การสำรวจชนิดและการกระจายพันธุ์ของพืชต่างถิ่นรุกรานในกลุ่มป่าแก่งกระจาน : กรณีอุทยานแห่งชาติไทยประจัน จังหวัดราชบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การสำรวจชนิดและการกระจายพันธุ์ของพืชต่างถิ่นรุกรานในกลุ่มป่าแก่งกระจาน: กรณีอุทยานแห่งชาติไทยประจัน จังหวัดราชบุรี โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจชนิด ปริมาณ และการกระจายของพืชต่างถิ่นในอุทยานแห่งชาติไทยประจัน ประกอบด้วยพื้นที่ศึกษา 13 พื้นที่ ได้แก่ เขตบริการ เขตนันทนาบริเวณริมอ่างเก็บน้ำไทยประจัน พื้นที่เกษตรกรรมบริเวณใกล้ลานกางเต็นท์ พื้นที่อ่างเก็บน้ำไทยประจัน แปลงปลูกไม้ต่างถิ่น พื้นที่ลำห้วยไทยประจัน แปลงปลูกไม้พื้นเมือง เส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติริมอ่างเก็บน้ำไทยประจัน ป่าเบญจพรรณที่ติดกับพื้นที่เกษตรกรรม ป่าเบญจพรรณรอบแปลงปลูกไม้ต่างถิ่น ป่าเบญจพรรณติดกับแปลงปลูกไม้พื้นเมือง ป่าเบญจพรรณรอบเขตบริการ ป่าเบญจพรรณบริเวณรอบเขตนันทนาการริมอ่างเก็บน้ำไทยประจัน ซึ่งในแต่ละพื้นที่ดำเนินการวางแปลงตัวอย่างชั่วคราว ขนาด 1 ´ 1 เมตร รวม 639 แปลง นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ชนิดพืชต่างถิ่นรุกรานที่พบ ค่าดัชนีความสำคัญ (IVI) ของพรรณพืชต่างถิ่นที่พบ และอันดับการรุกราน ผลการศึกษา พบชนิดพรรณพืชต่างถิ่นในอุทยานแห่งชาติไทยประจัน รวม 130 ชนิด จำแนกได้เป็นพืชต่างถิ่นที่มีสถานภาพเป็นพืชต่างถิ่นรุกราน จำนวน 48 ชนิด และพืชต่างถิ่นไม่รุกราน จำนวน 82 ชนิด โดยชนิดพืชต่างถิ่นรุกรานที่สำคัญ 10 ลำดับแรก ได้แก่ สาบเสือ หญ้าขจรจบ สาบแมว กระดุมทองเลื้อย โสนเขา หญ้ากินนี กระถิน ไมยราบ บานไม่รู้โรยฝรั่ง และผักแครด ตามลำดับ ทั้งนี้พบพืชต่างถิ่นรุกรานในพื้นที่เขตบริการมากที่สุด จำนวน 35 ชนิด รองลงมาคือพื้นที่เขตนันทนาการ จำนวน 23 ชนิด และพื้นที่เกษตรกรรม จำนวน 18 ชนิด โดยพื้นที่ป่าเบญจพรรณรอบเขตนันทนาการมีจำนวนพืชต่างถิ่นรุกรานน้อยที่สุด คือพบเพียง 1 ชนิด
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธฺ์ของวารสารเกษตร มสธ.
ข้อความที่ปรากฎใน
เอกสารอ้างอิง
ชาญชัย งามเจริญ. (2548). การจัดการพืชต่างถิ่นรุกรานในพื้นที่คุ้มครอง. กรุงเทพฯ: กองคุ้มครองพันธุ์สัตว์ป่าและพืชป่าตามอนุสัญญา, กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช.
ปรเมศร์ อมาตยกุล และเทวินทร์ โจมทา. (2558). เอกสารวิชาการอุตุนิยมวิทยาน่ารู้เพื่อการเกษตรจังหวัดราชบุรี. กรุงเทพฯ: ส่วนอุตุนิยมวิทยาเกษตร, สํานักพัฒนาอุตุนิยมวิทยา กรมอุตุนิยมวิทยา.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2538). อนุกรมวิธานพืชอักษร ก. กรุงเทพฯ: เพื่อนพิมพ์.
สุคนธ์ทิพย์ ศิริมงคล. (2549). การศึกษาทางอนุกรมวิธานของหญ้า (วงศ์ Gramineae) ในพื้นที่ทองผาภูมิตะวันตก อำเภอทองผาภูมิจังหวัดกาญจนบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.
สุรชัย มัจฉาชีพ. (2538). วัชพืชในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แพร่พิทยา.
สำนักนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2549). ชนิดพันธุ์ต่างถิ่นรุกราน (Alien species).สืบค้นจาก: http://chm_tha.onep.go.th/webalien.mean.html 2549
อำไพ ยงบุญเกิด สกล สุธีสร และจเร สดากร. (2529). วัชพืชในสวนยางพารา. กรุงเทพฯ: แอ๊สเสทการพิมพ์.
Duistermatt, H. (2005). Field Guide to the Grasses of Singapore. Singapore: Karo Craft Pte Ltd.
Grierson, A.J.C. (1980). Compositae. Flora of Ceylon, 1, 111-278.
Larsen, K., Larsen, SS., & Vidal, .J.E. (1984). Leguminosae-Caesalpinioideae. Flora of Thailand,
4(1), 1-129.
______. (1992). Amaranthaceae. Flora of Thailand, 5(4), 375-409.
Middleton, D.(1999). Apocynaceae. Flora of Thailand, 7(1), 1-153.
Neilsen, I.C. (1985). Leguminosae-Mimosoideae. Flora of Thailand, 4(2), 131-222.
Noda, K., Phengklai, Ch. (1983). Tiliaceae. Flora of Thailand, 6(1), 10-80.
Read, R.W. (2000). Cannaceae. Flora of Ceylon, 14, 109-111.
Rudd, E.V. (1991). Fabaceae (Subfamily Caesalpinioideae). Flora of Ceylon, 7, 34-107.
Teerawatsakul, M., Prakongvongs, C., & Chaiwirtnukul, L. (1984). Major Weeds in Thailand. In Mass & Xiwen, L. & I.C. Hedge. (1994). Lamiaceae. Flora of China, 17, 50-299.
Townsend, C.C. (1980). Amaranthaceae. Flora of Ceylon, 1, 1-58
Van Welzen, P.C. (1999). Sapindaceae. Flora of Thailand, 7(1), 169-250.
Xiwen, L. & Hedge, I. C.. (1994). Lamiaceae. Flora of China, 17, 50 - 299.
