Personnel Competency Development Model for Public Relation Media Organizations in Digital Age
Keywords:
Competency Model, Public Relation Media Organization Personnel, Digital AgeAbstract
This research aimed to identify the elements of personnel competencies, to construct a model in developing personnel competency for public relation media organizations in digital age, and to create a handbook in developing personnel competency for public relation media organizations in digital age. The methodology used for this research was a mixed method. Participants include experts who partake in in-depth interviews, questionnaire responders, and experts partaking in focus group discussions. Research tools were interviews, questionnaires, and personnel competency development evaluation form. The data was analyzed by content analysis, and statistical analysis comprised of amount, percentage, average, and standard deviation, and exploratory factor analysis. The research findings showed that personnel competency development models 1) Public Relation Management 2) Media Literacy 3) Information Technology Code of Ethics and 4) Technology for Public Relation Practices, and each competency model comprised of three elements. In addition, personnel competency development handbook for public relation media organizations in digital age comprised of two parts: 1) introduction, and 2) elements of personnel competency development for public relation media organization in digital age. The format then was approved unanimously by the expert focus group.
References
จารุพร เลิศพิสัณห์, สุภาพร ศรีสัตตรัตน์, กัลยกร นรภัทรทวีพร, และ พลอยชนก แสนอาทิตย์. (2553). แนวโน้มการประชาสัมพันธ์ในทศวรรษหน้า พ.ศ. 2554-2563. วารสารนิเทศสยามปริทัศน์, 11(1), 186-206.
จารุภา สังขารมย์. (2560). รายงานการวิจัย การพัฒนาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารของผู้ปฏิบัติหน้าที่ประชาสัมพันธ์ระดับสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา. ปทุมธานี: ด็อกคิวเมนท์ พลัส.
จิตติมา อัครธิติพงศ์. (2556). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. พระนครศรีอยุธยา: คณะวิทยาการจัดการ, มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2556). การสรรหา การคัดเลือก และการประเมินผลการปฏิบัติงานของบุคลากร. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: วี.พริ้นท์.
ดารณี พานทอง พาลุสุข. (2556). อาชีพด้านการประชาสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ทัศนีย์ ผลชานิโก. (2558). การประชาสัมพันธ์ (Public Relations). สืบค้นเมื่อ 24 สิงหาคม 2562, จาก กรมประชาสัมพันธ์ เว็บไซต์: http://www.prd.go.th/download/article/article_201511021 74745.pdf
ประทุม ฤกษ์กลาง. (2554). การรับรู้วิชาชีพประชาสัมพันธ์ของประชาชนในเขตกรุงเทพฯ และปริมณฑล. วารสารสมาคมนักวิจัย, 16(3), 129-140.
พนม คลี่ฉายา. (2558). แนวโน้มวิชาชีพ หลักสูตร และคุณสมบัติพึงประสงค์ของบัณฑิตสาขาวิชาการประชาสัมพันธ์. วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา, 8(2), 31-53.
โพสต์ทูเดย์. (2556). ไอซีทีเตือนเช็คข้อมูลก่อนแชร์ในสังคมออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 14 พฤษภาคม 2562, จาก โพสต์ทูเดย์ เว็บไซต์: https://www.posttoday.com/it/232060
วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง. (2561). คู่มือพลเมืองดิจิทัล. กรุงเทพฯ: กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ. (2556). 100 เรื่องน่ารู้ ผู้บริโภคสื่อวิทยุ-โทรทัศน์. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2561). แนวทางพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลของข้าราชการและบุคลากรภาครัฐ เพื่อการปรับเปลี่ยนเป็นรัฐบาลดิจิทัล. สืบค้นเมื่อ 23 สิงหาคม 2562, จาก สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน เว็บไซต์: https://www.ocsc.go.th/sites/default/files/ attachment/page/process_dev_digital.pdf
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Business Review Journal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารธุรกิจปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว