การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้แบบบูรณาการของเมอร์ด็อค (MIA) เพื่อพัฒนาทักษะการอ่านภาษาอังกฤษและทักษะการสื่อสารอย่างสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนโพธินิมิตวิทยาคม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนากิจกรรมการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการของเมอร์ด็อค เพื่อพัฒนาทักษะการอ่านภาษาอังกฤษและทักษะการสื่อสารอย่างสร้างสรรค์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 2) ศึกษาผลการใช้กิจกรรมการจัดการเรียนรู้ตามแนวการสอนแบบบูรณาการของเมอร์ด็อค ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 โรงเรียนโพธินิมิตวิทยาคม การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ โดยมีขั้นตอนในการปฏิบัติ 4 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นการวางแผน ขั้นปฏิบัติการ ขั้นการสังเกต และขั้นการสะท้อนการปฏิบัติ ประชากรที่ใช้ในงานวิจัยคือนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 จำนวน 26 คน ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ (1) แผนการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการของเมอร์ด็อค จำนวน 3 หน่วยการเรียนรู้ (2) แบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษ (3) แบบประเมินและเกณฑ์การประเมินการสื่อสารอย่างสร้างสรรค์ (4) แบบประเมินตนเองของนักเรียนด้านการอ่านและการสื่อสารอย่างสร้างสรรค์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สูตรคะแนนพัฒนาการสัมพัทธ์ ค่าเฉลี่ยประชากร และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานประชากร วิเคราะห์ข้อมูลจากบันทึกผลหลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้แบบบูรณาการของเมอร์ด็อค เพื่อพัฒนาทักษะการอ่านและการสื่อสารอย่างสร้างสรรค์ มีการส่งเสริมให้นักเรียนเกิดทักษะการสื่อสารอย่างสร้างสรรค์ด้านการพูดและการเขียน การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวทางของเมอร์ด็อค ได้รับการประเมินจากผู้ทรงคุณวุฒิ พบว่ากิจกรรมการเรียนรู้มีคุณภาพอยู่ในระดับ มากที่สุด และ 2) หลังจากใช้กิจกรรมดังกล่าว นักเรียนมีคะแนนพัฒนาการทักษะการอ่านเฉลี่ย 63.31 และทักษะการสื่อสารอย่างสร้างสรรค์เฉลี่ย 55.00 ซึ่งทั้งสองด้านอยู่ในระดับสูง
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
สงวนสิทธิ์โดย วารสารศึกษิตาลัย วัดศรีสุมังคล์
เลขที่ 962 ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดหนองคาย
โทร. 086-8894578
E-mail : Sjmcunk@gmail.com
Website :https://so01.tci-thaijo.org/index.php/SJ
References
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
กานต์ธิดา ทองจันทร์. (2564). ผลของการใช้วิธีสอนแบบ SQ4R ร่วมกับการใช้ผังกราฟิกในการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. ใน หลักสูตรปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
เกศรินทร์ ทองงาม. (2557). การพัฒนารูปแบบการสอนอ่านภาษาอังกฤษตามแนวการอ่านแบบปฏิสัมพันธ์เพื่อส่งเสริมความสามารถในการอ่านอย่างมีวิจารณญาณสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ชนิกานต์ โนหลักหมื่น. (2563). การพัฒนาความสามารถด้านการอ่านภาษาอังกฤษโดยวิธีการสอนแบบบูรณาการของเมอร์ด็อคร่วมกับเทคนิคการใช้คำถาม สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
ชัญญา ลี้ศัตรูพ่าย และชาญ รัตนะพิสิฐ. (2557). การพัฒนาชุดฝึกอบรมทักษะการสื่อสารแบบกัลยาณสนทนาในการพัฒนามนุษยสัมพันธ์ การเห็นคุณค่าในตนเอง และลดเจตคติการชื่นชอบหรือรังเกียจกลุ่มของวัยรุ่นตอนปลายในเขตกรุงเทพมหานคร. Journal of Behavioral Science, 23(1), 21-40.
ชัยธวัช ตนตรง และคณะ. (2565). การศึกษาทักษะการสื่อสารอย่างสร้างสรรค์สำหรับนักศึกษาครู. วารสารวิธีวิทยาการวิจัย, 35(3), 223-238.
นาวิน เพิ่มประยูร. (2562). การสื่อสารเชิงสร้างสรรค์เพื่อสร้างอัตลักษณ์ส่วนบุคคลผ่านเฟซบุ๊กแฟนเพจ. ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารเชิงกลยุทธ์. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
บัณฑิกา จารุมา และ พยอม ก้อนในเมือง. (2563). วิธีพัฒนาทักษะการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 6(1), 413-428.
พรทิพย์ ดีสมโชค. (2561). เอกสารการสอนชุดวิชาการบริหารงานโฆษณา. นนทบุรี : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
รวิวรรณ จารุทวีและคณะ. (2564). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารอย่างสร้างสรรค์ในสื่อสังคมออนไลน์ของนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการศิลปะศาสตร์ประยุกต์, 15(1), 1-14.
สุภาพร ปรีดา. (2565). การวิจัยและพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติมเรื่องเทศกาลตรุษจีนนครสวรรค์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 17(2), 31-45.
สุภิญญา ยีหมัดอะหลี. (2556). ผลการใช้วิธีสอนแบบ MIA ร่วมกับเทคนิคผังกราฟิกที่มีต่อความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจภาษาอังกฤษ และความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยทักษิณ.
อภิญญา วงศ์กลิ่นกรุด. (2553). ผลการจัดการเรียนรู้การอ่านจับใจความภาษาไทยโดยใช้หลักการ. บูรณาการของเมอร์ด็อค (MIA) ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
Mirivel, J.C. (2014). The Art of Positive Communication: Theory and Practice. New York : Peter Lang Publishing.
Mohan, B. A. (1986). Language and Content: Addison. Wesley.
Murdoch, G. S. (1986). A more integrated approach to the teaching of reading. English Teaching Forum, 24(3), 10-13.
Scarcella, Robin C.; & Oxford, Rebecca L. (1992). The Tapestry of Language Learning: The Individual in The Communicative Classroom. Massachusetts: Heinle & Heinle Publishers.
Sudiran, S. (2020). The implementation of semantic mapping technique in the teaching of reading comprehension. ELTR Journal, 4(1), 16-22