แนวทางการพัฒนาของเทศบาลเมืองสะเดา อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา

ผู้แต่ง

  • อิบรอฮีม จงรักศักดิ์ นักศึกษาหลักสูตรรัฐศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการปกครอง, คณะศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยฟาฏอนี,จังหวัดปัตตานี
  • อับดุลเลาะ อุมา ดร. (ผู้ช่วยศาสตราจารย์) อาจารย์ประจําหลักสูตรรัฐศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการปกครอง, คณะศิลปะศาสตร์และสังคมศาสตร์,มหาวิทยาลัยฟาฏอนี,จังหวัดปัตตานี

คำสำคัญ:

คำสำคัญ : แนวทางกการพัฒนา, เทศบาลเมืองสะเดา

บทคัดย่อ

          งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ 1. เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาของเทศบาลเมืองสะเดา อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา 2. เพื่อศึกษาปัญหา อุปสรรค และแนวทางในการแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับแนวทางการพัฒนาของเทศบาลเมืองสะเดา อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา โดยใช้วิธีการดำเนินการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลักในการวิจัยใช้การสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เป็นการคัดเลือกกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 15 คน ได้แก่ ผู้บริหาร, หัวหน้าส่วนราชการ และประชาชนของเทศบาลเมืองสะเดา อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา โดยการเก็บรวบรวมข้อมูลการวิจัยใช้แบบสัมภาษณ์ โดยการใช้แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างและวิเคราะห์ข้อมูลโดยนำเสนอในรูปแบบของการบรรยายเชิงพรรณนา

ผลการศึกษาแนวทางการพัฒนาของเทศบาลเมืองสะเดา อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา พบว่ามีนโยบายทั้ง 3 ด้าน ได้แก่ 1). นโยบายด้านส่งเสริมเศรษฐกิจ มีการพัฒนาในเรื่องของการให้ความรู้ ส่งเสริมอาชีพและสร้างทักษะอาชีพ, การสร้างเศรษฐกิจชุมชน, การปรับปรุงตลาดสด, และการส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน 2). นโยบายด้านคุณภาพชีวิตที่ดีของประชาชน มีการพัฒนาในเรื่องของระบบสาธารณสุข, การดูแลผู้สูงอายุ, ผู้ป่วยติดเตียง, ผู้พิการ, ระบบการศึกษา, ระบบการดูแลความปลอดภัยและการบรรเทาสาธารณภัย และสถานที่ในการออกกำลังกาย และ 3). นโยบายด้านการจัดการความสะอาดและสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน มีการพัฒนาในเรื่องของการปลูกต้นไม้, การจัดการเรื่องของขยะ, การก่อสร้างโรงไฟฟ้าขยะ และการเพิ่มพื้นที่สีเขียวในสวนสาธารณะ นอกจากนี้ในแนวทางการพัฒนานโยบายทั้ง      3 ด้าน ยังพบปัญหาอุปสรรคในการพัฒนา คือ งบประมาณของเทศบาลเมืองสะเดา มีจำนวนจำกัดหรือน้อย ทำให้ไม่สามารถแก้ไขปัญหาความต้องการของประชาชนได้อย่างเต็มที่ในบางเรื่องบางครั้ง ซึ่งเป็นปัญหาหลักในการพัฒนา นอกจากนี้แล้วยังพบปัญหาอุปสรรคอีกอย่างหนึ่ง คือ ขาดการให้ความร่วมมือของพี่น้องประชาชนในพื้นที่ และมีแนวทางในการแก้ไขปัญหา ได้แก่ โดยเสนอให้ภาครัฐส่วนกลางมีการกระจายอำนาจ การกระจายงบประมาณให้กับท้องถิ่นมากยิ่งขึ้น และให้มีการประชาสัมพันธ์ให้กับประชาชนในพื้นที่ ให้ทราบถึงภารกิจของเทศบาล และให้มีการร่วมมือและพัฒนาไปพร้อม ๆ กัน

 

เอกสารอ้างอิง

เกื้อ วงศ์บุญสิน. (2540). ประชากรกับการพัฒนา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

โกวิทย์ พวงงาม. (2555). การปกครองท้องถิ่นไทย หลักการและมิติใหม่ในอนาคต. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: วิญญูชน.

ณัฏฐณิชา ทิพย์สังข์. (2566). ความคาดหวังของประชาชนต่อนโยบายด้านการพัฒนากับการมีส่วนร่วมของประชาชน ในเขตเทศบาลเมืองคอหงส์ จังหวัดสงขลา. สารนิพนธ์ หลักสูตรปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

ณัฏฐวุฒิ ทรัพย์อุปถัมภ์. (2558). เอกสารประกอบการสอนวิชาทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. สาขาการพัฒนาชุมชน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

ดิเรก ฤกษ์หร่าย. (2543). ทฤษฎีและแนวทางการพัฒนาสังคม. เอกสารการสอนชุดวิชาคหกรรมศาสตร์กับการพัฒนาชุมชน. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

เทศบาลเมืองสะเดา.(2565). คำแถลงนโยบาย นายวัชชพล ปริสุทธิ์กุล นายกเทศมนตรีเมืองสะเดา. https://sadaocity.go.th/content/information/1 สืบค้นเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2565.

เทศบาลเมืองสะเดา.(2565). ข้อมูลทั่วไป. https://sadaocity.go.th/content/information/1 สืบค้นเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2565.

นครินทร์ เมฆไตรรัตน์. (2547). สารานุกรมการปกครองท้องถิ่นไทย หมวดที่ 4 องค์ประกอบขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ลำดับที่ 2 เรื่องภารกิจหน้าที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.

บูฆอรี ยีหมะ. (2550). การปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภิรมย์พร ไชยยนต์. (2557). การกระจายอำนาจการปกครองท้องถิ่น: ศึกษากรณีการปกครองตนเองตามเจตนารมณ์ของประชาชนในระดับจังหวัด. วิทยานิพนธ์หลักสูตรนิติศาสตรมหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. (2560).รัฐธรรมนูญราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. https://www.parliament.go.th/ewtcommittee/ewt/draftconstitution2. สืบค้นเมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายน 2565.

วัชรินทร์ อินทพรหมและคณะ. (2558). รูปแบบและโครงสร้างการปกครองท้องถิ่น เปรียบเทียบไทยกับเวียดนาม. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร 10(1), 188-205.

วิไลพร ไชยโย. (2559). รูปแบบการพัฒนาศักยภาพของผู้นำท้องถิ่นกับการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

สมบัติ ธำรงธัญวงศ์. (2539). นโยบายสาธารณะ : แนวความคิด การวิเคราะห์และกระบวนการ. พิมพ์ครั้งที่ 1. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2562). พระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. 2496 และที่แก้ไขเพิ่มเติมฉบับที่ 14 พ.ศ. 2562. http://web.krisdika.go.th/data/law/law2/%B705/%B705-20-9999-update.pdf. สืบค้นเมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายน 2565.

อนงค์นาฎ แก้วไพฑูรย์. (2554). ความพึงพอใจของประชาชนต่อการให้บริการตามหลักสังคหวัตถุ 4 ของฝ่ายทะเบียนที่ว่าการอำเภอเมือง จังหวัดนครสวรรค์. วิทยานิพนธ์ พุทธศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์, คณะรัฐประศาสนศาสตร์, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-28