ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการซื้อที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

ศยามล เอกะกุลานันต์; สายทิพย์  เหล่าทองมีสกุล

ผู้แต่ง

ศยามล เอกะกุลานันต์ ภาควิชาจิตวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
สายทิพย์ เหล่าทองมีสกุล ภาควิชาจิตวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

คำสำคัญ:

พฤติกรรมการซื้อที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม, ความรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม, การตลาดเพื่อสิ่งแวดล้อม, อิทธิพลทางสังคม, การคำนึงถึงสิ่งแวดล้อม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการซื้อที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ใช้แบบสอบถามในการเก็บข้อมูลจากนิสิตจำนวน 1,192 คน สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการซื้อที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ คือ อิทธิพลทางสังคมด้านสังคม มหาวิทยาลัย และเพื่อน การคำนึงถึงสิ่งแวดล้อมช่องทางการจัดจำหน่าย และความรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม โดยสามารถร่วมกันพยากรณ์ได้ร้อยละ 27.9 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการซื้อที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมในทางบวก

เอกสารอ้างอิง

กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2549). คู่มือการจัดซื้อจัดจ้างสินค้าและบริการที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: สถาบันสิ่งแวดล้อมไทย.

กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2561). คู่มือการจัดซื้อจัดจ้างสินค้าและบริการที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม พ.ศ. 2561: วิธีการจัดซื้อจัดจ้างสินค้าและบริการที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ฉบับปรับปรุง กุมภาพันธ์ 2561. กรุงเทพฯ: สถาบันสิ่งแวดล้อมไทย.

กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2562). ความรู้เรื่องสิ่งแวดล้อม. สืบค้นเมื่อ 29 พฤศจิกายน 2562, จาก www.deqp.go.th/knowledge.

กรัณย์พัฒน์ อิ่มประเสริฐ และ อมรา รัตตากร. (2559). แนวคิดการตลาดสีเขียวเพื่อสังคมและสิ่งแวดล้อม. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 10(2): 134-143.

กองแผนงาน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. (2563). ข้อมูลนิสิตทั้งหมด ปีการศึกษา 2562. สืบค้นเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2563, จาก https://web.planning.ku.ac.th/index.php/mnginfo/2018-01-23-06-37-45/stat.

ข่าวไทยพีบีเอส. (2562). เช้านี้ กทม.-ปริมณฑล ฝุ่น PM 2.5 เริ่มกระทบสุขภาพ 13 พื้นที่. สืบค้นเมื่อ 29 พฤศจิกายน 2562, จาก news.thaipbs.or.th/content/284661.

แคมปัส สตาร์. (2561). ผลการจัดอันดับ มหาวิทยาลัยสีเขียวโลก 2018: มหิดล-เกษตรฯ-จุฬาฯ ติดท็อป 100 อันดับแรก. สืบค้นเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2562, จาก campus.campus-star.com/variety/92824.html.

ณิชา ทองเจริญ และ พัชรา ตันติประภา. (2558). ส่วนประสมการตลาดที่มีผลต่อผู้บริโภคเจนเนอเรชั่นวายในอำเภอเมืองเชียงใหม่ในการซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม. วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 1(2): 1-20.

ธนิดา ภูศรี และ ชนม์ณัฐชา กังวานศุภพันธ์. (2563). พฤติกรรมการซื้อข้าวอินทรีย์ของผู้บริโภคในเขตเทศบาลเมือง จังหวัดสุรินทร์. วารสารวิจัยวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 4(1): 1-13.

นัฏฐิกานต์ อัศวมงคลพันธุ์ และ บุญญรัตน์ สัมพันธ์วัฒนชัย. (2561). การตลาดผ่านเครือข่ายสังคมออนไลน์ที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อเครื่องสำอางออร์แกนิกของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 12(3): 397-413.

นันฑริกา เครือสา และ พัชร์หทัย จารุทวีผลนุกูล. (2563). พฤติกรรมการซื้อสินค้าและปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์ดูแลผวแบรนด์ เดอ ลีฟ ของลูกค้าในกรุงเทพมหานคร. การประชุมนำเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษาครั้งที่ 15 ปีการศึกษา 2563, 15(2563): 206-220.

ปุณชญา ใจภักดี และ นภวรรณ นติเวชกุล. (2562). ความใส่ใจสิ่งแวดล้อมและพฤติกรรมผู้บริโภคต่อตราสินค้าเพื่อสิ่งแวดล้อมของเจเนอเรชั่นวาย. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 27(55): 83-109.

ปุณรดา ถาวรจิระอังกูร. (2558). อิทธิพลกลุ่มอ้างอิงที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อโทรศัพท์เคลื่อนที่แบบสมาร์ทโฟนของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ภาวิณี ทองแย้ม. (2561). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาการตลาดสีเขียวและการตลาดเพื่อสิ่งแวดล้อมของผู้บริโภคจังหวัดจันทบุรี. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่, 11(2): 107-124.

วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2553). สถิติประยุกต์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

สันทนา อมรไชย. (2552). ผลิตภัณฑ์สีเขียวเพื่อสิ่งแวดล้อมที่ยั่งยืน. วารสารกรมวิทยาศาสตร์บริการ, 57(179): 29-36.

สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (มปป). แผนจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อม พ.ศ. 2560 – 2564. สืบค้นเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2562, จาก eppo.go.th/index.php/th/plan-policy/climatechange/thailand/eqmplan.

Albayrak, T., Aksoy, S., & Caber, M. (2012). The Effect of Environmental Concern and Scepticism on Green Purchase Behaviour. Marketing Intelligence & Planning, 31(1): 27-39.

American Marketing Association. (2019). Definitions of Marketing. Retrieved November 26, 2019, from www.ama.org/the-definition-of-marketing-what-is-marketing/.

Bertrandias, L. & Elgaaied-Gambier, L. (2014). Others’ Environmental Concern as a Social Determinant of Green Buying, Journal of ConsumerMarketing. 31(6/7), 417–429.

Franssan, N. & Gärling, T. (1999). Environmental Concern: Conceptual Deffinitions, Measurement Methods, and Research Findings. Journal of Environmental Psychology 19: 369-382.

Goldsmith, E. B. (2015). Social Influence and Sustainable Consumption. Switzerland: Springer International Publishing.

Hessami, H. Z. & Yousefi, P. (2013). Investigation of Major Factors Influencing Green Purchasing Behavior: Interactive Approach. European Online Journal of Natural and Social Sciences, 2(4): 584-596.

Hoyer, W. D. & MacInnis, D. J. (2010). Consumer Behavior. 5th ed. United States of America: Harcourt College.

Joshi, Y. & Rahman, Z. (2015). Factors Affecting Green Purchase Behaviour and Future Research Directions. International Strategic Management Review, 3: 128-143.

Khaniwale, M. (2015). Consumer Buying Behavior. International Journal of Innovation and Scientific Research, 14(2): 278-286.

Kim, Y. & Choi, S.R. (2005). Antecedents of Green Purchase Behaviour: An Examination of Collectivism, Environmental Concern and PCE. Advances in Consumer Research, 32(1): 592-599.

Lee, K. (2009). Gender Differences in Hong Kong Adolescent Consumers' Green Purchasing Behavior. Journal of Consumer Marketing, 26(2): 87-96.

Maichum, K., Parichatnon, S., & Peng, K. (2016). Application of the Extended Theory of Planned Behavior Model to Investigate Purchase Intention of Green Products among Thai Consumers. Sustainability, 8: 1-20.

Mostafa, M. (2007). Gender differences in Egyptian consumer’s green purchase behaviour: the effects of environmental knowledge, concern and attitude. International Journal of Consumer Studies, 31(3): 220–229.

Munthiu, M. C. (2009). The Buying Decision Process and Types of Buying Decision Behaviour. Sibiu Alma Mater University Journals, 2(4): 27-33.

Promotosh, B. & Sajedul, I. (2011). Young Consumers’ Purchase Intentions of Buying Green Products. Master Thesis in Umeå School of Business, Umeå University.

Schultz, D.P. & Schultz, S.E. (2010). Psychology and Work Today: An Introduction to Industrial and Organizational Psychology. 10th ed. New Jersy: Prentice Hall.

Soonthonsmai, V. (2001). Predicting Intention and Behavior to Purchase Environmentally Sound or Green Products among Thai Consumers: An Application of the Theory of Reasoned Action. Doctor of Philosophy Thesis in Business Administration, Nova Southeastern University.

Vazifehdoust, H, Taleghani, M., Esmaeilpour, F., Nazari, K. & Khadang, M. (2013). Purchasing Green to become Greener: Factors Influence Consumers’ Green Purchasing Behavior. Management Science Letters, 3: 2489–2500.

Wang, H., Ma, B., & Bai, R. (2019). How Does Green Product Knowledge Effectively Promote Green Purchase Intention?. Retrieved November 28, 2019, from www.mdpi.com/2071-1050/11/4/1193/htm.