The Supreme Court Jurisprudence on Corporate Criminal Liability 2010–2020
DOI:
https://doi.org/10.54157/tls.250344Keywords:
Corporate criminal liability, Joint criminal liabilityAbstract
Despite over a century of development, the Thai law on corporate criminal liability remains doctrinally unfinished. This Commentary looks at the past decade of relevant Supreme Court jurisprudence. It traces lasting trends and highlights questions that still require resolution.
References
Gobert, James. “The Evolving Legal Test of Corporate Criminal Liability.” In John Minkes and Leonard Minkes (eds), Corporate and White-Collar Crime (Sage 2008). https://doi.org/10.4135/9781446214619.n4
Pieth, Mark, and Radha Ivory. “Emergence and Convergence: Corporate Criminal Liability Principles in Overview.” In Mark Pieth and Radha Ivory (eds), Corporate Criminal Liability: Emergence, Convergence, and Risk (Springer 2011). https://doi.org/10.1007/978-94-007-0674-3
Sources in Thai
ทวีเกียรติ มีนะกนิษฐ และ รณกรณ์ บุญมี. กฎหมายอาญา ภาคทั่วไป (พิมพ์ครั้งที่ 23, วิญญูชน 2564). [Twekiat Menakanist and Ronnakorn Bunmee. Criminal Law, General Part (23rd edn, Winyuchon 2021).]
นรเศรษฐ์ สว่างแจ้ง. ความรับผิดทางอาญาของผู้บริหารนิติบุคคล: ศึกษาบทบัญญัติของกฎหมายไทย. (วิทยานิพนธ์ นิติศาสตร์มหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 2556). [Noraset Sawangchaeng. Criminal Liability of Administrators of Legal Persons: A Study of Thai Laws. (Master Thesis, Thammasat University 2013).]
นลินอร ธิบดี. ความรับผิดทางอาญาของนิติบุคคล: ศึกษากรณีกระทำผิดโดยประมาท. (วิทยานิพนธ์ นิติศาสตร์มหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 2551). [Nalinorn Tibodi. Corporate Criminal Liability: Case Study of Criminal Negligence. (Master Thesis, Chulalongkorn University 2008).]
วิวรรธน์ ดำรงค์กุลนันท์. คำอธิบายกฎหมายอาญา ภาคทั่วไป (มาตรา 1-106) (พิมพ์ครั้งที่ 2, วิญญูชน 2563). [Wiwat Damrongkulnan. Explanation of Criminal Law General Part (Section 1-106) (2nd edn, Winyuchon 2020).]
ศูนย์วิจัยและให้คำปรึกษา คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. การศึกษาเปรียบเทียบความรับผิดทางอาญาของนิติบุคคลและผู้แทนนิติบุคคลของประเทศไทยกับประเทศต่างๆ ในประชาคมอาเซียน. (สำนักงานอัยการพิเศษฝ่ายสถาบันกฎหมายอาญา สำนักงานวิชาการ สำนักงานอัยการสูงสุด 2558). [Centre for Research and Consultancy, Faculty of Law, Thammasat University. Comparative Study of Corporate and Representative’s Criminal Liability in Thailand and ASEAN Countries. (Office of the Special Prosecutor, Criminal Law Institute, Academic Office, Office of the Attorney General 2015).]
สุชาติ ธรรมาพิทักษ์กุล. ทฤษฎีสถานภาพของนิติบุคคลกับความรับผิดทางอาญา. (งานวิจัย, วิทยาลัยการยุติธรรม กระทรวงยุติธรรม 2541). [Suchart Thammapitakkul. Theory of the Status of Juristic Persons and Criminal Liability. (Research, Justice College, Ministry of Justice 1998).]
สุรพงศ์ อัศวราพานิช. ความรับผิดทางอาญาของนิติบุคคล. (วิทยานิพนธ์ นิติศาสตร์มหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 2526). [Suraphong Assawaraphanich. The Criminal Liability of Juristic Persons. (Master Thesis, Chulalongkorn University 1983).]
สุรศักดิ์ ลิขสิทธิ์วัฒนกุล. “ข้อสังเกตบางประการเกี่ยวกับคำพิพากษา ๓๔๔๖/๒๕๓๗ เรื่องความผิดทางอาญาของนิติบุคคล.” (2538) 25(2) วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. [Surasak Likasitwatanakul. “Some Observations on the Supreme Court Decision No. 3446/2537 Related to Corporate Criminal Liability.” (1995) 25(2) Thammasat Law Journal.]
สุรศักดิ์ ลิขสิทธิ์วัฒนกุล. ความรับผิดทางอาญาของนิติบุคคล: การศึกษาทางกฎหมายเปรียบเทียบโดยเฉพาะที่เกี่ยวกับประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ นิติศาสตร์มหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 2527). [Surasak Likasitwatanakul. Corporate Criminal Liability: A Comparative Legal Study with Particular Focus on Thailand. (Master Thesis, Thammasat University 1984).]
หยุด แสงอุทัย (ผู้แต่ง), ทวีเกียรติ มีนะกนิษฐ (บรรณาธิการ). กฎหมายอาญา ภาค 1 (พิมพ์ครั้งที่ 21, สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 2556). [Yut Saeng-uthai (Author), Twekiat Menakanist (Editor). Criminal Law Part 1 (21st edn, Thammasat University Press 2013).]
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2021 Lasse Schuldt, Pimtawan Nidhi-u-tai
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Authors retain copyright and publishing rights without restrictions, but grant Thai Legal Studies the right of first publication in English and to distribute the work under a Creative Commons Attribution 4.0 International Public License (“CC BY 4.0”). It allows others to freely share the work, including the making of translations. There is no charge or fee for readers to immediately view published articles or content, and users are allowed to read, download, copy, distribute, print, search, link to the full texts of the articles, or use them for any other lawful purpose, without asking prior permission from Thai Legal Studies or the author(s), the only requirement being that an acknowledgement is given of the work’s authorship and its initial publication in English by Thai Legal Studies.
