ความต้องการจำเป็นของครูกลุ่มโรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ในพระราชูประถัมภ์ฯ ระดับมัธยมศึกษา ตามแนวคิดโรงเรียนแห่งความสุข
DOI:
https://doi.org/10.14456/ojed.2020.24คำสำคัญ:
โรงเรียนแห่งความสุข, การพัฒนาครูบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นของการพัฒนาครูกลุ่มโรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ ในพระราชูปถัมภ์ฯ ตามแนวคิดโรงเรียนแห่งความสุข ประชากร คือ กลุ่มโรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ในพระราชูปถัมภ์ฯ จำนวน
3 โรงเรียน ผู้ให้ข้อมูล คือ คือ ผู้อำนวยการ 3 คน รองผู้อำนวยการ 12 คน และครู 145 คน รวมผู้ให้ข้อมูลจำนวน 160 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ การแจกแจงความถี่ (f) ร้อยละ (%) ค่าเฉลี่ยเลขคณิต (M) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) และดัชนีความต้องการจำเป็น (PNImodified)
ผลการวิจัย พบว่า สภาพปัจจุบันของครูกลุ่มโรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ในพระราชูปถัมภ์ฯ ตามแนวคิดโรงเรียนแห่งความสุข ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (M = 3.532) ส่วนสภาพที่พึงประสงค์ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (M = 4.519) และความต้องการจำเป็นของการพัฒนาครูกลุ่มโรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ในพระราชูปถัมภ์ฯ ตามแนวคิดโรงเรียนแห่งความสุข พบว่า ด้านที่มีความต้องการจำเป็นมากที่สุด คือ ด้านทักษะและสมรรถนะของครู (PNImodified = 0.375) รองลงมาคือด้านการเรียนรู้แบบเป็นทีมระหว่างนักเรียนและครู (PNImodified = 0.316) และด้านเจตนาและความมุ่งมั่นในการให้นักเรียนทำงานร่วมกันเป็นทีม (PNImodified = 0.311) ตามลำดับ
เอกสารอ้างอิง
กนิน แลวงค์นิล. (2562). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะของครูใหม่สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2 ตามแนวคิดการพัฒนาครูโดยโรงเรียนเป็นฐาน. วารสารการบริหารและนวัตกรรมการศึกษา, 2(1), 1-19.
กรมวิชาการ. (2541).ทฤษฎีการเรียนรู้อย่างมีความสุข. วัฒนาพานิช.
กลุ่มโรงเรียนในพระราชูปถัมภ์ฯ. (2562). รายงานการประเมินตนเองของสถานศึกษาในกลุ่มโรงเรียนทีปังกรวิทยาพัฒน์ในพระราชูปถัมภ์ฯ ประจำปีการศึกษา 2561. กลุ่มโรงเรียนในพระราชูปถัมภ์ฯ.
ข้อบังคับคุรุสภาว่าด้วยใบอนุญาตประกอบวิชาชีพ. (2562, 26 พฤษภาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอนพิเศษ 291 ง. หน้า18-20.
จักรพงษ์ ทัพขวา. (2531). บทบาทในการพัฒนาบุคลากรของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่ เขตการศึกษา 9 ตามการรับรู้ของผู้บริหารและครูอาจารย์ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชวนคิด มะเสนะ. (2559). การพัฒนาทรัพยากรบุคคลทางการศึกษาในทศวรรษหน้า. วารสารบริหารการศึกษาบัวบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 16(1), 9-16. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/buajead-ubru/article/view/63645
โชติชวัล ฟูกิจกาญจน์. (2556). กระบวนการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(1), 33-45.
ทิศนา แขมมณี. (2545). ศาสตร์การสอน. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธารารัตน์ มาลัยเถาว์. (2558). กลยุทธ์การพัฒนาครูประถมศึกษาตามแนวคิดการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองและการจัดการศึกษาไปสู่การพัฒนาสังคมที่ยั่งยืน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นฤมล หน่อนิล. (2554). ผลของการใช้โปรแกรมการเรียนโดยใช้ปัญหาเป็นฐานที่มีต่อความสามารถในการทำงานเป็นทีมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/22431
นิสดารก์ เวชยานนท์. (2548). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ [เอกสารไม่ได้ตีพิมพ์]. คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
พระธรรมปิฎก. (ป.อ.ปยุตฺ.โต.). (2538). ชีวิตที่สมบูรณ์. สหธรรมิก.
พิณพนธ์ คงวิจิตต์. (2557). ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ภาษาไทยโดยใช้รูปแบบการสอนเบรนทาร์เก็ตที่มีต่อความสุขในการเรียนและความคงทนในการเรียนรู้ของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 9(1), 297-311.
มารุต พัฒผล. (2557). การจัดการเรียนรู้ที่เสริมสร้างการรู้คิดและความสุขในการเรียนรู้. จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
สืบสกุล นรินทรางกูร ณ อยุธยา. (2563). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ทางการศึกษาแนวใหม่. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). ทฤษฎีการเรียนรู้อย่างมีความสุข. วัฒนาพานิช.
สำนักเลขาธิการสภาการศึกษา. (2553). ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่ 2 (พ.ศ. 2552–2561) (พิมพ์ครั้งที่ 4). พริกหวานกราฟฟิค.
Castetter, W. B., & Young, I. P. (2000). The human resources function in education administration (7nd ed). Prentice-Hall.
Dessler, G. (2013). Human resource management (13th Edition). Pearson.
Organisation for Economic Co-operation and Development [OECD]. (2019). The Profressional Development of Teachers. https://www.oecd.org/berlin/43541636.pdf
Phelan, R. J. (1999).The relationship between student and teacher perceptions of the organization climate of their school. Dissertation Abstracts International, 59(7), 228.
Rabin, R. (2014). Blended learning for leadership. Center for Creative Leadership. http://www.thecompleteleader.org/sites/default/files/imce/BlendedLearningLeadership.pdf
The Children Society. (2019). The good childhood report 2019. https://www.childrenssociety.org.uk/sites/default/files/the_good_childhood_report_2019.pdf
UNESCO. (2016). Happy School! A Framework for Learner Well-being in the Asia-Pacific. http://unesdoc.unesco.org/images/0024/002441/244140e.pdf
Yamane, T. (1967). Statistics, An introductory analysis.(3rd Ed.). Harper and Row.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2020 วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
