แนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือผู้เรียน สังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดมหาสารคาม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ และความต้องการจำเป็นในการบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือผู้เรียน สังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดมหาสารคาม และ 2) ศึกษาแนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือผู้เรียน โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน (Mixed Methods Research) ประกอบด้วยการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยเชิงปริมาณ ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอน จำนวน 170 คน จากประชากรทั้งหมด 296 คน โดยใช้ตารางของ Krejci และ Morgan เป็นเกณฑ์กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่าง เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามมาตรประมาณค่า 5 ระดับ (IOC = 0.60–1.00, ค่าอำนาจจำแนก 0.361–0.955, ค่าความเชื่อมั่น 0.920 และ 0.957) แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง และ และแบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของแนวทางการพัฒนา การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณใช้สถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และดัชนีลำดับความสำคัญของความต้องการจำเป็น (Priority Needs Index Modified: PNI Modified) ผลการวิจัย 1. สภาพปัจจุบันของการบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือผู้เรียนโดยรวมอยู่ในระดับมาก ( = 3.78) โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ การคัดกรองผู้เรียน (
= 3.92) และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุดคือ การรู้จักผู้เรียนเป็นรายบุคคล (
= 3.56) ขณะที่สภาพที่พึงประสงค์โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (
= 4.66) โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ การป้องกันและแก้ไขปัญหาผู้เรียน (
= 4.70) และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุดคือ การรู้จักผู้เรียนเป็นรายบุคคล (
= 4.63) ความต้องการจำเป็น พบว่าด้านที่ต้องได้รับการพัฒนามากที่สุดคือ การรู้จักผู้เรียนเป็นรายบุคคล (PNIModified = 0.301) 2. แนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือผู้เรียนแบ่งออกเป็น 5 ด้าน ได้แก่ 1) การรู้จักผู้เรียนเป็นรายบุคคล 3 แนวทาง 2) การคัดกรองผู้เรียน 3 แนวทาง 3) การส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพผู้เรียน 3 แนวทาง 4) การป้องกันและแก้ไขปัญหาผู้เรียน 3 แนวทาง และ 5) การส่งต่อและติดตามผลการช่วยเหลือผู้เรียน รวมทั้งสิ้น 15 แนวทาง ผลการประเมินพบว่า แนวทางที่พัฒนาขึ้นมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด (
= 4.93) และมีความเป็นไปได้ในระดับมากที่สุด (
= 4.77)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
• บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจสอบทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 3 ท่าน ต่อ 1 เรื่อง จากภายในและภายนอกวิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย
• การตีพิมพ์และเผยแพร่ของวารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเซียนี้ เนื้อหาบทความ ทรรศนะและข้อคิดเห็นใด ๆ ในวารสารถือว่าเป็นของผู้เขียน โดยเฉพาะทางกองบรรณาธิการวารสาร หรือวิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และฉบับแก้ไขเพิ่มเติม. กรุงเทพฯ: สำนักนโยบายและแผนการศึกษา.
กรมสุขภาพจิต. (2544). แนวทางการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน. กรุงเทพฯ: กระทรวงสาธารณสุข.
ฐานวัฒน์ อัญภัทร์อริยกุล. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนมัธยมศึกษาในสหวิทยาเขต 8 ศรีนครอัจจะ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 33. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
ธนิตา ศุกรสุคนธ์. (2562). การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนวัดเฉลิมพระเกียรติ (พิบูลบำรุง). สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สมชาย อังสุโชติเมธี. (2561). แนวทางการพัฒนางานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานนทบุรีและพระนครศรีอยุธยา. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์.
สำนักพัฒนาสุขภาพจิต. (2560). คู่มือการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนแบบองค์รวม. กรุงเทพฯ: กรมสุขภาพจิต.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ.). (2549). แนวทางการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน. กรุงเทพฯ: สำนักพัฒนานวัตกรรมการจัดการศึกษา.
สำนักงานวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2555). หลักการและแนวทางระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
หน่วยศึกษานิเทศก์ สำนักการศึกษา กรุงเทพมหานคร. (2556). แนวทางการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน. กรุงเทพฯ: สำนักการศึกษา.
Good, C. V. (2555). Dictionary of education. New York: McGraw-Hill.
Goodman, R. (2020). The use of the Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ) to screen individual students for emotional and behavioral disorders. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 61(3); 343–360.
Krumholtz, H. (2560). Theory and practice of guidance. Boston: Houghton Mifflin.
Miller, F. W. (2553). Guidance and counseling: An applied approach. New York: Prentice Hall.
