจัยแสดงให้เห็นถึงพฤติกรรมการใช้งานสวนสาธารณะหลังสถานการณ์โควิด-19 โดยผู้ใช้งานส่วนใหญ่ปรับตัวจากกิจกรรมกลุ่มใหญ่ เช่น การเล่นกีฬา หรือการจัดกิจกรรมสันทนาการ มาเป็นกิจกรรมเดี่ยวหรือเป็นคู่ เช่น การนั่งเล่น การเดิน การวิ่ง และการใช้เครื่องออกกำลังกาย พฤติกรรมดังกล่าวสะท้อนความกังวลของผู้ใช้งานเกี่ยวกับการรักษาระยะห่างทางสังคมและการลดความเสี่ยงในการสัมผัส นอกจากนี้ผู้ใช้งานยังมีแนวโน้มเลือกใช้พื้นที่ที่มีร่มเงาและมุมมองสู่ธรรมชาติ เช่น ลานสนามหญ้าและพื้นที่ริมน้ำ ซึ่งช่วยลดความร้อนและสร้างบรรยากาศที่ผ่อนคลาย โดยเฉพาะในช่วงกลางวันและบ่ายถึงเย็น ผลการสัมภาษณ์ยังชี้ให้เห็นถึงความต้องการในมาตรการความปลอดภัยและความสะอาด เช่น การติดตั้งจุดล้างมือ การใช้ก๊อกน้ำแบบเซ็นเซอร์ การแยกขยะติดเชื้อ และการบำรุงรักษาอุปกรณ์และสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างสม่ำเสมอ ซึ่งจากผลการศึกษา สามารถสรุปข้อเสนอแนะในการออกแบบสวนสาธารณะหลังการระบาดของโควิด-19 ได้แก่ การเพิ่มพื้นที่ร่มเงาที่มีมุมมองสู่ธรรมชาติ การจัดพื้นที่กิจกรรมแบบกระจายตัวเพื่อลดความแออัด การเพิ่มเส้นทางเดินและทางวิ่งที่เชื่อมโยงพื้นที่สำคัญในสวน และการปรับปรุงสิ่งอำนวยความสะดวกให้สอดคล้องกับความต้องการของผู้ใช้งานในยุควิถีชีวิตใหม่ ผลการศึกษานี้เป็นแนวทางสำคัญสำหรับการออกแบบและพัฒนาสวนสาธารณะในอนาคต เพื่อส่งเสริมสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดีของประชาชนภายใต้สถานการณ์ใหม่

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ปิ่นตบแต่ง ช. (2024). พฤติกรรมการใช้งานสวนสาธารณะระดับชุมชน หลังการระบาดของโควิด-19 กรณีศึกษา อุทยานเบญจสิริ. วารสารวิชาการภูมิสถาปัตยกรรมและการวางผัง, 6(1), 276602. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/LAJ/article/view/276602
ประเภทบทความ
Articles

เอกสารอ้างอิง

ณภัทร ณ ลำพูน. (2556). ข้อพิจารณาเพื่อการออกแบบสวนสาธารณะของหมู่บ้านจัดสรรขนาดกลาง ระดับราคาปานกลาง ในกรุงเทพมหานคร เขตต่อเมือง (ด้านตะวันออก). [วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. Chulalongkorn University Intellectual Repository. https://doi.org/10.14457/CU.the.2013.889

พลพินิจ พินิจชอบ. (2558). การจัดการสวนสาธารณะในเมือง : กรณีศึกษาอุทยานเบญจสิริ กรุงเทพมหานคร. [วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์]. Thammasat University Digital Collections. https://doi.org/10.14457/TU.the.2015.1216

ภควดี ศรีอ่อน. (2555). พฤติกรรมการใช้สวนสาธารณะและสภาพแวดล้อมทางภูมิทัศน์: กรณีศึกษาสวนรมณีนาถ.[วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร]. Silpakorn University Repository. https://sure.su.ac.th/xmlui/handle/123456789/1278

สถาบันเวชศาสตร์การกีฬาและออกกำลังกาย โรงพยาบาลกรุงเทพ. (ม.ป.ป.). ฟิตร่างกายสู้ COVID-19. https://www.bangkokhospital.com/content/fit-fight-covid-19

สํานักงานสวนสาธารณะ, สํานักสิ่งแวดล้อม กรุงเทพมหานคร. (ม.ป.ป.). คู่มือการปฏิบัติงานของสํานักงานสวนสาธารณะ สํานักสิ่งแวดล้อม. มาตรฐานการปฏิบัติงาน. https://webportal.bangkok.go.th/upload/user/00000231/data/plan64/210910_ParkPlan64.pdf

Creswell, J. W. (2012). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five approaches (3rd ed.). SAGE Publications.

Marcus, C. C., & Francis, C. (1998). People places: Design guidelines for urban open space (2nd ed.). Van Nostrand Reinhold.

Rutledge, A. J. (1981). A visual approach to park design. Garland STPM Press.

Giles-Corti, B., & Donovan, R. J. (2002). The relative influence of individual, social and physical environment determinants of physical activity. Social Science & Medicine, 54(12), 1793–1812. https://doi.org/10.1016/S0277-9536(01)00150-2

Slater, S. J., Christiana, R. W., & Gustat, J. (2020). Recommendations for keeping parks and green space accessible for mental and physical health during COVID-19 and other pandemics. Preventing Chronic Disease, 17, 1-5. https://doi.org/10.5888/pcd17.200204

Venter, Z. S., Barton, D. N., Gundersen, V., Figari, H., & Nowell, M. (2020). Urban nature in a time of crisis: recreational use of green space increases during the COVID-19 outbreak in Oslo, Norway. Environmental Research Letters, 15(10), 1-11. https://doi.org/10.1088/1748-9326/abb396