MEASURES TO SIMMON INDIVIDUALS TO GIVE STATEMENTS UNDER THE ORGANIC ACT ON STATE AUDIT B.E. 2561 (2018)
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Abstract
This research article aims to: 1) Study concepts and theories concerning measures for summoning individuals to provide testimony 2) analyze the legal principles and procedures related to the delivery of summons orders in Thailand and abroad; and 3) propose legal amendments and appropriate measures for summoning individuals. The study employs a documentary research methodology, focusing on laws, legal concepts, and theories, and includes a comparative analysis with foreign legal systems.
The findings reveal that: 1) The exercise of authority by the Office of the Auditor General must comply with legal principles and human rights standards. There are two official methods of delivering summonses: by personal delivery or by registered express mail. If a summoned individual fails to appear without valid reason, they may be subject to criminal liability under Section 105 of the Organic Act on State Audit B.E. 2561 (2018). 2) Although the law authorizes such summonses, the process lacks adequate safeguards for individual rights, such as the right to be informed, to object, or to explain one’s intent. This may lead to potential violations of the rule of law and human rights. Furthermore, the current delivery methods face practical limitations, such as incorrect registration addresses, lack of tracking systems, or appeal mechanisms, unlike some foreign systems that utilize electronic communications. Legal procedures should therefore be revised to ensure fairness and alignment with international standards. 3) The study proposes policy-based recommendations for legal reform and improved procedures, including modernized channels for issuing summonses (e.g., email, official applications, digital identification systems), the establishment of processes for submitting justifications for non-compliance, and the implementation of graduated penalties to ensure justice and legal conformity.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
สงวนสิทธิ์โดย วารสารศึกษิตาลัย วัดศรีสุมังคล์
เลขที่ 962 ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดหนองคาย
โทร. 086-8894578
E-mail : Sjmcunk@gmail.com
Website :https://so01.tci-thaijo.org/index.php/SJ
References
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ. (มปป.). หลักกฎหมายระหว่างประเทศทั่วไป เกี่ยวกับสนธิสัญญาด้านสิทธิมนุษยชน และกติการะหว่างประเทศว่าด้วย สิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง. กรุงเทพมหานคร: บริษัท SM เซอร์คิทเพรส จำกัด.
ฉาดฉาน แต่งประณีต. (2557). การใช้อำนาจแสวงหาพยานหลักฐานจากร่างกายผู้ถูกกล่าวหา. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์ คณะนิติศาสตร์ปรีดี พนมยงค์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ธนพล โกมารกุล ณ นคร. (2565). หลักนิติธรรมกับการตรวจเงินแผ่นดิน. วารสารศาลรัฐธรรมนูญ, 24(71), 96–119.
บรรเจิด สิงคะเนติ และสมศักดิ์ นวตระกูลพิสุทธิ์. (2542). หลักความได้สัดส่วนตามหลัก กฎหมายของเยอรมันและฝรั่งเศส. วารสารศาลรัฐธรรมนูญ, 1(2), 18-27.
พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการตรวจเงินแผ่นดิน. (2561). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 135 ตอนที่ 10 ก ราชกิจจานุเบกษา หน้า 35, และ หน้า 38 (21 กุมภาพันธ์ 2561).
เพลินตา ตันรังสรรค์. (2559). หลักนิติธรรมกับประชาธิปไตย (Rule of Law and Democracy). จุลนิติ, 13(1), 53-61.
ระเบียบสำนักงานการตรวจเงินแผ่นดินว่าด้วยการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ที่ผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดินมอบหมาย. (2562). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 136 ตอนที่ 88 ก หน้า 35 (31 กรกฎาคม 2562)
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. (2560). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก หน้า 1–49 (6 เมษายน 2560).
วรดนู วิจาระนันนท์. (2548). หลักความได้สัดส่วนในระบบกฎหมายไทย. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานอัยการสูงสุด. (2540). “อัยการกับการสอบสวนคดีอาญา.” รวมบทความด้านวิชาการของศาสตราจารย์ ดร.คณิต ณ นคร อัยการสูงสุด. เรียกใช้เมื่อ 25 กันยายน 2567 จาก https://digital.library.tu.ac.th/tu_dc/frontend/Info/item/dc:190420.
อภิลักษณ์ ภัสสัตยางกูร. (2565). สิทธิของผู้ต้องหาในคดีอาญา: ศึกษากรณีการออกหมายเรียกผู้ต้องหาอันนำไปสู่เหตุแห่งการออกหมายจับ. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต กลุ่มวิชาการกฎหมายอาญาและกระบวนการยุติธรรมทางอาญา คณะนิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
อิสริยาภรณ์ รักษวิณ. (2557). สิทธิในการได้รับการสันนิษฐานว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ : ศึกษากรณี ขอบเขตของการตรากฎหมายกำหนดข้อสันนิษฐานความรับผิดทางอาญา. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยรังสิต.
