ความต้องการจำเป็นของการพัฒนาการบริหารวิชาการในการจัดการศึกษาปฐมวัย ในอำเภอเมือง จังหวัดยะลา ตามแนวคิดพหุวัฒนธรรม
DOI:
https://doi.org/10.14456/ojed.2020.19คำสำคัญ:
พหุวัฒนธรรม, การบริหารวิชาการ, การศึกษาปฐมวัยบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นของการพัฒนาการบริหารวิชาการในการจัดการศึกษาปฐมวัยในอำเภอเมือง จังหวัดยะลา ตามแนวคิดพหุวัฒนธรรมใช้วิธีการวิจัยเชิงบรรยาย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความต้องการจำเป็น (PNImodified) ผู้ให้ข้อมูลที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้อำนวยการ รองผู้อำนวยการ และครูปฐมวัย ในอำเภอเมือง จังหวัดยะลา รวมจำนวน 112 คน
ผลการวิจัยพบว่า ทั้งสภาพปัจจุบัน (M = 3.911, SD = 0.499) และสภาพที่พึงประสงค์ (M= 4.405, SD = 0.565) ของการพัฒนาการบริหารวิชาการในการจัดการศึกษาปฐมวัยในอำเภอเมือง จังหวัดยะลา ตามแนวคิดพหุวัฒนธรรม ทั้งคู่อยู่ในระดับมาก โดยด้านที่มีลำดับความต้องการจำเป็นสูงสุด คือ ด้านการบริหารหลักสูตรการศึกษาปฐมวัย (PNImodified = 0.220) ในองค์ประกอบของสมรรถนะด้านความรู้ความเข้าใจด้านพหุวัฒนธรรม (PNImodified = 0.225
จากผลการวิจัยนี้ ผู้บริหารควรกำหนดนโยบายในการบริหารหลักสูตรการศึกษาปฐมวัยให้สอดคล้องกับบริบทสังคมพหุวัฒนธรรม และส่งเสริมให้ครูปฐมวัยใช้หลักสูตรที่บูรณาการให้เด็กเกิดความรู้ความเข้าใจด้านพหุวัฒนธรรม
เอกสารอ้างอิง
กมล ภู่ประเสริฐ. (2545). การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 2). เมธีทิปส์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560ก). แผนยุทธศาสตร์การศึกษาเขตพัฒนาพิเศษเฉพาะกิจจังหวัดชายแดนภาคใต้ 20ปี พ.ศ. 2560–2579. กองแผนงานวิทยาเขตปัตตานี. http://planning.pn.psu.ac.th/plan_doc/procedure/docs_procedure/200_1509510396.pdf
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560ข). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย ปีพุทธศักราช 2560. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
จิตรลดา รัตนพันธ์, ชิรวัฒน์ นิจเนตร, ชยพล บัวดิษ, และ ทวัช บุญแสง. (2560). การพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาเพื่อส่งเสริมการอยู่ร่วมกันเชิงพหุวัฒนธรรมระหว่างนักเรียนไทยและนักเรียนข้ามชาติในสถานศึกษาระดับปฐมวัยในจังหวัดพังงา. วารสารราชภัสุราษฎร์ธานี, 4(1), 115-146. http://e-journal.sru.ac.th/index.php/srj/article/view/424/pdf_31
นงเยาว์ เนาวรัตน์, นันท์นภัส แสงฮอง, ทองเหรียญ อินต๊ะพิงค์, วสันต์ สรรพสุข, พิสิษฏ์ นาสี, ธนพงษ์ หมื่นแสน, ชลียา ทาแกง และไพศาล ขัติธิ. (2562). การพัฒนาหลักสูตรพหุวัฒนธรรมศึกษาสำหรับเด็กปฐมวัยในพื้นที่ชายขอบ. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
นิศาชล รัตนมณี, ประสพชัย พสุนนท์. (2562). อัตราการตอบกลับของแบบสอบถามในงานวิจัยเชิงปริมาณ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 13(3). 181-188. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/trujournal/article/view/214077/148946
ปรตี ประทุมสุวรรณ. (2562). การศึกษาเพื่อการพัฒนาความเป็นพลเมืองโลก : การเรียนรู้แบบบูรณาการสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน. วารสารการบริหารและนวัตกรรมการศึกษา, 2(1), 90-103. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/emi/article/view/137577/129393
สุภัค โอฬาพิริยะกุล. (2557). รูปแบบการบริหารวิชาการสำหรับโรงเรียนอนุบาล. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 42(4). 123-134. https://so02.tci- thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/26595/22748
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น (พิมพ์ครั้งที่ 3). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
อุทัย บุญประเสริฐ. (2540). หลักสูตรและการบริหารงานวิชาการในโรงเรียน. เอดีเพลส.
Babbie, E. (2007). The practice of social research (11th ed.). Thomson Wadsworth.
Berthelsen, D., & Karuppiah, N. (2011) Multicultural education: The understandings of preschool teachers in Singapore. Australasian Journal of Early Childhood, 36(4), 38-42. https://eprints.qut.edu.au/45903/1/Karuppiah_%26_Berthelsen_2011_Mulitcultural_education__AJEC.pdf
Hsu, Y. H. (2014). Multicultural education for young children-beginning from children’s picture books. International Journal of Educational Planning & Administration, 4(1), 79-84. https://www.ripublication.com/ijepa/ijepav4n1_09.pdf
Taba, H. (1962). Curriculum development: Theory and practice. Harcourt, Brace & World.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2020 วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
