นวัตกรรมและการยกระดับผลิตภาพอุตสาหกรรมใหม่ของประเทศไทย
คำสำคัญ:
นวัตกรรม, การเพิ่มผลิตภาพ, อุตสาหกรรมใหม่บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อนำเสนอความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการเตรียมความพร้อมในด้านต่างๆ โดยเฉพาะประเด็นความพร้อมในการนำนวัตกรรมซึ่งถือว่าเป็นกลยุทธ์ธุรกิจสำคัญที่จำเป็นสู่การพัฒนาอุตสาหกรรมยุคใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแข่งขันเพื่อการพัฒนาอุตสาหกรรมทั้งการผลิตและการบริการของประเทศไทยในโลกธุรกิจที่ถูกทำลายล้าง (Disruptive Business World) เช่นปัจจุบัน ทุกองค์กรต้องพัฒนาเสริมสร้างความสามารถทางการแข่งขันทั้งด้านการตลาด การสร้างและการปรับเปลี่ยนวัฒนธรรมขององค์กรใหม่ การผลิตและโลจิสติกส์ รวมถึงการจัดการการเงิน เพื่อความอยู่รอด การเติบโต และความมั่นคงของธุรกิจอย่างต่อเนื่องตลอดเวลา ทั้งนี้ ศักยภาพหรือความสามารถทางการแข่งขัน จะมาจากการดำเนินการที่มีประสิทธิผลและประสิทธิภาพของทุกภาคส่วน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่ธุรกิจจำเป็นต้องมีคือการนำนวัตกรรม เทคโนโลยี และความคิดสร้างสรรค์มาสร้างความแตกต่างอันหลากหลายเพื่อเชื่อมโยงกับการเพิ่มผลิตภาพและยกระดับความสามารถในการตอบสนองความต้องการของตลาด รวมทั้งสร้างความพึงพอใจให้แก่ลูกค้าและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียขององค์กร อันเป็นการสร้างความมั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืนทางเศรษฐกิจบนพื้นฐานแห่งการสร้างคุณค่าในการพัฒนาอุตสาหกรรมของไทยอย่างแท้จริง
เอกสารอ้างอิง
การพิมพ์.
ชลิตพันธ์ บุญมีสุวรรณ ศักชัย อรุณรัศมีเรือง รุ่งฤดี รัตนวิไล และสถาพร ปิ่นเจริญ. (2560). การบริหาร
การเปลี่ยนแปลงกับการพัฒนาองค์กรในยุคประเทศไทย 4.0 Change Management towards
Organization Development in Thailand 4.0. วารสารธุรกิจปริทัศน์. คณะบริหารธุรกิจ
มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ, ปีที่ 9 ฉบับที่ 2 (กรกฎาคม-ธันวาคม), 155-172.
ทิพวรรณ หล่อสุวรรณรัตน์. (2559). ทฤษฎีองค์กรสมัยใหม่.กรุงเทพฯ : บริษัท แซท โฟร์ พริ้นติ้ง จำกัด.
ธนาคารกรุงเทพ. (2559). รู้จักกับ Thailand 4.0 แบบเข้าใจง่ายอ่านรอบเดียวเล่าได้เป็นช่องเป็นฉาก. สืบค้น
เมื่อ 3 พฤศจิกายน 2561เว็บไซต์:https://www.bangkokbanksme.com/article/10053
สมชนก (คุ้มพันธ์) ภาสกรจรัส. (2556). หลักการจัดการธุรกิจระหว่างประเทศ. กรุงเทพฯ: แม็คกรอฮีล.
สมศักดิ์ แต้มบุญเลิศชัย. (2558). อนาคตอุตสาหกรรมไทย. วารสารเศรษฐศาสตร์ธรรมศาสตร์, 33(2),
56-115
สำนักงานเศรษฐกิจอุตสาหกรรม. (2561). คู่มือการจัดทำความรู้ด้านการผลักดันแผนปฏิบัติ
การเพิ่มผลิตภาพและประสิทธิภาพภาคอุตสาหกรรม พ.ศ. 2559-2564. สืบค้นเมื่อ 31 สิงหาคม
2561, เว็บไซต์ www.oie.go.th
ระบบอุตสาหกรรมไทยต้องยกระดับ “ผลิตภาพ” ทั้งด้านแรงงาน เทคโนโลยี นวัตกรรม แก้ไขจุดอ่อน
ของประเทศ. สืบค้นเมื่อ 31 สิงหาคม 2561, เว็บไซต์ www.industry.go.th
วิทยา อินทร์สอน ไพโรจน์ ด้วงนคร และปัทมาพร ท่อชู. (2561). Productivity & Operations. สืบค้นเมื่อ
5 ตุลาคม 2561, จากข่าวสารเพื่อการปรับตัวก้าวทันเทคโนโลยีอุตสาหกรรม ISSN 0859-0095,
เว็บไซต์ www.thailandindustry.com
ศูนย์วิจัยกสิกร: SME ค้าปลีกปรับอย่างไรให้ทันยุค 4.0. สืบค้นเมื่อ 13 สิงหาคม 2561, เว็บไซต์ :
https://www.kasikornbank.com/th/business/sme/KSMEKnowledge/article/KSMEAnalysis/
Documents/Retailing-4-0_FullPage.pdf
ศูนย์วิจัยธนาคารกรุงไทย: อุตสาหกรรมเป้าหมายใหม่ ขับเคลื่อนกลไกเศรษฐกิจเพื่ออนาคต สืบค้นเมื่อ
22 ตุลาคม 2561 https://sme.ktb.co.th/sme/productListAction.action?command=getDetail&
cateMenu=KNOWLEDGE&cateId=42&itemId=238
สถาพร ปิ่นเจริญ. (2543) การพัฒนาองค์การ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
---------. (2543) การบริหารการเปลี่ยนแปลงในองค์การ : ตามแนวทางของทฤษฎี Z. วารสาร มฉก.
วิชาการ. ปีที่ 3 ฉบับที่ 6 (มกราคม-มิถุนายน) : 78-81.
---------. (2543) การบริหารความเครียด (STRESS MANAGEMENT). วารสาร มฉก. วิชาการ. ปีที่ 4
ฉบับที่ 7 (กรกฎาคม-ธันวาคม) : 81-89.
---------. (2544) ทางเลือกสาธารณะ (PUBLIC CHOICE) : แนวทางการพัฒนาองค์การ เพื่อการตอบสนอง
ต่อความต้องการของสมาชกิ และกล่มุ ลกู ค้าขององค์การ. วารสารมฉก. วชิ าการฉบบั สงั คมศาสตร์
และมนุษยศาสตร์. ปีที่ 5 ฉบับที่ 9 (กรกฎาคม-ธันวาคม): 91-98.
---------. (2550) ทฤษฎีและการจัดรูปองค์การ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์-มหาวิทยาลัย.
---------. (2555) การสื่อสารทางการบริหาร. กรุงเทพฯ: เอ็ม แอนด์ เอ็ม เลเซอร์พรินต์.
---------. (2556) ภาวะผู้น?ำกับการจัดการ. กรุงเทพฯ: จามจุรีโปรดักส์.
---------. (2558) การก?ำหนดและวิเคราะห์. นโยบายและ การวางแผนเพื่อการพัฒนาองค์การสาธารณะ
และธุรกิจ. กรุงเทพฯ: จามจุรีโปรดักส์.
สถาพร ปิ่นเจริญ และรุ่งฤดี รัตนวิไล. (2553) กลยุทธ์กระจายอ?ำนาจสู่ความเป็นเลิศขององค์การ
(DECENTRALIZE STRATEGY LEAD TO ORGANIZATION EXCELLENT). วารสารธุรกิจ
ปริทัศน์. คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ ปีที่ 2 ฉบับที่ 2 (กรกฎาคม-
ธันวาคม) : 97-103.
เอฟเวอเร็ต เอ็ม โรเจอร์ (2546, 475) “Innovation is an idea, practice or object” Everett M. Rogers
(2003, 475).
Adam Robinson. (2018). Six More Logistics Technology Trends Enabling Success in 2018. สืบค้น
เมื่อ 1 ตุลาคม 2561, จาก CERASISTM เว็บไซด์ : https://cerasis.com/2018/02/20/logisticstechnology-
trends/
Bloomberg. สืบค้นเมื่อ 7 ตุลาคม 2561 เว็บไซต์ : https://www.bloomberg.com/research/stocks/private/
snapshot.asp?privcapId=30683858
Jeremy Hammant. (1995). Information technology trends in logistics. Logistics Information
Management. Vol. 8 Issue: 6: pp.32-37. สืบค้นเมื่อ 11 ตุลาคม 2561 website: https://doi.
org/10.1108/09576059510102235
Jo Caudron & Dado Van Peteghem. (2013). “Digital Transformation” 3rd edition สืบค้นเมื่อ 10
ตุลาคม 2561 website: https://www.amazon.com/Digital-Transformation-Model-Master-
Disruption-ebook/dp/B079Y86JQ2
Longley, P., Cheshire, J., Singleton, A. (2018). “Consumer Data Research” UCL Press.
Marketeer Online สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2561 https://marketeeronline.co/archives/27170
Marketing. (2018). 6 Logistics Technology Trends for 2018 and Beyond. สืบค้นเมื่อ 1 ตุลาคม 2561,
จาก Logistics+ เว็บไซด์:https://www.logisticsplus.net/6-logistics-technology-trends-for-2018-
and-beyond/
Salomon, R., & Wu, Z. (2012). Institutional distance and local isomorphism strategy. Journal of
international business studied, 43 (4), 343-367.
UIH. ( n.d. ). Thailand 4.0 คืออะไร. สืบค้นเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2561, เว็บไซต์ : https://www.uih.co.th/
th/knowledge/thailand-4.0
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์จะเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารธุรกิจปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว

