การพัฒนาโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมการรับมือภัยธรรมชาติสำหรับเด็กอนุบาลตามแนวคิดแบบจินตนาการ

ผู้แต่ง

  • วลัยภรณ์ จันทรสาขา นิสิตมหาบัณฑิตสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ภาควิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • ปนัฐษรณ์ จารุชัยนิวัฒน์ สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ภาควิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

DOI:

https://doi.org/10.14456/ojed.2020.12

คำสำคัญ:

การรับมือภัยธรรมชาติ, การสอนตามแนวคิดแบบจินตนาการ, เด็กอนุบาล

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อพัฒนาโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมการรับมือภัยธรรมชาติสำหรับเด็กอนุบาลตามแนวคิดแบบจินตนาการสำหรับเด็กอนุบาล 2) เพื่อศึกษาพฤติกรมการรับมือภัยธรรมชาติของเด็กอนุบาลในด้านการรับรู้เกี่ยวกับภัยธรรมชาติ และด้านการป้องกันตนเองจากภัยธรรมชาติ รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยกึ่งทดลอง แบบศึกษาหนึ่งกลุ่มวัดหลายครั้งแบบอนุกรมเวลา กลุ่มตัวอย่างคือ เด็กอนุบาลชั้นปีที่ 2 โรงเรียนเฉลิมพระเกียรติ ๖๐ พรรษา สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ จำนวน 18 คน ขั้นตอนในการพัฒนาโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมฯ ได้แก่ ขั้นที่ 1 สร้างโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมการรับมือภัยธรรมชาติสำหรับเด็กอนุบาลตามแนวคิดแบบจินตนาการ ขั้นที่ 2 ทดลองใช้โปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมการรับมือภัยธรรมชาติสำหรับเด็กอนุบาลตามแนวคิดแบบจินตนาการ และขั้นที่ 3 ปรับปรุงโปรแกรมการส่งเสริมพฤติกรรมการรับมือภัยธรรมชาติสำหรับเด็กอนุบาลตามแนวคิดแบบจินตนาการ ระยะเวลาที่ใช้ในการทดลอง 10 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบพฤติกรรมการรับมือภัยธรรมชาติสำหรับเด็กอนุบาล วิเคราะห์ข้อมูลโดย หาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ และการทดสอบค่าที

ผลการวิจัยพบว่า 1) หลังการทดลอง เด็กที่เข้าร่วมโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมฯ มีค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมการรับมือกับภัยธรรมชาติ ด้านการรับรู้เกี่ยวกับภัยธรรมชาติ และด้านการป้องกันตนเองจากภัยธรรมชาติ สูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 2) หลังการทดลอง เด็กที่เข้าร่วมโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมฯ มีพัฒนาการของค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมการรับมือภัยธรรมชาติเพิ่มขึ้นจากก่อนการทดลองร้อยละ 93.23 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมฯ ที่ปรับปรุงแล้วประกอบด้วยหลักการ วัตถุประสงค์ ลักษณะ เนื้อหา การดำเนินการใช้โปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมฯ และการประเมินผล ลักษณะของโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมฯ ประกอบด้วยภัยธรรมชาติที่มีเนื้อหา 3 ตอน ได้แก่ ก่อนเกิดภัยธรรมชาติ ระหว่างเกิดภัยธรรมชาติ และหลังเกิดภัยธรรมชาติ มีกระบวนการสอน 4 ขั้น ได้แก่ ขั้นสร้างความสนใจ ขั้นพัฒนา ความเข้าใจ ขั้นอภิปรายการเรียนรู้ และขั้นตรวจสอบความรู้ความเข้าใจ

เอกสารอ้างอิง

กรมทรัพยากรธรณี. (ม.ป.ป.). แนวโน้มการเกิดแผ่นดินไหวในประเทศไทย. http://www.dmr.go.yh./ewt_news.php?nid=6814

กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย. (2551). รายงานประจำปี 2551. (ม.ป.ท.): (ม.ป.พ.).

กรมอุตุนิยมวิทยา. (2559). รายงานเหตถุการณ์แผ่นดินไหวในประเทศไทยและประเทศใกล้เคียง. http://seismology.tmd.go.th/info/risk.pdf

เกรียงศักดิ์ ชยัมภร. (2556). ผลของการจัดประสบการณ์โดยใช้ละครสร้างสรรค์ที่มีต่อความสามารถทางคณิตศาสตร์ของเด็กอนุบาล [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/63946

ธนัตถ์ศรณ์ รัตนมีแสงนิล. (2558). ผลของการจัดประสบการณ์โดยใช้สถานการณ์จำลองที่มีต่อความเข้าใจเรื่องความปลอดภัยในห้องเรียนของเด็กอนุบาล [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อมรวิชช์ นาครทรรพ และจุฬากรณ์ มาเสถียรวงศ์. (ม.ป.ป.). เอกสารชุดแนวคิดและแนวทางการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างสุขภาวะและทักษะชีวิตให้แก่เด็ก: เอกสารลำดับที่ 2 รู้รักษาตน เป็นคนปลอดภัย. http://www.ramajitti.com/info_book.php.

American Association for Health, Physical Education and Recreation. (1974).Professional preparation in safety education and school health education. A national affiliate of the national education association.

Building research institute and national graduate institute for policy study. (2007). Disaster education. (n.p.).

Collin, C., Benson, N., & Ginsburg, J. (2012). The psychology book. Dorling Kindersley.

Egan, K. (2005). An imaginative approach in teaching. Jossey-Bass.

Egan, K. & Nadaner, D. (2006). Some thoughts on"Cognitive tools. http://ierg.net/about/cog_thoughts.html

Mulleady, M. (2008). What’s the story about color in the primary grades?. In G. Judson (ed.), Teaching 360: effective learning through the imagination (pp. 31-36). Sense publishers.

New York university child study center. (2006). Caring for kids after trauma, disaster, and death: a guide for parents and professionals. https://www.preventionweb.net/files/1899_VL206101.pdf

Takaya, K. (2007). Imagination in the context of modern educational thought. In K. Egan; M. Stout; and K. Takaya (eds.), Teaching and learning outside the box (pp. 23). Teachers college press.

The Imaginative Education Research Group (IERG). (2006). What is imaginative education. http://ierg.net/about/whatis.html

Thygerson, A. L. (1977). Accidents & disasters. Prentice-Hall.

Weeks, M. (2014). Heads up psychology. Dorling Kindersley.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-09-02

รูปแบบการอ้างอิง

จันทรสาขา ว., & จารุชัยนิวัฒน์ ป. (2020). การพัฒนาโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมการรับมือภัยธรรมชาติสำหรับเด็กอนุบาลตามแนวคิดแบบจินตนาการ. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 15(2), OJED1502005 (13 pages). https://doi.org/10.14456/ojed.2020.12

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย