Guidelines for the Promotion of Cultural Tourism Participation of Songkhla Old Town Bo Yang Subdistrict, Mueang Songkhla District, Songkhla Province.

Authors

  • Nithikittikarn Hemsuwan Faculty of Management Science,Silpakorn University
  • Santidhorn Pooripakdee Faculty of Management Science,Silpakorn University

Keywords:

Cultural tourism, Participation, Tourism promotion, Songkhla Old Town

Abstract

In this research, the promotion approach for cultural tourism with participation of  Songkhla Old Town community was conducted. Mixed-method study was used to collect the data from information sources, related documents, observation, group discussion, and interview with ten community leaders and involved five people. The assessment of the tourism potential was considered as a physical assessment and a preliminary assessment in order to find out the basic potential of tourism.  There were five criteria by observation and the results showed that, at present, a conservation group was established to cooperate with all sectors and the old town of Songkhla community to promote attractions, archaeological sites, buildings which are associated with the history of this area and easily accessible. However, there were still no service centers or souvenirs to show the identity of the area. Therefore, the community should be developed in terms of security throughout the system, including tourism activities, environment, and tourism potential by applying lifestyles to rather create tourism activities than present tourist sites and archaeological sites. In addition, the meaningful interpretation in tourist attractions should be improved to attract more tourists.

References

กรมการท่องเที่ยว. (2562). สถิติการท่องเที่ยว ปี 2561. สืบค้นเมื่อ 13 มีนาคม 2563 , เว็บไซต์:https://www.mots.go.th.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (2558) รายงานประจำปี 2558. สืบค้นเมื่อ 13 มีนาคม 2563 , เว็บไซต์https://www.tat.or.th/th/about-tat/annual-report

ไกรฤกษ์ ปิ่นแก้ว. (2556). แหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. สืบค้นเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 , เว็บไซต์:http://tourism-dan1.blogspot.com

ชนินทร์ อยู่เพชร (2559). การพัฒนาและส่งเสริมทรัพยากรการท่องเที่ยวเพื่อความยั่งยืน. เอกสารการสอนชุดวิชาการจัดการทรัพยากรการท่องเที่ยวไทยอย่างยั่งยืน, กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ชิดชนก อนันตมงคลกุล และ กัญญาพัชร์ พัฒนาโภคินสกุล (2562). พฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของนักท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม จังหวัดภูเก็ต .วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ , 15(2), 1-20

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา และเพ็ญศิริ ศรีคําภา (2557). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพ : บริษัท ธรรมสาร จำกัด

ปรัชญากรณ์ ไชยคช มัทนาวดี หัทยานนท์ และ มูสา ยะโกะ(2559). การเปรียบเทียบมาตรฐานการท่องเที่ยวโดยชุมชน ใน 5 จังหวัดชายแดนภาคใต้ (สตูล สงขลา ปัตตานี ยะลา และนราธิวาส) และ 4 รัฐ (กลันตัน เปรัค เคดาห์ และเปอร์ลิส ประเทศมาเลเซีย (รายงานผลการวิจัย). สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

ปรัชญากรณ์ ไชยคช นิธิกิตติกานต์ เหมสุวรรณ์ และ คมกริช เจะเซ็ง. (2560). การศึกษาศักยภาพทรัพยากรการท่องเที่ยวโดยชุมชนในพื้นที่อ่าวปัตตานี ลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา และอุทยานธรณีสตูล (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย

รัชฎาพร เลิศโภคานนท์ และวิเชียร เลิศโภคานนท์. (2555). การพัฒนาศักยภาพชุมชนบ้านเหมืองกุ้ง ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงศิลปวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่น. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 12(1), 22-38

สำนักงานสถิติจังหวัดสงขลา. (2562). รายงานสถิติประจำปี 2561 จังหวัดสงขลา. สืบค้นเมื่อ 29 มีนาคม 2563 , เว็บไซต์: http://songkhla.nso.go.th/images/attachments/category/report_province/report_statisticalprovincialsongkhla_2561_1.pdf.

เสาวนีย์ มูลสุวรรณ. (2551). ปัจจัยสนับสนุนการท่องเที่ยวกรุงเทพมหานครของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

Chen, H., & Rahman, I. (2018). Cultural tourism: An analysis of engagement, cultural contact, memorable tourism experience and destination loyalty. Tourism Management Perspectives, 26, 153–163.

Kotler, P. (1997). Marketing management: analysis, planning implementation and control. (9th ed). New Jersey: Asimmon &Schuster.

McIntosh, R.W., Goeldner, C.R., & Ritchie, J.R. (1995). Tourism: Principles, Practices, Philosophies (7th edition). Chichester : John Wiley.

Mill, R.,& Morrison, A. M. (1992). The Tourism System.: and Introductory Text. New Jersey: Prince - Hall Intentional Inc.

Parasuraman, A., Berry, L. L., & Zeithaml, V. A. (1991). Refinements and Reassesment of the SERVQUAL scale. Journal of Retailing, 67(4), 420-450.

Paul S. Dickman. (1997). Tourism: An Introductory Text. New South Wales : Holder Education.

The New Straits Times Press (Malaysia) . (2019). Tourism tour de force . Retrieved December 26, 2019, Website: https://www.nst.com.my/opinion/columnists/2019/01/447068/tourism-tour-de-force.

The United Nations World tourism organization (UNWTO). (2014). UNWTO Tourism Highlight 2014 Edition. Madrid: The United Nations World tourism organization.

Downloads

Published

2022-12-23

How to Cite

Hemsuwan , N. ., & Pooripakdee, S. . (2022). Guidelines for the Promotion of Cultural Tourism Participation of Songkhla Old Town Bo Yang Subdistrict, Mueang Songkhla District, Songkhla Province. Business Administration and Management Journal Review, 14(2), 457–473. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/bahcuojs/article/view/243094

Issue

Section

Research Articles