วิจัยประเมินหลักสูตรการจัดการมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรม ฉบับปรับปรุง พุทธศักราช 2560 คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
คำสำคัญ:
วิจัยประเมินหลักสูตร, การจัดการมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรม คณะบริหารธุรกิจบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินคุณภาพการจัดการศึกษาตามหลักสูตร
การจัดการมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรม ฉบับปรับปรุง พุทธศักราช 2560
คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ ใช้ตัวแบบ CIPP Model ของ Daniel L.
Stufflebeam มีองค์ประกอบ 4 ด้าน ได้แก่ บริบท ปัจจัยนำเข้าสู่ระบบ กระบวนการและผลผลิต
ประชากร ได้แก่ นักศึกษาปัจจุบัน อาจารย์ผู้สอน ผู้บังคับบัญชาของมหาบัณฑิต เครื่องมือวิจัย
ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ และการสัมมนากลุ่มย่อย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าความถี่
ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า ความคิดเห็นของอาจารย์ประจำหลักสูตร ด้านบริบท ปัจจัยโครงสร้าง
หลักสูตรและรายวิชา มีความคิดเห็นระดับเห็นด้วย ด้านเนื้อหาวิชาครอบคลุมวัตถุประสงค์ของ
หลักสูตร เห็นด้วยอย่างยิ่ง ด้านกระบวนการ ปัจจัยการจัดการเรียนการสอน เห็นด้วยอย่างยิ่ง
ในทุกปัจจัย เช่นเดียวกับคุณลักษณะของอาจารย์ผู้สอน และการให้คำปรึกษาของอาจารย์ที่ปรึกษา
วิทยานิพนธ์/การศึกษาอิสระ ด้านผลผลิต นายจ้างหรือผู้บังคับบัญชาเห็นด้วยอย่างยิ่ง ปัจจัยที่มี
คะแนนต่ำ คือ คุณลักษณะในการแสวงหาความรู้ใหม่เพิ่มเติม และความมุ่งมั่นพัฒนาตนเอง
ข้อค้นพบจากการวิจัย ควรมีการวิจัยประเมินและติดตามผลความก้าวหน้าในอาชีพของ
มหาบัณฑิตอย่างต่อเนื่อง เพื่อนำมาพัฒนาปรับปรุงเนื้อหาและรายวิชาให้ทันสมัยประยุกต์ใช้ตรง
กับการทำงานหรือประกอบอาชีพ
เอกสารอ้างอิง
วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์.
กาญจนา ไชยพันธุ์. (สิงหาคม 2545). “ตัวบ่งชี้ของผู้สอนกับผู้เรียนเป็นสำคัญ” วารสารวิชาการ. 5 (8)
57-60.
ใจทิพย์ เชื้อรัตนพงษ์. (2539). การพัฒนาหลักสูตร: หลักการและปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : อลีนเพรส.
ชุติระ ระบอบ. (2549). “ศาสตร์การประเมิน.” เอกสารประกอบการบรรยาย. กรุงเทพมหานคร :
มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.ชุติระ ระบอบ และคณะ. (2559). วิจัยประเมินหลักสูตรการจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน. วารสาร
ธุรกิจปริทัศน์ ปีที่ 9 ฉบับที่ 1 มกราคม-มิถุนายน 2560.
วสันต์ ทองไทย. (2551). การประเมินหลักสูตรจากทฤษฎีสู่ปฏิบัติ. สาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษา
ภาควิชาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. [ออนไลน์] แหล่งที่มา http://
www.doed.edu.ku.ac.th/article/eva_curr (19 กรกฎาคม 2559)
สุรางค์ ณรงค์ศักดิ์สกุล. (2559). การประเมินหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยา
การจัดการ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. (สาขาวิทยาการจัดการ)
บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน.
Beaucharmp, G.A. (1981). Curriculum Theory. 3rd ed: Llinois : The Kagg Press.
Good, V.C. (1973). Dictionary of Education. 3rd ed. New York: McGraw – Hill.
Kaplan, Robert, and David Nonton. Balanced Scorecard method [Online]. Accessed 7 March
2005. Available from http://www.valuebasedmanagement.net/html
Ralph Winfred Tylor. (1959). “Basic Principles of Curriculum and Instruction.” Chicago:
University of Chicago Press.
Stufflebeam, Daniel L. and Shinkfield, Anthony J. (1990). Systematic Evaluation. Boston :
Kluwer-Nijhoff Publishing.
Taba, Hilda. (1962). Curriculum Development: Theory and Practice. New York : Hardcourt,
Brace and world.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์จะเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารธุรกิจปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
