แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมของชุมชนเมืองเก่าสงขลา ตำบลบ่อยาง อำเภอเมืองสงขลา จังหวัดสงขลา

นิธิกิตติกานต์ เหมสุวรรณ์; สันติธร  ภูริภักดี

ผู้แต่ง

นิธิกิตติกานต์ เหมสุวรรณ์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร
สันติธร ภูริภักดี คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร

คำสำคัญ:

ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม , การมีส่วนร่วม , การส่งเสริมการท่องเที่ยว , เมืองเก่าสงขลา

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ ได้ทำการศึกษาแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมของชุมชนเมืองเก่าสงขลา ผู้วิจัยเลือกใช้การศึกษาแบบผสานวิธี โดยรวบรวมข้อมูลจากแหล่งข้อมูล เอกสาร ทำการสังเกตการณ์ และทำการจัดประชุมกลุ่มย่อย แกนนำชุมชน จำนวน 10 คน และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจำนวน 5 คน โดยประเมินศักยภาพการท่องเที่ยวเป็นการประเมินทางกายภาพ เป็นการประเมินเบื้องต้นเพื่อต้องการทราบศักยภาพพื้นฐานของการท่องเที่ยว ประกอบด้วยเกณฑ์ 5 ด้าน โดยการสังเกตการณ์ พบว่าปัจจุบันมีการจัดตั้งกลุ่มดูแลอนุรักษ์ และร่วมมือกับทุกภาคส่วน ร่วมกับชุมชนเมืองเก่าสงขลา สิ่งดึงดูดใจ โบราณสถาน อาคารบ้านเรือน ที่มีความเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์เชิงพื้นที่บริเวณนี้ สามารถเข้าถึงได้สะดวก แต่ยังไม่มีศูนย์บริการ ไม่มีของที่ระลึกที่บ่งบอกความเป็นพื้นที่ ชุมชนควรได้รับการพัฒนาด้านความปลอดภัยทั้งระบบ รวมถึงกิจกรรมท่องเที่ยว และการพัฒนาสิ่งแวดล้อม พัฒนาศักยภาพทางการท่องเที่ยว โดยการนำวิถีชีวิตมาประยุกต์ให้เกิดเป็นกิจกรรมท่องเที่ยวมากกว่าการนำเสนอแหล่งท่องเที่ยวและโบราณสถานโบราณวัตถุ พัฒนาการสื่อความหมายในแหล่งท่องเที่ยวที่สามารถดึงดูดให้นักท่องเที่ยวมากยิ่งขึ้น

เอกสารอ้างอิง

กรมการท่องเที่ยว. (2562). สถิติการท่องเที่ยว ปี 2561. สืบค้นเมื่อ 13 มีนาคม 2563 , เว็บไซต์:https://www.mots.go.th.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (2558) รายงานประจำปี 2558. สืบค้นเมื่อ 13 มีนาคม 2563 , เว็บไซต์https://www.tat.or.th/th/about-tat/annual-report

ไกรฤกษ์ ปิ่นแก้ว. (2556). แหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. สืบค้นเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 , เว็บไซต์:http://tourism-dan1.blogspot.com

ชนินทร์ อยู่เพชร (2559). การพัฒนาและส่งเสริมทรัพยากรการท่องเที่ยวเพื่อความยั่งยืน. เอกสารการสอนชุดวิชาการจัดการทรัพยากรการท่องเที่ยวไทยอย่างยั่งยืน, กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ชิดชนก อนันตมงคลกุล และ กัญญาพัชร์ พัฒนาโภคินสกุล (2562). พฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของนักท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม จังหวัดภูเก็ต .วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ , 15(2), 1-20

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา และเพ็ญศิริ ศรีคําภา (2557). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพ : บริษัท ธรรมสาร จำกัด

ปรัชญากรณ์ ไชยคช มัทนาวดี หัทยานนท์ และ มูสา ยะโกะ(2559). การเปรียบเทียบมาตรฐานการท่องเที่ยวโดยชุมชน ใน 5 จังหวัดชายแดนภาคใต้ (สตูล สงขลา ปัตตานี ยะลา และนราธิวาส) และ 4 รัฐ (กลันตัน เปรัค เคดาห์ และเปอร์ลิส ประเทศมาเลเซีย (รายงานผลการวิจัย). สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

ปรัชญากรณ์ ไชยคช นิธิกิตติกานต์ เหมสุวรรณ์ และ คมกริช เจะเซ็ง. (2560). การศึกษาศักยภาพทรัพยากรการท่องเที่ยวโดยชุมชนในพื้นที่อ่าวปัตตานี ลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา และอุทยานธรณีสตูล (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย

รัชฎาพร เลิศโภคานนท์ และวิเชียร เลิศโภคานนท์. (2555). การพัฒนาศักยภาพชุมชนบ้านเหมืองกุ้ง ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงศิลปวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่น. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 12(1), 22-38

สำนักงานสถิติจังหวัดสงขลา. (2562). รายงานสถิติประจำปี 2561 จังหวัดสงขลา. สืบค้นเมื่อ 29 มีนาคม 2563 , เว็บไซต์: http://songkhla.nso.go.th/images/attachments/category/report_province/report_statisticalprovincialsongkhla_2561_1.pdf.

เสาวนีย์ มูลสุวรรณ. (2551). ปัจจัยสนับสนุนการท่องเที่ยวกรุงเทพมหานครของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

Chen, H., & Rahman, I. (2018). Cultural tourism: An analysis of engagement, cultural contact, memorable tourism experience and destination loyalty. Tourism Management Perspectives, 26, 153–163.

Kotler, P. (1997). Marketing management: analysis, planning implementation and control. (9th ed). New Jersey: Asimmon &Schuster.

McIntosh, R.W., Goeldner, C.R., & Ritchie, J.R. (1995). Tourism: Principles, Practices, Philosophies (7th edition). Chichester : John Wiley.

Mill, R.,& Morrison, A. M. (1992). The Tourism System.: and Introductory Text. New Jersey: Prince - Hall Intentional Inc.

Parasuraman, A., Berry, L. L., & Zeithaml, V. A. (1991). Refinements and Reassesment of the SERVQUAL scale. Journal of Retailing, 67(4), 420-450.

Paul S. Dickman. (1997). Tourism: An Introductory Text. New South Wales : Holder Education.

The New Straits Times Press (Malaysia) . (2019). Tourism tour de force . Retrieved December 26, 2019, Website: https://www.nst.com.my/opinion/columnists/2019/01/447068/tourism-tour-de-force.

The United Nations World tourism organization (UNWTO). (2014). UNWTO Tourism Highlight 2014 Edition. Madrid: The United Nations World tourism organization.