ผลการใช้แบบฝึกทักษะเสมือนจริง เพื่อพัฒนาการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2

ผู้แต่ง

  • ณัฏฐพงศ์ กาญจนฉายา คณะศึกษาศาตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
  • คณิตา นิจจรัลกุล
  • มณฑล ผลบุญ
  • นูรีซา อาแว
  • อาริฟ หามะ

คำสำคัญ:

ภาษาอาหรับ, สื่อเสมือนจริง, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, ความพึงพอใจ

บทคัดย่อ

        วิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างแบบฝึกทักษะเสมือนจริง เพื่อพัฒนาการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับ 2) ศึกษาผลการใช้แบบฝึกทักษะเสมือนจริง เพื่อพัฒนาการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับ และ3) ศึกษาความพึงพอใจที่มีต่อการเรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะเสมือนจริง เพื่อพัฒนาการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนเทศบาล 5 อ.เมือง จ.ปัตตานี จำนวน 23 คน เครื่องมือที่ใช้ ประกอบด้วย 1) แบบฝึกทักษะเสมือนจริง เพื่อพัฒนาการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับ2) แผนการสอนการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับที่เรียนโดยการใช้แบบฝึกทักษะเสมือนจริง เพื่อพัฒนาการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับ 3) แผนการสอนการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับที่เรียนแบบปกติ 4)แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์การเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับ และ 5) แบบประเมินความพึงพอใจในการใช้แบบฝึกทักษะเสมือนจริง เพื่อพัฒนาการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับ สถิติที่ใช้ คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่า t-test

       ผลการศึกษาพบว่า 1) ผลการหาคุณภาพแบบฝึกทักษะเสมือนจริง เพื่อพัฒนาการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับ โดยการประเมินจากผู้เชี่ยวชาญ อยู่ในระดับดีมาก 2) การศึกษาผลการใช้แบบฝึกทักษะเสมือนจริง เพื่อพัฒนาการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับของกลุ่มทดลอง พบว่า คะแนนความสามารถในการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับหลังเรียนสูงกว่าคะแนนความสามารถในการเขียนพยัญชนะภาษาอาหรับก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 และ 3)ระดับความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการเรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะเสมือน จริง อยู่ในระดับพึงพอใจมากที่สุด

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). หลักสูตรอิสลามศึกษา พุทธศักราช 2546. กรุงเทพมหานคร:
กระทรวงศึกษาธิการ
ณัฐญา นาคะสันต์. (2553). Augmented Reality : เติมชีวิตให้สื่อสิ่งพิมพ์ทางการศึกษา.
กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาราชภัฏจันทรเกษม.
พรทิพย์ ปริยวาทิต. (2558). บทเรียน Augmented Reality Code เรื่องผลของการใช้บทเรียน
Augmented Reality Code เรื่องคำศัพท์ภาษาจีนพื้นฐาน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา
ปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
มูฮำมัด มอลอ. (2554). การบริการหลักสูตรอิสลามศึกษาแบบเข้มของผู้บริหารสถานศึกษาในสามจังหวัด
ชายแดนภาคใต้. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
รอมยี มอหิ. (2560). ความต้องการในการศึกษาต่อสาขาวิชาภาษาอาหรับในระดับอุดมศึกษาของนักเรียน
ในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้ ปี พ.ศ. 2559-2560. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติและนานาชาติ
ด้านอิสลามศึกษาและการพัฒนาการศึกษา : อนาคตและความท้าทาย ครั้งที่ 4, 18-19 พฤษภาคม
2560. ยะลา. มหาวิทยาลัยราชภัฏ.
สุพรรณพงศ์ วงษ์ศรีเพ็ง. (2559). การประยุกต์ใช้เทคนิคความจริงเสริมเพื่อใช้ในการสอน เรื่อง พยัญชนะ
ภาษาไทย.ปัญหาพิเศษของการศึกษาตามหลักสูตรวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี
พระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). ระบบสารสนเทศเพื่อบริหารการศึกษา.
จากอินเตอร์เน็ต. http://data.bopp-obec.info/emis/ (เมื่อ 25 ตุลาคม 2560).
สมชาย รัตนทองคำ. (2556). ทฤษฎีการเรียนรู้ของนักการศึกษา ที่นำมาใช้พัฒนาด้านการเรียนการสอน.
จากอินเตอร์เน็ต. http://www. oknation.nationtv.tv/blog/ (เมื่อ 4 พฤศจิกายน 2560).
อเนก พุทธิเดช กานต์พิชชา แตงอ่อน และวาฤทธิ์ กันแก้ว. (2561). การพัฒนาบทเรียนเรื่องการประยุกต์
ปริพันธ์จำกัดเขต โดยประยุกต์ใช้เทคนิคความจริงเสริมบนโทรศัพท์เคลื่อนที่สมาร์ทโฟน. นนทบุรี:
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ
อัซมัต ลูโบะเด็ง. (2559). สภาพและปัญหาการเรียนการสอนวิชาภาษาอาหรับในศูนย์การศึกษาอิสลาม
ประจำมัสยิด(ตาดีกา) อำเภอจะแนะ จังหวัดนราธิวาส.วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต.
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
Bruner. (1960). ทฤษฎีเกี่ยวกับการสอนของบรูเนอร์ (Bruner’s Theory of Instruction).
จากอินเตอร์เน็ต.http://edutech14.blogspot.com/blog-post_23.html (ค้นเมื่อ 2 พฤศจิกายน
2560).

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-12-30