อักษร I, J และ Y สามศรีพี่น้อง
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ธ.ค. 31, 2018
คำสำคัญ:
ประวัติอักษร ภาษาละติน ภาษาฝรั่งเศส ภาษาอังกฤษ วิวัฒนาการ
Main Article Content
บทคัดย่อ
อักษร I, Y และ J เคยเป็นอักษรตัวเดียวกันและแทนเสียงเดียวกันก่อนที่จะกลายมาเป็นอักษรสามตัวที่แตกต่างกัน ประวัติของอักษรทั้งสามนี้ช่วยอธิบายปรากฏการณ์ทางภาษา ในภาษาฝรั่งเศส อักษร Y และ I มักใช้สลับเปลี่ยนหรือแทนที่กันอย่างที่พบเห็นได้ในการกระจายกริยา ในภาษาอังกฤษ ผู้เรียนชาวไทยเรียนรู้ ที่จะเปลี่ยนอักษร Y เป็น I ก่อนที่จะเติม –es, -er, -est, ฯลฯ โดยไม่เคยทราบถึงเหตุผลว่าทำไมต้องทำเช่นนั้น อักษร I และ J มีความสัมพันธ์กันอย่างกันชิดในภาษาละติน ทั้งคู่ถือว่าเป็นอักษรตัวเดียวกันและแทนเสียงเดียวกัน ต่อมาในยุคกลาง วิวัฒนาการทางภาษาทำให้ทั้งคู่กลายเป็นอักษรสองตัวที่แตกต่างกันและแทนเสียงที่แตกต่างกัน ด้วยเหตุนี้เอง อักษร J จึงไม่เคยนำหน้าอักษร I และ Y ในภาษาฝรั่งเศส
Downloads
Download data is not yet available.
Article Details
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ
เอกสารอ้างอิง
ราชบัณฑิตสถาน. (2555). หลักเกณฑ์การทับศัพท์ภาษาฝรั่งเศส ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตสถาน.
สว่าง วงศ์พัวพันธ์. (2548). พจนานุกรมดวงกมล ฝรั่งเศส-ไทย ฉบับ Français Langue Etrangère : Dictionnaire Français-Thaïlandais. กรุงเทพฯ: ดวงกมล.
BECHADE, H.-D. (1994). Grammaire française. Paris : Presses Universitaires de France.
BONNARD, H. (1953). Notions de style de versification et d’histoire de la langue française. Paris : Société universitaire d’Editions et de Librairie.
DONOHUE-GAUDET, M.-L. (1969). Le vocalisme et le consonantisme. Paris : Librairie Delagrave.
FOUCHE, P. (1959). Traité de prononciation française. Paris : Editions Klincksieck.
GRAMMONT, M. (1966). Traité pratique de prononciation française. Paris : Librairie Delagrave.
______. (2001). Grands repères culturels pour une langue : le français. Sous la direction de Roberte Tommassone. Collection dirigée par Roberte Desplanques. Paris : Hachette Education.
______. (2003). Le Grand livre de la langue française. Sous la direction de Marina YAGUELLO. Paris : Editions du Seuil.
GREVISSE, M. (2005). Le Bon Usage. Treizième Editions. DeBoeck : Duculot.
JULAUD, J.-J. (2001). Le français correct pour les nuls. Paris : Editions générales First.
LABORDERIE, N. (2012). Précis de phonétique historique. Paris : Armand Colin.
Le Nouveau Petit Robert. (1988). Paris : Dictionnaires Le Robert.
______. (1996). Paris : Dictionnaires Le Robert.
LEON, M. (2003). Exercices systématiques de prononciation française. Paris : Hachette Français langue étrangère.
LEON, P. et al. (1969). Introduction à la phonétique corrective. Deuxième Edition. Paris : Hachette/Larousse.
LEON, P.R. (1961). Prononciation du français standard. Paris : Didier.
PERRET, M. (2008). Introduction à l’histoire de la langue française. 3e édition. Paris : Armand Colin.
TOMMASSONE, R. (2001). Grands repères culturels pour une langue : le français. Paris : Hachette Education.
TRANEL, B. (2003). « Les sons du français ». in M. YAGUELLO (Ed.). Le grand livre de la langue française. Paris : Seuil.
WAGNER, R.L. et al. (1962). Grammaire du français classique et moderne. Paris : Hachette.
WIOLAND, F. (2005). La vie sociale des sons du français. Paris : L’Harmattan.
YAGUELLO, M. (1990). Histoire des lettres et des sons. Paris : Seuil.
สว่าง วงศ์พัวพันธ์. (2548). พจนานุกรมดวงกมล ฝรั่งเศส-ไทย ฉบับ Français Langue Etrangère : Dictionnaire Français-Thaïlandais. กรุงเทพฯ: ดวงกมล.
BECHADE, H.-D. (1994). Grammaire française. Paris : Presses Universitaires de France.
BONNARD, H. (1953). Notions de style de versification et d’histoire de la langue française. Paris : Société universitaire d’Editions et de Librairie.
DONOHUE-GAUDET, M.-L. (1969). Le vocalisme et le consonantisme. Paris : Librairie Delagrave.
FOUCHE, P. (1959). Traité de prononciation française. Paris : Editions Klincksieck.
GRAMMONT, M. (1966). Traité pratique de prononciation française. Paris : Librairie Delagrave.
______. (2001). Grands repères culturels pour une langue : le français. Sous la direction de Roberte Tommassone. Collection dirigée par Roberte Desplanques. Paris : Hachette Education.
______. (2003). Le Grand livre de la langue française. Sous la direction de Marina YAGUELLO. Paris : Editions du Seuil.
GREVISSE, M. (2005). Le Bon Usage. Treizième Editions. DeBoeck : Duculot.
JULAUD, J.-J. (2001). Le français correct pour les nuls. Paris : Editions générales First.
LABORDERIE, N. (2012). Précis de phonétique historique. Paris : Armand Colin.
Le Nouveau Petit Robert. (1988). Paris : Dictionnaires Le Robert.
______. (1996). Paris : Dictionnaires Le Robert.
LEON, M. (2003). Exercices systématiques de prononciation française. Paris : Hachette Français langue étrangère.
LEON, P. et al. (1969). Introduction à la phonétique corrective. Deuxième Edition. Paris : Hachette/Larousse.
LEON, P.R. (1961). Prononciation du français standard. Paris : Didier.
PERRET, M. (2008). Introduction à l’histoire de la langue française. 3e édition. Paris : Armand Colin.
TOMMASSONE, R. (2001). Grands repères culturels pour une langue : le français. Paris : Hachette Education.
TRANEL, B. (2003). « Les sons du français ». in M. YAGUELLO (Ed.). Le grand livre de la langue française. Paris : Seuil.
WAGNER, R.L. et al. (1962). Grammaire du français classique et moderne. Paris : Hachette.
WIOLAND, F. (2005). La vie sociale des sons du français. Paris : L’Harmattan.
YAGUELLO, M. (1990). Histoire des lettres et des sons. Paris : Seuil.
