กลไกและกระบวนการจัดการผลประโยชน์ของชุมชนในพื้นที่ทางทะเล และชายฝั่งที่มีกิจกรรมทางเศรษฐกิจหลากหลาย
คำสำคัญ:
กระบวนการจัดการผลประโยชน์ชุมชน, การใช้ประโยชน์ด้านเศรษฐกิจทางทะเล, การจัดการทรัพยากรธรรมชาติโดยชุมชนบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการคือ 1) เพื่อรวบรวมข้อมูลพื้นฐานกิจกรรมการใช้ประโยชน์ด้านเศรษฐกิจทางทะเลของพื้นที่ศึกษา 2) เพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างผู้มีส่วนได้เสียของกิจกรรมต่างๆ ที่ใช้ประโยชน์พื้นที่ทางทะเลร่วมกัน และ 3) เพื่อสังเคราะห์กลไกการจัดการผลประโยชน์การใช้พื้นที่ทางทะเลร่วมกันของชุมชน ศึกษากรณีพื้นที่ตำบลเกาะลิบง อำเภอกันตัง จังหวัดตรัง
ผลการศึกษาพบว่า มีกิจกรรมหลักที่สำคัญ 3 กิจกรรม คือ 1) กิจกรรมการทำการประมง 2) กิจกรรมการท่องเที่ยวกับทั้งกิจกรรมสืบเนื่องจากการท่องเที่ยว 3) กิจกรรมการอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งซึ่งดำเนินการควบคู่ไปกับกิจกรรมประมงและท่องเที่ยว โดยการทำการประมงเป็นอาชีพหลัก กิจกรรมการท่องเที่ยวและกิจกรรมสืบเนื่องจากการท่องเที่ยวเป็นอาชีพเสริม กิจกรรมอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลมีความสัมพันธ์กับการทำการประมงและการท่องเที่ยว คือ การทำการประมงเป็นไปเพื่อการดำรงชีพของชุมชนเป็นสำคัญ ในขณะเดียวกันการอนุรักษ์สัตว์ทะเลก็สอดคล้องกับผลประโยชน์กิจกรรมการท่องเที่ยวซึ่งถือเป็นรายได้เสริมที่สำคัญของชุมชน และการมีสัตว์น้ำหมุนเวียนจากการอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลก็ช่วยให้การทำการประมงเกิดความยั่งยืน กิจกรรมทางทะเลและชายฝั่งนั้นจึงผลักดันหนุนเสริมกันในเชิงบวก ผลประโยชน์ตกอยู่กับคนภายในชุมชนเป็นหลัก
กลไกการจัดการผลประโยชน์มีสามลักษณะคือ 1) การจัดการโดยชุมชน นำโดยเครือข่ายผู้นำชุมชน คือ กติกาชุมชน วิถีวัฒนธรรมชุมชน 2) การจัดการร่วมระหว่างรัฐกับชุมชน เช่น การกำหนดเขตการใช้ประโยชน์ในทะเล และ 3) การจัดการโดยรัฐ ผ่านกฎหมาย เช่น กฎหมายประมง กฎหมายการใช้พื้นที่ในเขตอุทยานแห่งชาติ และเขตห้ามล่าสัตว์ป่า
กลไกขับเคลื่อนสำคัญคือ ความร่วมมือชุมชนที่มีพัฒนาการมาจากกิจกรรมการอนุรักษ์ทรัพยากรทะเลในอดีต เป็นกลไกที่รัฐมิได้สร้างขึ้นมา แต่มาจากร่วมกันสร้างกระบวนการระหว่างชุมชนกับองค์กรพัฒนาเอกชน มีการประสานงาน และการทำงานเป็นเครือข่าย มีการเรียนรู้ร่วมกัน ลดข้อขัดแย้งระหว่างกันของคนในชุมชน ต่อมาได้เปิดให้รัฐเข้ามาร่วม เกิดการประสานงานร่วมกันระหว่างรัฐกับชุมชนในการทำกิจกรรมต่างๆ
เอกสารอ้างอิง
รายการอ้างอิง
ภาษาไทย
เก็ตถวา บุญปราการ. (2541). การจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ขององค์กรพัฒนาเอกชน
กรณีศึกษาสมาคมหยาดฝน จังหวัดตรัง. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการ
สิ่งแวดล้อม, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ทิพย์อุสา จันทกุน และคณะ. (2548). การจัดการท่องเที่ยวชุมชนที่สอดคล้องกับวิถีชีวิตของชาวเกาะลิบง
อำเภอกันตัง จังหวัดตรัง. รายงานวิจัย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
บัณฑูร เศรษฐศิโรตม์. (2558). ข้อเสนอต่อการบริหารจัดการทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง. กรุงเทพฯ:
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
เผดิมศักดิ์ จารยะพันธุ์. (2553). โครงการจัดการความรู้เพื่อประโยชน์แห่งชาติทางทะเล. รายงาน
วิจัย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
มนัสศิริ ลูกรักษ์. (2543). ภูมิปัญญาท้องถิ่นในการทำประมงเพื่อการอนุรักษ์ทรัพยากรชายฝั่ง กรณีศึกษา
ชุมชนประมงพื้นบ้าน บ้านแหลมมะขาม ตำบลเขาไม้แก้ว อำเภอสิเกา จังหวัดตรัง. วิทยานิพนธ์
ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการจัดการมนุษย์กับสิ่งแวดล้อม, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
มานะ ช่วยชู และคณะ. (2538). วัฒนธรรมของชุมชนภาคใต้ในการใช้ทรัพยากรชายฝั่ง. รายงานวิจัย.
กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ.
เรืองไร โตกฤษณะ, กุลภา กุลดิลก และกุลภา บุญชูวงศ์. (2558). การสร้างเสริมความสามารถของ
เกษตรกรผู้เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำไทยเพื่อก้าวเข้าสู่การเป็นประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน: สถานภาพ
และการมองไปข้างหน้า. วารสารการประมง, 68(6), 502-519.
สนิท อักษรแก้ว. (2542). ป่าชายเลน นิเวศวิทยาและการจัดการ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สร้อยสน รัฐสมบูรณ์. (2550). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ในพื้นที่ชุมชนเกาะลิบง
จังหวัดตรัง. วิทยานิพนธ์การวางแผนภาคและเมืองมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการวางผังชุมชน,
คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวลักษณ์ สาธุมนัสพันธุ์. (2561). การจัดการชายฝั่ง: การบูรณาการสู่ความยั่งยืน. นครปฐม: สำนักพิมพ์
มหาวิทยาลัยมหิดล.
ภาษาอังกฤษ
Satumanatpan, S, Senawongse, P., Thansuporn. W., & Kirkman, H. (2014). Enhancing
Management Effectiveness of Environmental Protected Areas, Thailand. Ocean &
Coastal Management, 89, 1-10.
Websites
กรมทรัพยากรน้ำ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2556). พื้นที่ชุ่มน้ำ (Wetlands For Thai)
กรมทรัพยากรน้ำ. วันที่ค้นข้อมูล 10 ธันวาคม 2566. เข้าถึงได้จาก https://wetland.dwr.go.th/
wetlands/index.php/elementor-501/?fbclid=IwAR16kLyY4DfIm
nuj3iBPNkFxzq7oeEocv-hzrbIQsMXhl9OAKQgimQtpx0M.
ผู้จัดการออนไลน์. (2562). “เกาะลิบง” แหล่งหญ้าทะเลใหญ่ที่สุดในไทยมีมากถึง 11 ชนิด. วันที่ค้น
ข้อมูล 10 ธันวาคม 2566. เข้าถึงได้จาก https://mgronline.com/science/detail/9620000095005.
สัมภาษณ์
ชัยพฤกษ์ วีระวงศ์. (2563, 18 มิ.ย.). หัวหน้าเขตห้ามล่าสัตว์ป่า หมู่เกาะลิบง. สัมภาษณ์.
ณรงค์ คงเอียด. (2563, 19 มิ.ย.). หัวหน้าอุทยานแห่งชาติหาดเจ้าไหม. สัมภาษณ์.
ณัฐวัฒน์ ทะเลลึก. (2563, 5 ก.ค.). สัมภาษณ์.
เด่น ทะเลลึก. (2563, 5 ก.ค.). สัมภาษณ์.
มูฮัมหมัด ฟารุก. (2563, 30 ส.ค.). อดีตเจ้าหน้าที่มูลนิธิหยาดฝน. สัมภาษณ์.
หย่าเหตุ หะหวา. (2563, 5 ก.ค., 16 มิ.ย., 6 ธ.ค.). สัมภาษณ์.
อับดลรอหีม ขุนรักษา. (2563, 17 มิ.ย.). กำนันตำบลเกาะลิบง. สัมภาษณ์.
อาทร เหล็กเกิดผล. (2563, 16 มิ.ย.). สัมภาษณ์.
อิสมาแอน บินสะอาด. (2563, 5 ก.ค., 17 มิ.ย.). สัมภาษณ์.