ผลการจัดการเรียนรู้ด้วยรูปแบบการเรียนรู้ 5 ขั้นตอน ที่มีต่อกระบวนการทำงานกลุ่ม วิชาศิลปะของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2
DOI:
https://doi.org/10.14456/ojed.2021.50คำสำคัญ:
การเรียนรู้ด้วยรูปแบบการเรียนรู 5 ขั้นตอน, กระบวนการทำงานกลุ่มบทคัดย่อ
การวิจัยมีจุดประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบกระบวนการทำงานกลุ่มในวิชาศิลปะของนักเรียนชั้น ป.2 ก่อนเรียนและหลัง ได้รับการจัดการเรียนรู้ด้วยรูปแบบการเรียนรู้ 5 ขั้นตอน (5 steps) กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นป. 2 จํานวน 45 คน ได้รับการสอนจำนวน 18 ครั้ง ๆ ละ 50 นาที เป็นเวลา 6 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ 1) แผนจัดการเรียนรู้ เรื่องศิลปวิจารณ์ สําหรับนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 2 2) แบบวัดกระบวนการทำงานกลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) และเปรียบเทียบผลการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าสถิติสอบค่าที (t-test for dependent) ผลการวิจัยพบว่า 1) คะแนนเฉลี่ยผลการจัดการเรียนรู้ด้วยรูปแบบการเรียนรู้ 5 ขั้นตอน ที่มีต่อกระบวนการทำงานกลุ่มวิชาศิลปะ ด้านการกำหนดจุดมุ่งหมาย การวางแผน การปฏิบัติงาน การประเมินผลและการปรับปรุงล้วนแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และคะแนนเฉลี่ยสัมฤทธิ์ผล 5 ขั้นตอน ที่มีต่อกระบวนการทำงานกลุ่มวิชาศิลปะมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยผลการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน 2) พฤติกรรมกระบวนการทำงาน ก่อนและหลังเรียน พบว่าพฤติกรรมกระบวนการทำงานกลุ่มวิชาศิลปะการทำงานของทุกกลุ่ม โดยรวมทุกรายการมีค่าเฉลี่ยหลังเรียนอยู่ในระดับดี
เอกสารอ้างอิง
กรมวิชาการ. (2543). คู่มือการพัฒนาโรงเรียนเข้าสู่มาตรฐานการศึกษา : การสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร.
กำพู เลิศปรีชากมล. (2544). การใช้ชุดฝึกทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาอำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
จันทร์จิรา พีระวงศ์. (2553). การพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้เพื่อฝึกทักษะกระบวนการแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ทิศนา แขมมณี. (2545). กลุ่มสัมพันธ์เพื่อการทำงานและการจัดการเรียนการสอน. นิชินแอดเวอร์ไทซิ่ง กรู๊ฟ.
นภาพร กล้าเมืองกลาง. (2556). ผลการจัดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมในกลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ที่มี ต่อทักษะการจัดการของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นิรมล มาลัย. (2554). จิตสาธารณะและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ เรื่อง สิ่งมีชีวิตกับสิ่งแวดล้อมของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่สอนโดยการเสริมกิจกรรมพัฒนาจิตสาธารณะ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปนัดดา ธนันท์ภิรพงศ์. (2556). การศึกษาปัจจัยบางประการที่มีผลต่อทักษะการทำงานกลุ่มของ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1. วารสารสิ่งแวดล้อมศึกษา-สสศท, 4(7), 180-188.
ประเทิน มหาขันธ์. (2531). ศิลปะในโรงเรียนประถม. โอเดียนสโตร์.
ประภัสสร ทิพย์สงเคราะห์. (2557). การออกแบบสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ในห้องกิจกรรม การเรียนรู้ตามแนวคิดคอนสตรัคชั่นนิสซึ่ม เพื่อสนับสนุนการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนประถมศึกษา [วิทยานิพนธ์ปริญญา ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัชรี ผลโยธิน. (2542). เรียนรู้แบบร่วมมือช่วยลูกให้มีความสุข. รักลูก.
พัชรินทร์ สุคนธาภิรมย์ ณ พัทลุง. (2550). ศิลปะกับการพัฒนาการเรียนรู้ของเด็ก. บจก.เอส พี วี การพิมพ์.
พิมลวรรณ์ จิตโตภาษา. (2557). ผลของการใช้คำถามตามทฤษฎีของบลูมที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ของเด็กอายุ 7 ปี [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2557). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มะลิฉัตร เอื้ออานันท์. (2545). แนวโน้มศิลปะร่วมสมัย รวมบทความและบทบรรยาย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เลิศ อานันทะ. (2549). แนวคิดเกี่ยวกับศิลปศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิรัตน์ พิชญไพบูลย์. (2531). ศิลปะในโรงเรียนประถม. ไทยวัฒนาพานิช.
วัฒนา ระงับทุกข์. (2543). แผนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. วัฒนาพานิช .
วนัสนีย์ มณีทิพย์. (2549). ผลของการเรียนแบบร่วมมือที่มีต่อความสามารถในการนำความรู้วิชาวิทยาศาสตร์ไปใช้ในชีวิตประจำวันและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศารทูล อารีวรวิทย์กุล. (2554). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์และการคิดอย่างมี วิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการและการจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สมพร ทรัพย์สวัสดิ์. (2554). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอน Video Integration Project (VIP) สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยรังสิต.
Morrison, K. (2012). Integrate science and arts process skills in the early childhood curriculum. Dimensions of early childhood, 40(1), 31.
Richard A. Schmuck. (1997). Group processes in the classroom. The McGraw Hill Companies
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
