การสำรวจรูปแบบการสร้างแรงจูงใจที่ครูชาวไทยผู้สอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศใช้กับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา
คำสำคัญ:
รูปแบบการสร้างแรงจูงใจ, ครูผู้สอนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศ, ระดับมัธยมศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อ (ก) เพื่อศึกษารูปแบบการสร้างแรงจูงใจที่เป็นที่นิยมใช้ในครูชาวไทยผู้สอนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศที่มีต่อนักเรียนในระดับมัธยมศึกษา และ (ข) เพื่อศึกษาเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังพฤติกรรมการเรียนการสอนของครูที่เกี่ยวข้องกับการสร้างแรงจูงใจแบบควบคุมและการสร้างแรงจูงใจแบบสนับสนุน
การเรียนรู้ด้วยตนเอง กลุ่มตัวอย่างของงานวิจัยนี้คือครูชาวไทยผู้สอนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศในระดับมัธยมศึกษาจำนวน 30 คน ในกรุงเทพและปริมณฑล การเก็บข้อมูลของงานวิจัยนี้ได้จากแบบสอบถามและการสัมภาษณ์ การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ใช้สถิติเชิงพรรณนา และการทดสอบค่าที การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ ใช้การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่าผู้กลุ่มตัวอย่างมีการใช้รูปแบบการสร้างแรงจูงใจแบบสนับสนุนการเรียนรู้ด้วยตนเองอยู่ในระดับสูง ในขณะที่การสร้างแรงจูงใจแบบควบคุมถูกนำมาใช้ในระดับปานกลาง ทั้งนี้สามารถตีความได้ว่าครูกลุ่มตัวอย่างที่ใช้รูปแบบการสร้างแรงจูงใจแบบสนับสนุนการเรียนรู้ด้วยตนเองมากกว่าการสร้างแรงจูงใจแบบควบคุม ผลลัพธ์ที่ได้จากการสัมภาษณ์ชี้ให้ความหลากหลายในเหตุผลส่วนบุคคลที่อยู่เบื้องหลังพฤติกรรมการเรียนการสอนของครู อย่างไรก็ตาม พบว่าข้อจำกัดเรื่องเวลาเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้ครูใช้รูปแบบการสร้างแรงจูงใจแบบควบคุม
