ปัญหาการคุกคามทางเพศเด็กบนโลกออนไลน์

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

บทบัญญัติในประมวลกฎหมายอาญาเกี่ยวกับความรับผิดทางเพศต่อเด็กมีแต่เฉพาะกรณีที่เป็นการกระทำต่อเนื้อตัวร่างกายของผู้ถูกกระทำโดยตรงเท่านั้น การคุกคามทางเพศถือเป็นการกระทำที่มีลักษณะที่ส่อไปในทางเพศที่ก่อกวน รบกวน ทำให้ผู้อื่นตกใจกลัว เดือดร้อนรำคาญ หรือได้รับความอับอายในทางเพศ ไม่ว่าด้วยวาจา ท่าทาง ข้อความ รูปภาพ แสดงด้วยเสียง ซึ่งการกระทำดังกล่าวสามารถกระทำผ่านโลกออนไลน์ได้ โดยกลุ่มที่ตกเป็นเหยื่อได้โดยง่ายคือกลุ่มเด็ก เนื่องจากเป็นกลุ่มที่มีความอ่อนแอทางชีวภาพรัฐจึงต้องให้การปกป้องคุ้มครองกลุ่มเด็กเป็นพิเศษ

ปัจจุบันประมวลกฎหมายอาญาของไทยที่บังคับใช้กับกรณีความผิดฐานคุกคามทางเพศคือ มาตรา 397 ซึ่งเป็นบทบัญญัติความผิดฐานทำให้ได้รับความเดือดร้อนรำคาญ มิใช่บทบัญญัติที่ใช้บังคับในกรณีการคุกคามทางเพศโดยตรง จึงทำให้บทบัญญัติดังกล่าวไม่สามารถแก้ปัญหาการคุกคามทางเพศเด็กบนโลกออนไลน์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ อีกทั้งอัตราโทษยังไม่เหมาะสมเมื่อพิจารณาถึงความร้ายแรงของอาชญากรรมทำให้ไม่เป็นไปตามวัตถุประสงค์การลงโทษเพื่อป้องกันหรือข่มขู่ยับยั้งการกระทำผิด การที่รัฐไม่มีกฎหมายเป็นเครื่องมือในการจัดการปัญหาการคุกคามทางเพศเด็กโดยตรงย่อมทำให้ปัญหาการคุกคามทางเพศเด็กบนโลกออนไลน์ในสังคมไม่ได้รับการแก้ไข

จากการศึกษากฎหมายในต่างประเทศ พบว่าในต่างประเทศได้มีการกำหนดความผิดฐานคุกคามทางเพศเด็กบนโลกออนไลน์เอาไว้เป็นการเฉพาะ และมีการกำหนดคำนิยาม ความหมาย ลักษณะการกระทำการคุกคามทางเพศไว้อย่างชัดเจน รวมถึงได้กำหนดโทษและอัตราโทษการคุกคามทางเพศไว้อย่างเหมาะสมดังนั้น ผู้วิจัยจึงเสนอแนะในการแก้ไขปัญหาการคุกคามทางเพศเด็กบนโลกออนไลน์โดยกำหนดคำนิยาม ความหมาย ลักษณะและรูปแบบการคุกคามทางเพศไว้อย่างชัดเจน อีกทั้งกำหนดบทบัญญัติความผิดฐานคุกคามทางเพศที่กระทำต่อเด็ก รวมถึงควรกำหนดโทษและอัตราโทษการคุกคามทางเพศไว้อย่างเหมาะสมกับความร้ายแรงของอาชญากรรม