การพัฒนาแบบวัดทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โดยประยุกต์ใช้แนวคิดทฤษฎีการสรุปอ้างอิงความน่าเชื่อถือของผลการวัด
DOI:
https://doi.org/10.14456/ojed.2020.26คำสำคัญ:
ทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์, ทฤษฎีการสรุปอ้างอิง, สัมประสิทธิ์การสรุปอ้างอิงบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือในการประเมินกระบวนการทางคณิตศาสตร์ ตัวอย่างคือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอุตรดิตถ์ เขต 1 ได้โดยการสุ่มหลายขั้นตอน จำนวน 180 คน เครื่องมือที่ใช้คือ แบบวัดทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์วิเคราะห์ข้อมูลโดยการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหา ความยากง่าย อำนาจจำแนก ความเชื่อมั่นแบบสอดคล้องภายในและการสรุปอ้างอิงความน่าเชื่อถือของผลการวัด (Generalizability Theory)
ผลการวิจัยพบว่า 1) แบบวัดทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์ ที่ผู้วิจัยได้สร้างขึ้นมีจำนวน 3 ชุด โดยแต่ละชุดประกอบด้วยข้อคำถามเกี่ยวกับทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์ 5 ทักษะในรูปแบบอัตนัย จำนวน 12 ข้อ2) การตรวจสอบคุณภาพของแบบวัดทั้ง 3 ชุด มีความตรงเชิงเนื้อหาของข้อคำถามตั้งแต่ .80-1.00 ความตรงเชิงเนื้อหาของเกณฑ์การให้คะแนนตั้งแต่ .60-1.00 ค่าความยากง่ายตั้งแต่ .31-.66 ค่าอำนาจจำแนกตั้งแต่ .31-.71 ค่าความเชื่อมั่นของแบบวัดตั้งแต่ .70-.72 การสรุปอ้างอิงความน่าเชื่อถือของผลการวัด พบว่าค่าสัมประสิทธิ์อ้างอิงเชิงตัดสินใจสัมพัทธ์ และค่าสัมประสิทธิ์การสรุปอ้างอิงเชิงตัดสินใจสัมบูรณ์ของแบบวัดทั้ง 3 ชุด สูงที่สุด คือ .89 และ .87 ตามลำดับ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560). โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กิติยาภรณ์ สุปะทัง. (2560). การสร้างแบบวัดทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. http://gs.rmu.ac.th/grc2017/fullpaper/file/ED-P-30.pdf
นัฐพร ตื้อจันตา. (2552). การสร้างแบบวัดกระบวนการทางคณิตศาสตร์สำหรับนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 6 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. CMU Intellectual Repository. http://repository.cmu.ac.th/handle/6653943832/25847
มลิวัลย์ ผิวคราม. (2545). การวิจัยทางการศึกษา. https://sites.google.com/site/wichakarwicaythangkarsuksa/ray-laxeiyd-wicha
ล้วน สายยศ และ อังคณา สายยศ. (2543). เทคนิคการวัดผลการเรียนรู้. สุวีริยาสาส์น.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2545). ทฤษฎีการทดสอบแนวใหม่ (พิมพ์ครั้งที่ 2). โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2555). ทฤษฎีการทดสอบแนวใหม่ (พิมพ์ครั้งที่ 4). โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สาธิดา สกุลรัตนกุลชัย. (2559). การสร้างเครื่องมือและเกณฑ์การประเมินแบบ SCORING RUBRICS.
https://www.spu.ac.th/tlc/files/2016/02/2-การสร้าง-rubric-scoring.pdf
สาวิตรี จุ้ยทอง. (2554). การตรวจสอบคุณภาพรูปแบบของชุดเครื่องมือการประเมินผลการเรียนรู้ตามสภาพ จริงกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โดยการประยุกต์ใช้ทฤษฎีการสรุปอ้างอิงความน่าเชื่อถือของผลการวัด [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. Strategic Wisdom and Research Institute Srinakharinwirot University. http://thesis.swu.ac.th/swuthesis/Ed_Mea
สุวิมล ติรกานันท์. (2551). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Kimberley D. L., & William, T. H. (2009). Applications of generalizability theory to clinical child and adolescent psychology research. The Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology, 38(1), 144–165. https://doi.org/10.1080/15374410802575461
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2020 วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
