Audio-Lingual learning method to Develop Academic Achievement Japanese Lesson, for secondary 1 of Krasae Pattana Junior High School with the E-PLC Process
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study has the following objectives: 1) to study the effectiveness of the Audio-Lingual learning method to develop academic achievement. Japanese subject with the E-PLC process to be efficient according to the criteria 80/80 2) to study the effectiveness index of the Audio-lingual learning method in order to develop academic achievement Japanese subject with the E-PLC process and 3) to compare the learning achievement before and after learning of students that is studied with Audio-Lingual learning method to improve academic achievement. Japanese subject with the E-PLC process, the population and target group studied was 18 students in secondary 1 of Krasae Pattana Junior High School. The tools used in the study consisted of 1) learning management plans and 2) academic achievement tests. Statistics used include frequency, percentage, mean, standard deviation, and t-test. The results of the study found that 1) Results of analysis to determine the efficiency of Audio-Lingual leaning method to develop academic achievement. Japanese subject: information with the E-PLC process, it was found that there was a process efficiency (E1) is 81.30 percent and an efficiency of results (E2) is 84.81 percent, meeting the standard criteria set for 80/80 or E1/E2 equal to 81.30/84.81 2) Results of the analysis of the effectiveness index of learning management using Audio-Lingual learning method to develop academic achievement. Japanese subject: information with the E-PLC process, there is an overall learning effectiveness index (E.I) value of 0.6974. The learning effectiveness index value higher than the specified threshold 3) Academic achievement before and after studying of students that has passed Audio-Lingual leaning method to develop academic achievement Japanese lesson: information with the E-PLC process, it was found that the post-test scores were higher than the pre-test scores with a statistical significance of .05 and 4) Student satisfaction with Audio-Lingual learning method with the E-PLC process was high, with an average score of 4.01
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. The original was not published. Or waiting to be published in another journal.
2. The original article is an academic article and research reports must pass quality assessment and peer reviewers, if needed. Authors must submit original revised thesis. The editorial department as scheduled.
3. The editorial staff will send a journal to the author of 1 published paper.
4. Comment in this article published in the journal is the owner’s opinion, not from the College of Asian Scholars.
References
กนกวรรณ เลาหบูรณะกิจ คะตะกิริ. (2555). กรอบมาตรฐานภาษาญี่ปุ่น (Japanese Language Standard) ด้านการพูดและการฟังสำหรับผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นเป็นวิชาเอกในสถาบันอุดมศึกษา: กรณีศึกษาของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. อักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 41(1); 1-35.
กนกวรรณ เลาหบูรณะกิจ คะตะกิริ. (2561). การเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นเพื่อพัฒนาการเรียนรู้แบบตื่นตัวและไตร่ตรอง. วารสารอักษรศาสตร์, 47(2); 331-391.
กนกวรรณ เลาหบูรณะกิจ คะตะกิริ. (2565a). ภาษาศาสตร์ประยุกต์เพื่อการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศ. โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กนกวรรณ เลาหบูรณะกิจ คะตะกิริ. (2565b). มองภาษาญี่ปุ่นผ่านการเปรียบต่าง. โครงการเผยแพร่ ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วิรัช วงศ์ภินันท์วัฒนา. ม.ป.ป. ภาษากับการสื่อสารมวลชน (เอกสารประกอบการสอน). คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
กวิตา ฟองสถาพร. (2564). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามทฤษฎีการจัดการความหมายร่วมกันและแนวคิดการอ่านบทละครเพื่อส่งเสริมความสามารถในการพูดสื่อสารภาษาญี่ปุ่นสำหรับผู้เรียนระดับต้น. (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะครุศาสตร์, หลักสูตรและการสอน
กัณฑาทิพย์ สิงหะเนติ. ม.ป.ป. วิธีการสอนโดยอาศัยการฟังพูด. น. 20-33.
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2562). การจัดการเรียนรู้. กรุงเทพ ฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เกรียงศักดิ์ ฐานะกอง และ นิธิดา อดิภัทรนันท์. (2560). การใช้กิจกรรมการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารเพื่อเพิ่มพูนความสามารถในการฟัง-พูด ภาษาอังกฤษและความรู้ด้านไวยากรณ์ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 19(4); 51-64.
ทัศนีย์ เมธาพิสิฐ และ วรรณิษา ไวยฉายี. (2553). การจัดการเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นมุ่งสู่โรงเรียนมาตรฐานสากล. วารสารญี่ปุ่นศึกษา, 27(2); 87-100.
ทิศนา แขมมณี. (2562). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 23). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พิสมร ชูเอม. (2561). การพัฒนาความสามารถในการพูดของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4ด้วยการใช้เทคนิคเพื่อนคู่คิด. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. ภาควิชาหลักสูตรและวิธี สอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วรวุฒิ จิราสมบัติ. (2550). การศึกษาภาษาญี่ปุ่นในประเทศไทย. วารสารอักษรศาสตร์, 36(2); 83-91.
สุมาลี วังทรายทอง. (2562). การพัฒนากิจกรรมการเรียนเพื่อส่งเสริมความสามารถทางการเรียน ภาษาญี่ปุ่นเบื้องต้น สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้รูปแบบการเรียนแบบร่วมมือเทคนิค TGT. (วิทยานิพนธ์, คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา).
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2553). หลัการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮาส์.
Anchunda, H. Y., & Kaewurai, W. (2021). Instructional Model Development Based on Collaborative and Communicative Approaches to Enhance Lower Secondary Students’ English-Speaking Skills in Thailand. Kasetsart Journal of Social Sciences, 42(2); 287–292. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/kjss/article/view/250923.
