CRIMINAL LIABILITY IN THE USE OF ARTIFICIAL INTELLIGENCE FOR COPYRIGHT INFRINGEMENT

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

งานวิจัยฉบับนี้มุ่งศึกษาความท้าทายทางกฎหมายอันเกิดจากความก้าวหน้าของเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ โดยเฉพาะในประเด็นความรับผิดทางอาญาที่เกี่ยวกับการละเมิดลิขสิทธิ์ในงานที่สร้างสรรค์โดยใช้ปัญญาประดิษฐ์ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความเพียงพอของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และกฎหมายอาญาที่เกี่ยวข้องของประเทศไทย ในการรับมือกับปัญหาที่ซับซ้อนซึ่งเกิดจากปัญญาประดิษฐ์ อาทิ สถานะความเป็นผู้สร้างสรรค์ของปัญญาประดิษฐ์ การใช้ปัญญาประดิษฐ์ในการสร้างสรรค์งานอันละเมิดลิขสิทธิ์ ข้อยกเว้นของการละเมิดลิขสิทธิ์ ตลอดจนความเหมาะสมของบทกำหนดโทษทางอาญา รวมถึงการวิเคราะห์เปรียบเทียบกับแนวทางกฎหมายของประเทศอังกฤษและสหรัฐอเมริกา เพื่อหาแนวทางปรับปรุงกฎหมายลิขสิทธิ์ไทยให้เท่าทันเทคโนโลยี

จากการศึกษาพบว่า พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ของไทยยังขาดความชัดเจนในการจัดการกับประเด็นเหล่านี้ โดยเฉพาะการกำหนดตัวผู้สร้างสรรค์เมื่องานสร้างสรรค์นั้นเกิดจากปัญญาประดิษฐ์ ซึ่งกฎหมายปัจจุบันเน้นมนุษย์เป็นหลักและปัญญาประดิษฐ์เองยังไม่มีสถานะเป็นบุคคลตามกฎหมายไทย แนวทางนี้ต่างจากประเทศอังกฤษที่รับรองงานที่สร้างโดยคอมพิวเตอร์ แต่สอดคล้องกับสหรัฐอเมริกาซึ่งยืนยันหลักการที่ผู้สร้างสรรค์ต้องเป็นมนุษย์ นอกจากนี้ยังไม่มีบทบัญญัติเฉพาะสำหรับการละเมิดลิขสิทธิ์โดยใช้ปัญญาประดิษฐ์ รวมถึงอัตราโทษทางอาญาอาจไม่สอดคล้องกับความรุนแรงและความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นจากการใช้ปัญญาประดิษฐ์ในเชิงพาณิชย์ซึ่งสามารถกระทำได้ในปริมาณมหาศาล โดยงานวิจัยนี้เสนอแนะให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 โดยเสนอบัญญัติมาตราที่กำหนดลักษณะความผิดฐานละเมิดลิขสิทธิ์โดยใช้ปัญญาประดิษฐ์ในทางการค้าเป็นการเฉพาะ และเพิ่มบทกำหนดโทษสำหรับความผิดดังกล่าวให้สูงขึ้น เพื่อให้เกิดความชัดเจนในการบังคับใช้กฎหมาย สามารถป้องกันปราบปรามการกระทำความผิด และคุ้มครองสิทธิของเจ้าของลิขสิทธิ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ท่ามกลางการพัฒนาของเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ การปรับปรุงนี้จะช่วยสร้างสมดุลระหว่างการส่งเสริมนวัตกรรมและการคุ้มครองสิทธิอันชอบธรรมในยุคดิจิทัล

คำสำคัญ: ปัญญาประดิษฐ์, ความรับผิดทางอาญา, ลิขสิทธิ์