ประสบการณ์การขจัดความยากจนแบบครอบคลุมและตรงจุดของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน และการทำงานเชิงพื้นที่เพื่อแก้ไขความยากจนแบบเบ็ดเสร็จแม่นยำในประเทศไทย

ลั่นทม  จอนจวบทรง; อัญชลี  สมบูรณ์; อโศก  พลบำรุง; ถนอมสิน  พลลาภ; เอกชัย  ปิ่นแก้ว

ผู้แต่ง

ลั่นทม จอนจวบทรง คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรต
อัญชลี สมบูรณ์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
อโศก พลบำรุง หน่วยบริหารจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่
ถนอมสิน พลลาภ หน่วยบริหารจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่
เอกชัย ปิ่นแก้ว นักวิชาการอิสระ

คำสำคัญ:

การขจัดความยากจน, การขจัดความยากจนแบบตรงจุด, การขจัดความยากจนแบบเบ็ดเสร็จแม่นยำ, โมเดลแก้จน, การขจัดความยากจนจีน, พื้นที่ปกครองตนเองกว่างซี-จ้วง

บทคัดย่อ

ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนประกาศหลุดพ้นความยากจนได้ในปีพ.ศ. 2563 ด้วยแนวทางการแก้ไขควายากจนแบบตรงจุด จนเป็นที่สนใจของทั่วโลก งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ศึกษาแนวทางขจัดความยากจนของจีน เพื่อค้นหาความเหมาะสมที่จะนำมาใช้ปรับปรุงการดำเนินการแก้ไขความยากจนปรับปรุงการดำเนินการ
แก้ไขความยากจนเชิงพื้นที่ของส่วนประเทศไทย ทั้งในส่วนการค้นหาและตรวจทานคนจน และการจัดทำโมเดลแก้
จน โดยมีพื้นที่วิจัยประกอบด้วยเขตปกครองตนเองกว่างซี-จ้วง โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงที่จังหวัดไป่เซ่อ
กุ้ยหลิน และ ยวีหลิน ผลการศึกษาพบว่า แนวทางการขจัดความยากจนแบบตรงจุดของประเทศจีนได้มุ่งเน้นที่การพิสูจน์ครัวเรือนยากจน การช่วยเหลือตรงจุด ทั้งการพัฒนาพื้นที่ยากจน และการพัฒนาอาชีพด้วยการการใช้นวัตกรรมการผลิตแบบอุตสาหกรรม และการตลาดสมัยใหม่ โดยมีลักษณะเด่นจัดทำแผนความช่วยเหลือเป็นรายชุมชนและครัวเรือน และการบริหารงานแบบ 4 ประสาน ที่มีทั้งภาครัฐ สถานศึกษา เกษตรกร และภาคเอกชน
ร่วมงาน ช่วยประสานงาน พัฒนาศักยภาพคนจน การถ่ายทอดนวัตกรรมและเทคโนโลยี และการดึงคนจนสู่ห่วงโซ่
คุณค่า

เอกสารอ้างอิง

กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ. (2560). Factsheet สาธารณรัฐประชาชนจีน. สืบค้นเมื่อ 27 สิงหาคม 2566, จาก https://www.ditp.go.th/contents_attach/220366/220366.pdf.

เจี้ย หยาง, กีรติพร จุฑาวิริยะ และจักรพันธ์ เกตุชุมแสง. (2560). พลวัตด้านนโยบายการท่องเที่ยวของรัฐบาลจีน. 13th International Conference on Humanities & Social Sciences 2017, 2055-2068.

ธีรพล สุวรรณรุ่งเรือง และคณะ. (2565). โครงการขยายผลการพัฒนาระบบสนับสนุนการทำงานเชิงพื้นที่เพื่อการแก้ไขปัญหาความยากจนแบบเบ็ดเสร็จและแม่นยำ. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. มูลนิธิเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่.

พสุภา ชินวรโสภาค. (2564). ที่มาของการแก้ปัญหาความยากจนของจีน. วิทย์ไมตรีไทย-จีน, (มกราคม 2564). 6-14.

ไพจิตร วิบูลย์ธนสาร. (2564). เมื่อมังกรหลุดพ้นจากความยากจน. ศูนย์วิจัยยุทธศาสตร์ไทย-จีน, สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ.

แมน ปุโรทกานนท์ และคณะ. (2565). โครงการพัฒนาระบบสนับสนุนการทำงานเชิงพื้นที่เพื่อการแก้ไขปัญหาความยากจนแบบเบ็ดเสร็จและแม่นยำระยะที่ 2. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. มูลนิธิเพื่อการบริหารจัดการน้ำแบบบูรณาการ (ประเทศไทย).

ลี ซินฮอง, รัดเกล้า เปรมประสิทธิ์ม ฟ้ารุ่ง มีอุดร และนพรัตน์ รัตนประทุม. (2565). ถอดบทเรียนความสำเร็จของนยายแก้ไขปัญหาความยากจนในชนบทของจีน. วารสารเศรษฐศาสตร์และกลยุทธ์การจัดการ, 9(1). 230-248.

ศูนย์ข้อมูลธุรกิจไทย-จีน. (10 มกราคม 2563). โมเดลรัฐร่วมเอกชน: กุ้ยโจวดึงจุดแข็งทรัพยากรท้องถิ่นดึงคนพ้นความยากจน. THAIBIZCHINA.COM. สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2565, จาก https://thaibizchina.com. article/โมเดลรัฐร่วมเอกชน-กุ้ย-2.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). รายงานวิเคราะหฺสถานการณ์ความยากจนและความเหลื่อมล้ำของประเทศไทย ปี 2564. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (ม.ป.ป.). สรุปวิวัฒนาการของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่1-13. สืบค้นเมื่อ 15 สิงหาคม 2565, จากhttps://www.nesdc.go.th/article_attach/article_file_20191018111514.pdf.

หวัง เต้าหมิง และวราวุฒิ เรือนคำ. (2564). วิเคราะห์แนวคิดนโยบายลดความยากจนของประธานาธิบดี สี จิ้นผิง. วารสารสุทธิปริทัศน์, 35(3). 249-270.

Action for Enterprise. (2013). A short guide to pro-poor value chain program design. Arlington. VA, USA.

Guo, B. (2022). Decoding the Rising of Chinese Internet Firms. เอกสารประกอบการอบรมออนไลน์ เรื่อง Enterprise Transformation in Digital Era. สถาบันผู้นำไทย-จีน, มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.

GTZ. (2007). Value links manual, The methodology of value chain promotion. GTZ.

Krantz, L. (2001). The sustainable livelihood approach to poverty reduction, An introduction. Sweden: Sida

Lin, J.Y., and Yu, M. (2011). Industrial structural upgrading and poverty reduction in China. In China’s Statistical Yearbook 2011.

Mai, Q, Zhen, F. (2021). 旅游电商理念下乡村旅游与精准扶贫的融合模式研究, [การศึกษารูปแบบการบูรณาการการท่องเที่ยวชุมชนและการแก้ปัญหาความยากจนแบบมตรงเป้าภายใต้แนวคิดอีคอมเมิร์ซการท่องเที่ยว]. วารสารมหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการเกษตรจี๋หลิน, 5(30 ตุลาคม 2564).

Pinduoduo. (2022). Corporate Social Responsibility. Retrieved 24 April 2023, from https://en.pinduoduo.com/responsibility.

UNDP. (2017). Guidance Note: Application of the Sustainable Livelihoods Framework in Development Projects. UNDP.

UNIDO. (2011). Pro-poor Value Chain Development: 25 guiding questions for designing and implementing agroindustry projects. United Nations Industrial Development Organization (UNIDO). Vienna, Austria.

World Bank. (2023). Poverty and Inequality Platform (version 20230328_2017_01_02_PROD) [data set]. pip.worldbank.org. Accessed on 2023-08-19

Wu, X. (2022). Data tech driven inclusive innovation. เอกสารประกอบการอบรมออนไลน์ เรื่อง Enterprise Transformation in Digital Era. สถาบันผู้นำไทย-จีน, มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.