การศึกษาการเปล่งเสียงต่อเนื่องของพยัญชนะในภาษาฝรั่งเศส โดยคนไทยในหนังสือเรียนภาษาฝรั่งเศสด้วยตนเอง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวโน้มการเปล่งเสียงต่อเนื่องของพยัญชนะท้ายกับคำถัดมาที่ขึ้นต้นด้วยเสียงสระ (enchaînement consonantique) ของภาษาฝรั่งเศสที่ปรากฏในแบบเรียนภาษาฝรั่งเศสด้วยตนเองซึ่งเขียนโดยชาวไทย งานวิจัยชิ้นนี้รวบรวมตัวอย่างการถอดเสียงของคู่คำซึ่งลงท้ายด้วยเสียงพยัญชนะในคำแรกและขึ้นต้นด้วยเสียงสระในคำถัดมา และนำมาวิเคราะห์การเปล่งเสียงต่อเนื่องและการปรับเปลี่ยนโครงสร้างพยางค์โดยอาศัยทฤษฎีทางสัทศาสตร์และสัทวิทยาภาษาฝรั่งเศส ผลสรุปของงานวิจัยแสดงให้เห็นว่าผู้พูดชาวไทยมักเปล่งเสียงภาษาฝรั่งเศสเป็นคำๆ มากกว่าการเปล่งเสียงต่อเนื่อง ทั้งนี้อาจเป็นเพราะอิทธิพลของภาษาแม่ซึ่งออกเสียงคำแยกขาดจากกัน การเปล่งเสียงต่อเนื่องมักจะกระทำในบางสำนวนที่คุ้นเคยหรือใช้อยู่บ่อยซึ่งมีจำนวนค่อนข้างจำกัด และอาจเรียกไม่ได้ว่าเป็นการเปล่งเสียงต่อเนื่องอย่างแท้จริง แต่เป็นการเพิ่มเสียงพยัญชนะเข้ามาโดยไม่ได้ปรับเปลี่ยนโครงสร้างของพยางค์ท้ายในคำแรกให้เป็นพยางค์เปิด
Downloads
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรชนก ชัยอนันต์. (2555). เรียนภาษาฝรั่งเศสง่ายจัง. ไพลินบุ๊คเน็ต
กิตติพล ฐิโนทัย. (2551). การออกเสียงเชื่อมพยางค์โดยการเพิ่มพยัญชนะ: การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดและพัฒนาการออกเสียงของนิสิตชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยศรีนครินทร วิโรฒ. วารสารมนุษยศาสตร์ปริทัศน์, 30(2), 65-80.
คู่มือสนทนาฉบับพกพาภาษาฝรั่งเศส. (2556). Berlitz. (พิมพ์ครั้งที่ 3). หน้าต่างสู่โลกกว้าง.
เฑียร ธรรมดา. (ไม่ระบุปีพิมพ์). ฝรั่งเศสทันใจพูดได้ดด้วยปลายนิ้ว. ลีลาภาษา.
ธีระ รุ่งธีระ (2565). การออกเสียงภาษาฝรั่งเศสสำหรับผู้เรียนชาวไทย : จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
ปาริชาติ ชุมสาย ณ อยุธยา. (2546). หัดพูดฝรั่งเศส. ร้านเฉลิมนิจ.
ประภัสสร พานชาตรี. (2560). พูดฝรั่งเศสจากจินตภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). สำนักพิมพ์พราว.
แพรวโพยม บุณยะผลึก. (2530). สัทศาสตร์ฝรั่งเศส. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศศิเนตร จีระวัฒนา. (2556). เก่งฝรั่งเศสเรื่องหมูๆ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). สำนักพิมพ์ Double Days.
สัญชัย สุลักษณานนท์. (2568). การศึกษาเปรียบเทียบการเลือกใช้รูปสระเสียงสั้นและรูปสระเสียงยาวของคำทับศัพท์ภาษาฝรั่งเศสในนวนิยายแปลเป็นภาษาไทยกับหลักเกณฑ์การทับศัพท์ภาษาฝรั่งเศส ฉบับราชบัณฑิตยสถาน ปี พ.ศ. 2554. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 25(1), 1-25.
สุทธาสินี เกสร์ประทุม. (2549). การวิเคราะห์ข้อพิดพลาดในการเชื่อมเสียง (liaison) ภาษาฝรั่งเศสของนักศึกษาไทย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อัจฉราพรรณ นิวรัตน์. (2560). คู่มือสนทนาภาษาฝรั่งเศสในชีวิตประจำวัน. ธิงค์ บียอนด์ บุ๊ค.
Abry, D. & Chalaron, M.-R. (2011). Les 500 exercices de phonétique : Niveau B1/B2. Hachette Français langue étrangère.
Béchade, H.-D. (1992). Phonétique et morphologie du français moderne et contemporain. PUF fondamental.
Charliac, L. & Motron, A.-C. (1998). Phonétique progressive du français. CLE international.
Charliac, L. & Motron, A.-C. (2018). Phonétique progressive du français : Avancé. CLE international.
Encrevé, P. (1988). La liaison avec et sans enchaînement. Editions du Seuil.
Fouché, P. (1959). Traité de prononciation française. Librairie C. Klincksieck.
Léon, M. & Léon, P. (2009). La prononciation du français (2e édition). Armand Colin.
Léon, P.R. (1961). Prononciation du français standard. Didier.
Léon, P.R. (2011). Phonétisme et prononciation du français (6e édition). Armand Colin.
Malmberg, B. (1972). Phonétique française. Hermods.
Munthuli A., et al., (2015). Frequency of Occurrence of Phonemes and Syllables in Thai: Analysis of Spoken and Written Corpora.
Conference: 18th International Congress of Phonetic Sciences (ICPhS), Glasgow, Scotland.
Rousset, I. (2004). Structures syllabiques et lexicales des langues du monde. Données, typologiques, tendances universelles et contraintes substantielles (Thèse de Doctorat en Science du Langage). Université Stendhal, Grenoble 3.
