ความชอบธรรมในการใช้บังคับกฎหมายว่าด้วยการจำกัดช่องทางในการจำหน่ายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในระบบขายปลีกของประเทศไทยภายใต้สถานการณ์ การแพร่ระบาดเชื้อไวรัสโควิด – 19 พ.ศ. 2563

บทคัดย่อ

สถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด – 19 ส่งผลให้รัฐบาลมีการประกาศใช้มาตรการทางสาธารณสุข เรื่อง การเว้นระยะห่างทางสังคม และมีการรณรงค์ให้ประชาชนอยู่บ้านเพื่อลดการแพร่เชื้อ จึงทำให้ช่องทางอิเล็กทรอนิกส์เป็นช่องทางหลักในการดำเนินกิจกรรมต่างๆ ทางสังคม รวมถึงการขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของผู้ประกอบการค้าปลีกรายย่อยที่นิยมใช้ช่องทางดังกล่าวในการขายสินค้า

รัฐบาลไทยต้องการควบคุมการขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้สอดคล้องกับสภาพการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป จึงออกมาตรการห้ามขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ผ่านช่องทางอิเล็กทรอนิกส์ โดยให้เหตุผลว่าเพื่อเป็นการป้องกันเยาวชนไม่ให้เข้าถึงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้โดยง่ายและเพื่อลดผลกระทบที่เกิดจากการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ แต่มาตรการดังกล่าว กลับมีลักษณะเป็นการจำกัดช่องทางในการขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในระบบขายปลีก ส่งผลกระทบต่อผู้ประกอบการค้าปลีกรายย่อยที่ใช้ช่องทางอิเล็กทรอนิกส์เป็นช่องทางหลักในการขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ และมีแนวโน้มที่จะไม่สอดคล้องกับพันธกรณีภายใต้กรอบขององค์การการค้าโลก

งานวิจัยฉบับนี้ ศึกษาเกี่ยวกับมาตรการทางกฎหมายของไทยในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการจำกัดช่องทางในการจำหน่ายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในระบบขายปลีกภายใต้สถานการณ์การการแพร่ระบาดเชื้อไวรัสโควิด – 19 พ.ศ. 2653 และวิเคราะห์ถึงความสอดคล้องของมาตรการภายใต้พันธกรณีองค์การการค้าโลก จากความตกลงทั่วไปว่าด้วยภาษีศุลกากรและการค้า (General Agreement on Tariffs and Trade หรือ ความตกลง GATT) และความตกลงว่าด้วยอุปสรรคเทคนิคต่อการค้า (Technical Barriers to Trade Agreement: TBT) เพื่อจัดทำข้อเสนอแนะแนวทางการใช้มาตรการจำกัดช่องทางจำหน่ายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในระบบขายปลีก (Retail) ของประเทศไทย ให้สอดคล้องกับกฎหมายต่าง ๆ ภายในประเทศ และพันธกรณีภายใต้กรอบขององค์การการค้าโลก