การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษโดยใช้การเล่าเรื่องสื่อดิจิตอลผ่านการสอนเสมือนจริง สำหรับนักเรียนภูฏานระดับชั้นประถมศึกษาตอนต้น
DOI:
https://doi.org/10.14456/ojed.2022.21คำสำคัญ:
การเล่าเรื่องด้วยสื่อดิจิตอล, การเล่าเรื่องจากบทความ, การสอนเสมือนจริง, ทักษะการพูดภาษาอังกฤษบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้ทำการศึกษาการพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษโดยใช้การเล่าเรื่องสื่อดิจิตอลผ่านการสอนเสมือนจริงสำหรับนักเรียนภูฏานระดับชั้นประถมศึกษาตอนต้น วัตถุประสงค์ของงานวิจัย คือ 1) เพื่อศึกษาผลการใช้การเล่าเรื่องด้วยสื่อดิจิตอลผ่านการสอนเสมือนจริงต่อความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้ประถมศึกษาตอนต้นในประเทศภูฎาน และ 2) เพื่อศึกษาความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อการใช้การเล่าเรื่องด้วยสื่อดิจิตอลผ่านการสอนเสมือนจริงในการพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษ กลุ่มตัวอย่างในการทดลองประกอบด้วยนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาตอนต้น จำนวน 30 คน จากโรงเรียนแห่งหนึ่งในประเทศภูฎาน โดยการใช้วิธีการวิจัยแบบผสมในการศึกษา เครื่องมือ 2 ประเภทที่ใช้ในการทดลองได้แก่ การสัมภาษณ์แบบระลึกข้อมูลย้อนหลัง และ แบบทดสอบก่อนและหลังเรียน การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณใช้การทดสอบ paired-sample t-test และข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่ามีความแตกต่างระหว่างคะแนนเฉลี่ยของคะแนนสอบก่อนเรียนและหลังเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 นอกจากนี้ การเล่าเรื่องด้วยสื่อดิจิตอลส่งผลเชิงบวกต่อการออกเสียง คำศัพท์ หลักไวยากรณ์ ความคล่องแคล่ว และการจับใจความสำคัญ ผลจากการสัมภาษณ์พบว่าการใช้วิธีสอนนี้มีผลเชิงบวกต่อทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียน
เอกสารอ้างอิง
Biddha, S., & Thinley, D. (2010). Building students’ oral fluency: Perspectives on the use of spoken English in Bhutanese classrooms. RABSEL the CERD Edu.
Brown, H. D. (2004). Language assessment: Principles and classroom practices. Pearson.
CAPSD. (2006a). English Curriculum Guide for Teachers: Class VI. Department of School Education, Ministry of Education, Royal Government of Bhutan.
CAPSD. (2006b). English Reading & Literature: Class VII. Curriculum and Professional Support Division, Department of School Education, Ministry of Education, Royal Government of Bhutan.
Cohen, A. D. (2014). Strategies in learning and using a second language (2nd ed.). Routledge.
Davidson, C. (2009). Transcription: Imperatives for Qualitative Research. International Journal of Qualitative Methods, 8(2), 35–52. https://doi.org/10.1177/160940690900800206
DDC. (2002). Dzongkha-English Dictionary. Dzongkha Development Commission.
Elenein, A. H. A. A. (2019). The Effect of Utilizing Digital Storytelling on Developing Oral Communication Skills for 5th Grade Students at Rafah Primary Schools. International Journal of Language and Literary Studies, 1(1), 30-46.
EPGI. (2007). 26th Education Policy Guidelines & Instructions. Ministry of Education. https://planipolis.iiep.unesco.org/sites/default/files/ressources/bhutan_epgi_2007.pdf
Gyamtso, D., & Maxwell, T. (2012). Present Practices and Background to Teaching and Learning at the Royal University of Bhutan (RUB): A Pilot Study. International Journal of Teaching and Learning in Higher Education, 24(1), 65–75. https://files.eric.ed.gov/fulltext/EJ977183.pdf
Khodabandeh, F. (2015). The impact of storytelling techniques through virtual instruction on English students’ speaking ability. Teaching English with Technology, 18(1), 24-36.
Laksana, A. J. (2016). The effectiveness of using chain story game in teaching speaking. http://repository.ump.ac.id/2221/
LaPrairie, M. (2014). A case study of English-medium education in Bhutan (Unpublished doctoral dissertation). University of London.
Lestariyana, D. R. P. & Widodo, H. P. (2018). Engaging young learners of English with digital stories. Indonesian Journal of Applied Linguistic, 8(2), 489-495. https://doi.org/10.17509/ijal.v8i2.13314
Ministry of Education. (2016). Educational Statistics in 2016. http://en.moe.gov.cn/documents/statistics/2016/national/
Mirza, H. S. (2020). Improving university students’ English proficiency with digital storytelling. International Online Journal of Education and Teaching, 7(1), 84–94. https://eric.ed.gov/?id=EJ1244258
Ornek, F., Robinson, W. R., & Haugan, M. R. (2007). What Makes Physics Difficult?. Science Education International, 18(3), 165-172.
Putri, A. (2019). Digital Storytelling Implementation for Enhancing Students’ Speaking Ability in Various Text Genres. International Journal of Recent Technology and Engineering (IJRTE). https://www.researchgate.net/publication/338486569_Digital_Storytelling_Implementation_for_Enhancing_Students’_Speaking_Ability_in_Various_Text_Genres
Rahayu, A. S. (2021). The use of digital storytelling narrative text to enhance students speaking activities and ability at senior high school: A case study at the 10th grade of Al-Ittihad Vocational High School Cianjur. Digilib.uinsgd.ac.id. http://digilib.uinsgd.ac.id/46315/
Rance-Roney, J. (2008). Digital storytelling for language and culture learning. Essential Teacher, 5(1), 29–31.
Robin B., & Pierson M. (2005). A multilevel approach to using digital storytelling in the classroom. Society for Information Technology & Teacher Education International Conference. Association for the Advancement of Computing in Education (AACE) (pp. 708–716).
Royal Education Council. (2011). Annual Education Statistics (Rep). http://www.education.gov.bt/statistics
Turula, A. (2017). Learner autonomy as a social construct in the context of Italki. Teaching English with Technology, 17, 3-28. Research Gate. https://www.researchgate.net/publication/316957700_Learner_autonomy_as_a_social_construct_in_the_context_of_Italki
World Bank. (2009). Findings from the Bhutan Learning Quality Survey. https://openknowledge.worldbank.org/handle/10986/17940
World Bank. (2013). Country Partnership Framework for the Kingdom of Bhutan for the Period FY2021-24.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
