ลักษณะปรากฏและสมรรถภาพการผลิตของไก่เบตงใน 3 จังหวัดชายแดนใต้ (ปัตตานี ยะลา และนราธิวาส)
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
มิ.ย. 1, 2019
คำสำคัญ:
ไก่เบตง สมรรถภาพการผลิต ลักษณะปรากฏ ภาคใต้
Main Article Content
บทคัดย่อ
ลักษณะปรากฏของไก่เบตง มีขนสีเหลืองอ่อนตลอดทั้งตัว จงอยปากและแข้งสีเหลือง ผิวหนังสีเหลือง หงอนจักร ไก่เบตงอายุ 16-24 สัปดาห์ เพศผู้มีน้ำหนักตัวเฉลี่ยเท่ากับ 2.0-2.5 กิโลกรัม และเพศเมียมีน้ำหนักตัวเฉลี่ยเท่ากับ 1.46-2.2 กิโลกรัม อัตราการแลกเนื้อเท่ากับ 3.29 เพศเมียเริ่มไข่ประมาณ 23 สัปดาห์ ให้ไข่เฉลี่ย 13 ฟองต่อชุด หรือประมาณ 60 ฟองต่อปี น้ำหนักไข่เฉลี่ย 47.77 กรัม น้ำหนักซากและชิ้นส่วนต่างๆ ของไก่เบตงเพศผู้อายุ 24 สัปดาห์ มีเปอร์เซ็นต์ซากอุ่น เนื้ออกสันนอก สะโพก น่อง ปีก แข้ง หัว หัวใจ และม้าม สูงกว่าเพศเมีย ขณะที่เพศเมียมีเปอร์เซ็นต์เนื้ออกสันใน ซี่โครงและหลัง ตับ กึ๋น และไขมันในช่องท้องสูงกว่าเพศผู้
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
อังกุรเศรณี เ. . (2019). ลักษณะปรากฏและสมรรถภาพการผลิตของไก่เบตงใน 3 จังหวัดชายแดนใต้ (ปัตตานี ยะลา และนราธิวาส) . วารสารเกษตร มสธ. (Online), 1(1), 96–103. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/stouagjournal/article/view/246570
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธฺ์ของวารสารเกษตร มสธ.
ข้อความที่ปรากฎใน
เอกสารอ้างอิง
กรมปศุสัตว์. (2557). กลุ่มวิจัยความหลากหลายทางชีวภาพ กองบำรุงพันธุ์สัตว์. ประกาศการขึ้นทะเบียนพันธุ์สัตว์พื้นเมืองประจำถิ่นไก่เบตง. สืบค้นจาก: http://breeding.dld.go.th/biodiversity/chm/pvp_ chm/pvp_culture%202.html.
ดำรัส ชาตรีวงศ์ และวินัย วารี. (2549). อายุและน้ำหนักที่เหมาะสมเมื่อส่งตลาดของไก่เบตง. วารสารสงขลานครินทร์ (วทท.), 28, 311-319.
นิรัตน์ กองรัตนานันท์ และรัตนา โชติสังกาศ. (2539). การศึกษาการเจริญเติบโตและผลผลิตซากของไก่เบตงเปรียบเทียบกับไก่พื้นเมืองและไก่ลูกผสมเบตง X พื้นเมือง วารสารเกษตรศาสตร์ (วิทย.), 30, 312-321.
นิรัตน์ กองรัตนานันท์ และรัตนา โชติสังกาศ. (2544). การเจริญเติบโตและผลผลิตซากที่ระดับอายุต่างๆ ของไก่เบตง ในสภาพการเลี้ยงแบบขังคอกปล่อยพื้น. น. 59-66. ใน: เรื่องเต็มการประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 39 สาขาสัตว์ สาขาสัตวแพทยศาสตร์ 5-7 กุมภาพันธ์ 2544. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กรุงเทพ.
เถลิงศักดิ์ อังกุรเศรณี, ปิยนันท์ นวลหนูปล้อง, จีรศักดิ์ บารุงศักดิ์ และนัสวัล บุญวงศ์. (2561). รูปแบบการเลี้ยงไก่เบตงของเกษตรกรในจังหวัด ปัตตานี ยะลา และนราธิวาส. วารสารวิจัยและส่งเสริมวิชาการเกษตร ฉบับพิเศษ, 35 (2), 872-878.
ทวี อบอุ่น และอรพิน เวชชบุษกร. (2537). การศึกษาเปรียบเทียบลักษณะต่างๆ ในไก่เบตง ลูกผสมเบตง-โรด และเบตง-บาร์. ยะลา: สถานีบำรุงพันธุ์สัตว์ยะลา กองบำรุงพันธุ์สัตว์ กรมปศุสัตว์.
ปิ่น จันจุฬา, วรวิทย์ วณิชาภิชาติ, ธำรง ทองจำรูญ และสมศักดิ์ เหล่าเจริญสุข. (2547). การเลี้ยงไก่เบตงในหมู่บ้าน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ของประเทศไทย: การศึกษาลักษณะปรากฏ การเจริญเติบโตเปอร์เซ็นต์ซาก และลักษณะการผลิตไข่ของไก่เบตง. วารสารเกษตรศาสตร์ (วิทย.), 20, 278-288.
สุนีย์ ตรีมณี, ชัชวาล วิริยะสมบัติ และธีระชัย ช่อไม้. (2551). ค่าทางพันธุกรรมและสหสัมพันธ์ทางพันธุกรรมของลักษณะน้ำหนักตัวไก่เบตง. น. 229-234. ใน: รายงานผลการวิจัยการผลิตปศุสัตว์ ประจำปี 2551 สาขาการปรับปรุงพันธุ์สัตว์และการจัดการฟาร์ม. กรุงเทพ: กรมปศุสัตว์ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.
สุนีย์ ตรีมณี, พนม สุขราษฎร์, ชัยวุฒิ อักษรรัตน์ และธีระชัย ช่อไม้. (2556). การเจริญเติบโต ผลตอบแทนทางเศรษฐกิจ และคุณภาพซากและเนื้อของไก่เบตงภายใต้ระบบการเลี้ยงที่แตกต่างกัน. น. 757-763. ใน: การประชุมวิชาการปศุสัตว์แห่งชาติ ประจำปี 2556 วันที่ 2-4 พฤษภาคม 2556.ณ อาคารอิมแพ็ค ฟอรั่ม เมืองทองธานี. นนทบุรี.
Horst, P., (1989). Native fowl as a reservoirs for genomes and major genes. Archive Fur Geflu glehunde, 53, 93-101.
Chanjula, P. and K. Pattamarakha. (2002). Betong chicken raising in Southern Thailand: A Preliminary Survey. Asian Australasian Journal of Animal Sciences, 8(2), 14-24.
ดำรัส ชาตรีวงศ์ และวินัย วารี. (2549). อายุและน้ำหนักที่เหมาะสมเมื่อส่งตลาดของไก่เบตง. วารสารสงขลานครินทร์ (วทท.), 28, 311-319.
นิรัตน์ กองรัตนานันท์ และรัตนา โชติสังกาศ. (2539). การศึกษาการเจริญเติบโตและผลผลิตซากของไก่เบตงเปรียบเทียบกับไก่พื้นเมืองและไก่ลูกผสมเบตง X พื้นเมือง วารสารเกษตรศาสตร์ (วิทย.), 30, 312-321.
นิรัตน์ กองรัตนานันท์ และรัตนา โชติสังกาศ. (2544). การเจริญเติบโตและผลผลิตซากที่ระดับอายุต่างๆ ของไก่เบตง ในสภาพการเลี้ยงแบบขังคอกปล่อยพื้น. น. 59-66. ใน: เรื่องเต็มการประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 39 สาขาสัตว์ สาขาสัตวแพทยศาสตร์ 5-7 กุมภาพันธ์ 2544. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กรุงเทพ.
เถลิงศักดิ์ อังกุรเศรณี, ปิยนันท์ นวลหนูปล้อง, จีรศักดิ์ บารุงศักดิ์ และนัสวัล บุญวงศ์. (2561). รูปแบบการเลี้ยงไก่เบตงของเกษตรกรในจังหวัด ปัตตานี ยะลา และนราธิวาส. วารสารวิจัยและส่งเสริมวิชาการเกษตร ฉบับพิเศษ, 35 (2), 872-878.
ทวี อบอุ่น และอรพิน เวชชบุษกร. (2537). การศึกษาเปรียบเทียบลักษณะต่างๆ ในไก่เบตง ลูกผสมเบตง-โรด และเบตง-บาร์. ยะลา: สถานีบำรุงพันธุ์สัตว์ยะลา กองบำรุงพันธุ์สัตว์ กรมปศุสัตว์.
ปิ่น จันจุฬา, วรวิทย์ วณิชาภิชาติ, ธำรง ทองจำรูญ และสมศักดิ์ เหล่าเจริญสุข. (2547). การเลี้ยงไก่เบตงในหมู่บ้าน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ของประเทศไทย: การศึกษาลักษณะปรากฏ การเจริญเติบโตเปอร์เซ็นต์ซาก และลักษณะการผลิตไข่ของไก่เบตง. วารสารเกษตรศาสตร์ (วิทย.), 20, 278-288.
สุนีย์ ตรีมณี, ชัชวาล วิริยะสมบัติ และธีระชัย ช่อไม้. (2551). ค่าทางพันธุกรรมและสหสัมพันธ์ทางพันธุกรรมของลักษณะน้ำหนักตัวไก่เบตง. น. 229-234. ใน: รายงานผลการวิจัยการผลิตปศุสัตว์ ประจำปี 2551 สาขาการปรับปรุงพันธุ์สัตว์และการจัดการฟาร์ม. กรุงเทพ: กรมปศุสัตว์ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.
สุนีย์ ตรีมณี, พนม สุขราษฎร์, ชัยวุฒิ อักษรรัตน์ และธีระชัย ช่อไม้. (2556). การเจริญเติบโต ผลตอบแทนทางเศรษฐกิจ และคุณภาพซากและเนื้อของไก่เบตงภายใต้ระบบการเลี้ยงที่แตกต่างกัน. น. 757-763. ใน: การประชุมวิชาการปศุสัตว์แห่งชาติ ประจำปี 2556 วันที่ 2-4 พฤษภาคม 2556.ณ อาคารอิมแพ็ค ฟอรั่ม เมืองทองธานี. นนทบุรี.
Horst, P., (1989). Native fowl as a reservoirs for genomes and major genes. Archive Fur Geflu glehunde, 53, 93-101.
Chanjula, P. and K. Pattamarakha. (2002). Betong chicken raising in Southern Thailand: A Preliminary Survey. Asian Australasian Journal of Animal Sciences, 8(2), 14-24.
