แนวทางพัฒนาการบริหารวิชาการโรงเรียนประถมศึกษาในจังหวัดชลบุรี ตามแนวคิดความฉลาดรู้ทางการใช้สื่อสังคมออนไลน์ของผู้เรียน
DOI:
https://doi.org/10.14456/ojed.2020.18คำสำคัญ:
การบริหารวิชาการ, สื่อสังคมออนไลน์, ความฉลาดรู้ทางการใช้สื่อสังคมออนไลน์บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการจำเป็นของการบริหารวิชาการ 2) นำเสนอแนวทางพัฒนาการบริหารวิชาการโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดความฉลาดรู้ทางการใช้สื่อสังคมออนไลน์ของผู้เรียน ใช้วิธีการวิจัยเชิงบรรยาย การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษากรณีโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรีทั้ง 3 เขตพื้นที่การศึกษา จำนวน 3 โรงเรียน ผู้ให้ข้อมูลที่ใช้ในการวิจัยจำนวน 336 คน ประกอบด้วย ผู้บริหารโรงเรียน 6 คน ครูผู้สอนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 52 คน และนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 278 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามสภาพปัจจุบันและสภาพพึงประสงค์ของการบริหารวิชาการโรงเรียนประถมศึกษาฯ และแบบประเมินความเหมาะสมความเป็นไปได้ของร่างแนวทางพัฒนาบริหารวิชาการฯ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ดัชนีลำดับความต้องการจำเป็นและฐานนิยม
ผลการวิจัยพบว่า 1) ลำดับดัชนีความต้องการจำเป็นของการบริหารวิชาการ ด้านการประเมินผลการมีส่วนร่วมในสื่อสังคมออนไลน์มีค่าต้องการจำเป็นสูงสุด (PNImodified = 0.629) 2) แนวทางพัฒนาการบริหารวิชาการมี 4 ด้าน 11 แนวทางดังนี้ (1) การวัดและประเมินผล 2 แนวทาง (2) การพัฒนาหลักสูตร 4 แนวทาง (3) การพัฒนากระบวนการเรียนรู้ 3 แนวทาง และ (4) การพัฒนาการใช้สื่อและเทคโนโลยีเพื่อการศึกษา 2 แนวทาง
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). คู่มือการปฏิบัติงานข้าราชการครู. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ชัชฎา อัครศรีวร นากาโอคะ และ กฤชณัท แสนทวี. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการรู้เท่าทันข้อมูลและสื่อดิจิทัลของเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 7(1), 55-62.
ณัชชา ปกิจเฟื่องฟู. (2559). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้โดยใช้การคิดเป็นฐานด้วยสื่อเครือข่ายสังคมเพื่อส่งเสริมการรู้เท่าทันสื่อของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/58162
บังอร พรพิรุณโรจน์. (2561). แนวทางการพัฒนาการบริหารงานวิชาการของโครงการจัดการเรียนการสอน ตามหลักสูตรกระทรวงศึกษาธิการเป็นภาษาอังกฤษของโรงเรียนโยธินบูรณะตามกรอบแนวคิด คุณลักษณะผู้เรียน 4.0. วารสารการบริหารและนวัตกรรมการศึกษา, 1(3), 19-37.
ปทิตตา รอดประพันธ์. (2558). การพัฒนาหลักสูตรเยาวชนรู้เท่าทันสื่อตามแนวคิดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ.
พลอยวไล ทองรักษ์. (2562). ทักษะในการรู้เท่าทันสื่อ แนวทางการรู้เท่าทันและการวิเคราะห์สื่อและสุขภาพของนิสิตระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสารสังคมศาสตร์และ มนุษยศาสตร์, 45(1), 200-228.
พันธวิชญ์ เลี้ยงชีพชอบ. (2561). กลยุทธ์การบริหารวิชาการของโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดคนไทย 4.0 [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/63349
ยศวีร์ สายฟ้า. (2557). ประเด็นท้าทายในการจัดการประถมศึกษา: จุดเริ่มต้น ของการเปลี่ยนแปลงและพัฒนา. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 42(3), 126-142.
วรรณ์ดี แสงประทีปทอง และ ทัศนีย์ ชาติไทย. (2562). การประเมินทักษะในศตวรรษที่ 21 ด้านการรู้เท่าทันสื่อของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จังหวัดนนทบุรี. วารสารวิจัยและประเมินผลอุบลราชธานี, 8(1), 11-20.
วรรณรี ตันติเวชอภิกุล. (2562). การพัฒนาโปรแกรมการศึกษานอกระบบโรงเรียนสำหรับครอบครัวเพื่อเสริมสร้างทักษะการรู้เท่าทันสื่อ [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/64742
สำนักงานศึกษาธิการภาค 8. (2559). แผนพัฒนาการศึกษาจังหวัดชลบุรี ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2560–2564. http://203.159.216.107/web/images/stories/upfile/planchon5.zip
สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล. (2561). ดีป้าเผยผลสำรวจพฤติกรรมออนไลน์ เด็กไทยเสี่ยงภัยคุกคาม 4 แบบ. https://www.depa.or.th/en/article-view/4
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2553). แนวทางในการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ของสำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุภารักษ์ จูตระกูล. (2559). ครอบครัวกับการรู้เท่าทันสื่อดิจิทัลของดิจิทัลเนทีฟ. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัเชียงราย, 11(1), 99-118.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น (พิมพ์ครั้งที่ 3). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โสภิดา วีรกุลเทวัญ. (2561). เท่าทันสื่อ : อำนาจในมือพลเมืองดิจิทัล. https://www.dropbox.com/s/90hfnlphgrt7ob6/Book-MIDL.pdf?dl=0
Center for Media Literacy. (2008). Literacy for the 21st century: An overview & orientation guide to media literacy education (2nd ed.). Center for Media Literacy.
Plowman, L., McPake, J., & Stephen, C. (2010). The technologisation of children? Young children and technology in the home. Children & Society, 24(1), 63-74.
UNESCO. (2010). Media and information literacy. http://unesco.org/webworld/en/information-literacy.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2020 วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
