การศึกษาการรับรู้ความสามารถของตนเองในด้านทักษะการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนที่มีระดับความสามารถทางด้านภาษาแตกต่างกัน
DOI:
https://doi.org/10.14456/ojed.2020.13คำสำคัญ:
การรับรู้ความสามารถของตนเองด้านทักษะการเรียนภาษาอังกฤษ, ความสามารถทางภาษาบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาการรับรู้ความสามารถของตนเองในด้านทักษะการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนที่มีความสามารถทางด้านภาษากลุ่มอ่อน ปานกลางและเก่งในระดับมัธยมศึกษาปีที่ 4 (2) เพื่อเปรียบเทียบการรับรู้ความสามารถของตนเองในด้านทักษะการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนทั้งสามกลุ่ม กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 4 จากโรงเรียนในเครือบดินทรเดชา 6 โรงเรียน ที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาภาษาอังกฤษพื้นฐาน ในภาคต้น ปีการศึกษา 2562 จำนวน 269 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบวัดการรับรู้ความสามารถของตนเองในด้านทักษะการเรียนภาษาอังกฤษที่สังเคราะห์มาจากคุณภาพผู้เรียนเมื่อจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จากหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 การวิเคราะห์ข้อมูลแบ่งเป็น 1) สถิติบรรยาย ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต และ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 2) สถิติอนุมาน (Inferential Statistics) ได้แก่ การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way ANOVA) สำหรับเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของการรับรู้ความสามารถของตนเองในด้านทักษะการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนที่มีความสามารถทางภาษาต่างกัน 3 กลุ่ม คือ กลุ่มเก่ง กลุ่มปานกลาง และกลุ่มอ่อน
ผลการวิจัยพบว่า 1) นักเรียนกลุ่มเก่งมีการรับรู้ความสามารถของตนเองด้านทักษะการเรียนภาษาอังกฤษโดยเฉพาะทักษะการฟังสูงที่สุด ในขณะที่นักเรียนกลุ่มกลางและกลุ่มอ่อนมีการรับรู้ความสามารถของตนเองด้านทักษะอ่านในการเรียนภาษาอังกฤษสูงที่สุด 2) มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญของนักเรียนใน 3 กลุ่ม คือ กลุ่มเก่ง กลุ่มกลาง และกลุ่มอ่อน เรื่องการรับรู้ความสามารถของตนเองด้านทักษะการเรียนภาษาอังกฤษของผู้เรียนที่มีความสามารถทางภาษาต่างกัน โดยค่าเฉลี่ยรวมของนักเรียนในกลุ่มเก่งจะมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากนักเรียนในกลุ่มกลางและกลุ่มอ่อน
เอกสารอ้างอิง
Abrar, M., & Mukminin, A. (2016). International graduate classroom discussion engagement, challenges, and solving-strategies: Stories from Indonesian students in a United Kingdom university. Asia-Pacific Collaborative Education Journal, 12(1), 5-20.
Alawiyah, T. (2018). Speaking self-efficacy and EFL student teachers’ speaking achievement. Edukasi: Jurnal Pendidikan dan Pengajaran, 5(1), 87-96.
Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. Prentice-Hall.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. W.H. Freeman.
Biyaem, S. (1997). Learner Training: Changing Roles for a Changing World, Educational Innovation for Sustainable Development. Paper presented at the 3rd UNESCO-ACEID International Conference, Bangkok.
Brown, H. D. (2006). Principles of language learning and teaching (6th ed.). Pearson Education.
Dullas, A. R. (2018). The development of academic self-efficacy scale for Filipino junior high school students. Frontiers in Education, 3(19). 1-14. https://doi.org/10.3389/feduc.2018.00019
Education First. (2018). English proficiency index. https://www.ef.co.th/epi/
Eggen, P., & Kauchak, D. (1999). Educational psychology (4th ed.). Prentice-Hall.
Graham, S. (2011). Self-efficacy and academic listening. Journal of English for Academic Purposes, 10, 113-117.
Habibi, A., Sofwan, M., & Mukminin, A. (2016). English teaching implementation in Indonesian pesantrens: teachers’demotivation factors. Indonesian Journal of English Teaching, 5(2), 199-213.
Hager, J. L. (2017). The relationship of reading self-efficacy and reading achievement in second grade students [Master’s Thesis]. Scholar Works University of Montana. https://scholarworks.umt.edu/etd/11062/
Hasan, A. S. (2000). Learners’ perceptions of listening comprehension problems. Language, Culture and Curriculum, 13, 137-153.
Haryanto, E., & Mukminin, A. (2012). The global, the national and the local goals: English language policy implementation in an Indonesian international standard school. Excellence in Higher Education Journal, 3(2), 69-78.
Hsieh, P., & Kang, H. (2010). Attribution and self-efficacy and their interrelationship in the Korean EFL context. Language Learning, 60(3), 606-627.
Magogwe, J. M., & Oliver, R. (2007). The relationship between language learning strategies, proficiency, age and self-efficacy beliefs: A study of language learners in Botswana. System, 35, 338-352.
Mills, N., Pajares, F., & Herron, C. (2006). A reevaluation of the role of anxiety: self-efficacy, anxiety, and their relation to reading and listening proficiency. Foreign Language Annals, 39, 276-295.
Ministry of Education (2018). Basic Education Core Curriculum B.E.2008 (Revised B.E. 2017). http://academic.obec.go.th/newsdetail.php?id=75
Mondi, D. (2013). Effects of Strategy-based reading instruction on English reading ability and reading self-efficacy of lower secondary school students [Master’s thesis]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR).
http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/42992
National Institute of Educational Testing Service (2018). Retrieved from
Naseri, M. (2012). The relationship between reading self-efficacy beliefs, reading strategy use and reading comprehension level of Iranian EFL learners. World Journal of Education, 2(2), 64-75.
Pajares, F. (1996). Self-efficacy beliefs in academic settings. Review of Educational Research, 66(4), 543-578. https://doi.org/10.3102/00346543066004543
Raoofi, S., Tan, B. H., & Chan, S. H. (2012). Self-efficacy in second/foreign language learning contexts. English Language Teaching, 5(11), 61-73.
Sağlam, D., & Arslan, A. (2018). The Development of English Language Skills Self-Efficacy Scale for Higher Education Students. International Journal of Psycho-Educational Sciences, 7(2), 1-15.
Shell, D. F., Murphy, C. C., & Bruning, R. H. (1989). Self-efficacy and outcome expectancy mechanisms in reading and writing achievement. Journal of Educational Psychology, 81, 91-100.
Schunk, D. H., & Pajares, F. (2002). The development of academic self-efficacy. In A. Wigfield & J. Eccles (Eds.), Development of achievement motivation (pp. 15-31). Academic Press.
Wang, T., & Rajprasit, K. (2015). Identifying affirmative beliefs about English language learning: Self-Perceptions of Thai Learners with Different Language Proficiency. English Language Teaching, 8(4).
Wang, C., Kim, D.-H., Bong, M., & Ahn, H. S. (2013). Examining measurement properties of an English self-efficacy scale for English language learners in Korea. International Journal of Educational Research, 59, 24-34.
Wiriyachitra, A. (2002). English language teaching and learning in Thailand in this decade. Thai TESOL Focus, 15(1), 4-9.
Zimmerman, B. J. (2000). Self-efficacy: An essential motive to learn. Contemporary Educational Psychology, 25(1), 89-91.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2020 วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
