หลักสันติวิธีในอิสลาม: กรณีศึกษาสนธิสัญญาหุดัยบียะฮฺ

Abstract

การวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์หลักสันติวิธีในอิสลาม  และศึกษาวิเคราะห์ผลของหลักสันติวิธีในสนธิสัญญาหุดัยบียะฮ์ การวิจัยครั้งนี้ผู้วิจัยได้ทำการวิจัยเชิงเอกสารโดยรวบรวมและศึกษาตำราที่เกี่ยวข้องเรื่องสนธิสัญญาหุดัยบียะฮ์ทั้งโดยตรงและโดยอ้อม และวิเคราะห์ข้อมูลโดยการบรรยายตามคุณลักษณะหรือพรรณนา  ซึ่งผลการวิจัยพบว่าสนธิสัญญาหุดัยบียะฮ์ (ทีมีขึ้นในปีที่  6  แห่งฮิจญ์เราะฮ์ศักราช) ระหว่าง  2  ฝ่ายคือฝ่ายเผ่ากุร็อยซฺเมืองมักกะฮฺ และฝ่ายมุสลิม ในสนธิสัญญาดังกล่าวมีหลายข้อที่ฝ่ายมุสลิมต้องยอมเสียเปรียบอีกฝ่ายหนึ่ง   แต่ฝ่ายมุสลิมซึ่งนำโดยท่านนบีมุฮัมมัด r ได้ยืนหยัดด้วยความอดกลั้นและพยายามเยียวยาสถานการณ์ด้วยวิทยปัญญาอันหลากหลาย จนสนธิสัญญาครั้งนั้นมีผลพลิกสถานการณ์อันเลวร้ายของความขัดแย้งและต่อสู้หำหั่นกัน  กลายเป็นบรรยากาศที่ผ่อนคลาย  ประนีประนอม   จนนำไปสู่ความเข้าอกเข้าใจและกลายเป็นพี่น้องร่วมอุดมการณ์เดียวกันในที่สุด  ซ้ำยังก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในประวัติศาสตร์อิสลามทั้งในด้านการเมือง สังคมเศรษฐกิจ และด้านการเผยแผ่อีกด้วย  จุดยืนและวิธีการต่างๆของท่านนับเป็นหลักสันติวิธีที่แสดงให้เห็นถึงภาพความเป็นศาสนาแห่งสันติภาพของอิสลามได้อย่างชัดเจนที่สามารถประยุกต์นำมาใช้เพื่อแก้ไข คลี่คลายปัญหาความขัดแย้ง และความรุนแรงต่างๆที่เกิดขึ้นในสังคมได้เป็นอย่างดีโดยเฉพาะประเทศพาหุสังคมซึ่งประกอบด้วยหลายเชื้อชาติ  หลายศาสนาเช่นในประเทศไทย

คำสำคัญ:  หลักสันติวิธี   หลักสันติวิธีในอิสลาม สนธิสัญญาหุดัยบียะฮฺ